Ένας αποχαιρετισμός, δύο λόγια για τον οικογενειακό φίλο Λόλο

Στα αλήθεια νοσταλγώ τις ατελείωτες συζητήσεις μας εκεί στο αγαπημένο σου τραπεζάκι, έξω από το μαγαζί μου, τότες που με υπομονή ταρακουνούσες την σκόνη από τις ολοζώντανες αναμνήσεις σου με τσου βοσκοπουλαίους. Έπιανες βρε μπαγάσα απ’ τό 40 και με΄ψελνες…
Στιγμές ζωής ολάκερης…βίοι παράλληλοι με ανθρώπους που τους αγάπησες και σαγαπήσανε…για την οικογένεια που βρήκες δίπλα τους συ και ο αγαπημένος Τσάρος ,ο αδελφός σου…
Και σου άρεσε βρε μπαγάσα που ρουφούσα ότι μου λεγες,γιαυτούς ,για το Αργοστόλι του τότες, για τους περίεργους των αλλοτινών χρόνων σου…
Πόσες φορές δε σε πείραζα για το απαρχαιωμένο φωτογραφικό εργαλείο σου την Πένταξ…..
Μουκανες φίλε μου το πιο πολύτιμο δώρο που μπορούσες…μου χάρισες τη ..φωτογραφική αποτύπωση της ιστορία της επαγγελματικής περπατησιάς της οικογένειας μου…εκεί στη Χαροκόπου 42 όταν το χειμωνιάτικο απόγεμα μου φερες ένα φάκελο με αρνητικά φωτογραφιών…
Μου χάρισες ότι πιο πολύτιμο είχες …κομμάτι της δουλειά σου..και για όσους σε γνώρισαν καταλαβαίνουν καλά τι σήμαινε αυτό για σένα …γιατί όπως μου πες το μαγαζί είναι αντίκα,και εσύ είσαι αντίκα..και γω αυτός που πίστεψες ότι θα ήμουν ο θεματοφύλακας αυτής της ιστορίας…
Πάρτες , μου είπες, εμφάνισέτες, δημοσιοποίησέ τες , χάρισέ τες στην ιστορία…ανάδειξε τες, είναι η δική σου ιστορία, των πατεράδων σας,των φίλων μου και τόκανα…
Και θυμάμαι βρε μπαγάσα πως χαμογελούσες όταν τις είδες ,τυπωμένες και κρεμασμένες στα μαγαζιά μου…
Σε αποχαιρετώ με σεβασμό οικογενειακέ φίλε,εκειαπάνω θα ανταμώσεις και πάλε με τσου φίλους σου..
Δίνω λοιπόν στη δημοσιότητα και τσι τελευταίες σου αράδες τις δικές σου και του αγαπητού Τσάρου ,αυτά που έγραψες με το μοναδικό σου τρόπο εκεί στο βιβλίο των φίλων και επισκεπτών της αγαπημένης σου βοσκοπούλας…
Με τα λόγια τση καρδιάς σου… καλό ταξίδι βρε μπαγάσα, καλό ταξίδι…

Διονύσης Καππάτος

Related Posts