Οι παρατηρήσεις του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Τσάντρα της λεγόμενης φωτεινής πλευράς της Σελήνης ανίχνευσαν ακτίνες Χ από άτομα οξυγόνου, μαγνησίου, αργιλίου και πυριτίου. Οι ακτίνες Χ παράγονται με φθορισμό όταν οι ηλιακές ακτίνες Χ βομβαρδίζουν την επιφάνεια της Σελήνης.
Σύμφωνα με τη θεωρία της «γιγαντιαίας πρόσκρουσης» που χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα για το σχηματισμό της Σελήνης, ένα ουράνιο αντικείμενο σχετικά στο μέγεθος του πλανήτη Άρη (Θεία) συγκρούστηκε με τη Γη πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτή η πρόσκρουση έριξε λιωμένα θραύσματα από το μανδύα τόσο της Γης όσο και του αντικειμένου αυτού (προσκρούστης ή impactor στα Αγγλικά ) σε τροχιά γύρω από τη Γη. Κατά τη διάρκεια δεκάδων εκατομμυρίων ετών, τα συντρίμμια κόλλησαν μεταξύ τους (φαινόμενο συσσωμάτωσης) και έτσι σχηματίστηκε η Σελήνη. Η θεωρία αυτή είναι μέχρι στιγμής η επικρατέστερη. Η μέτρηση της ποσότητας και της διασποράς του αλουμινίου και άλλων στοιχείων σε μια ευρεία περιοχή της Σελήνης, θα βοηθήσει στον πειραματικό έλεγχο της τεράστιας θεωρίας της «γιγαντιαίας πρόσκρουσης».
Γεράσιμος Τζανετάτος
