Όσο υπάρχουν Ληξουριώτες, σαν τον Πέτρο Αλεξανδράτο, η πρόοδος της Φιλαρμονικής Σχολής Ληξουρίου θα είναι βέβαιη και αέναη!
Παλιός μαθητής της Φιλαρμονικής μας, την δεκαετία του 1970, ο κ. Αλεξανδράτος, παρότι λείπει χρόνια από το Ληξούρι, δεν ξέχασε το σωματείο που του προσέφερε τα πρώτα πολιτισμικά «φώτα». Με σπάνιο αυθορμητισμό και ενθουσιασμό, δώρισε στην Φιλαρμονική μας το οικογενειακό του πιάνο, σε άριστη κατάσταση -αναλαμβάνοντας ο ίδιος και την δαπανηρή μεταφορά του- καθώς και δύο πνευστά όργανα (κλαρινέτο και σαξόφωνο). Το δημόσιο «ευχαριστώ» είναι πολύ λίγο για τέτοιες χειρονομίες! Ας δεχθεί λοιπόν ο Πέτρος Αλεξανδράτος και την διαβεβαίωσή μας ότι η Φιλαρμονική του Ληξουριού θα είναι πάντα άξια της αγάπης του, άξια της αγάπης κάθε Ληξουριώτη.
Το Δ.Σ. της Φιλαρμονικής Σχολής Πάλλης
