Η Κασσάνδρα ήταν μια Τρωάς, κόρη του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου. Ο μύθος λέει ότι ο Πρίαμος βλαστήμησε πολλές φορές την ώρα και την στιγμή που την “έσπειρε”, διότι η Κασσάνδρα ήταν από εκείνες τις “εκ γενετής γεροντοκόρες”, που όλη μέρα γκρινιάζουν και κατακρίνουν τα πάντα.
Κι όμως, αυτή η αδικημένη από την μυθολογία γεροντοκόρη Κασσάνδρα ήταν που φώναξε στους Τρώες να μην βάλλουν μέσα στα τείχη της πόλης τους τον Δούρειο Ίππο! Τους φώναζε, η δύστυχη, ότι αποκλείεται να τελείωσε ο πόλεμος και οι Αχαιοί να αποχωρούν ειρηνικά, αφήνοντάς μάλιστα πίσω τους και ένα ξύλινο αλογάκι, δώρο για να παίζει ο Αστυάναξ ή για να το καβαλικεύει η Ωραία Ελένη και να ξεθυμαίνει. Οι Τρώες δεν την άκουσαν, γιατί τότε, όπως και τώρα, μια ανέραστη μάντις ήταν πολύ ντεμοντέ για να εισακουστεί. Δεν την άκουσαν και τα αποτελέσματα είναι γνωστά: την Τροία την βρήκε ο Σλήμαν δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά θαμμένη και από τους Τρώες δεν είχαν μείνει ούτε τα κούκαλά τους. Σήμερα, μέσα στο κομφούζιο που επικρατεί, έχουν αλλάξει και οι Κασσάνδρες.
Από διορατικές μάντεις, που διαβλέπουν τον κίνδυνο εκεί που οι άλλοι βλέπουν το τέλος των δεινών τους, κατάντησαν αφελείς “συφοριασμένοι” Τρώες, που στον Δούρειο Ίππο βλέπουν την σωτηρία τους και καλούν και τους άλλους να αποδεχθούν ως πανάκεια τα ολέθρια τεχνάσματα των Αχαιών. Έτσι λοιπόν, κάποια από αυτές τις σύγχρονες συφοριασμένες Κασσάνδρες, έγραψε ένα άρθρο με το οποίο τίθεται υπέρ του Καλλικράτη και καλεί τους Κεφαλονίτες και ειδικότερα τους Ληξουριώτες να σηκώσουν λευκή σημαία στον αγώνα κατά του εξαμβλώματος αυτού, που μετέτρεψε πόλεις σε χωριά και χωριά σε κουτσοχώρια! Στην προσπάθειά της η Κασσάνδρα να πείσει τους Ληξουριώτες να βάλλουν εντός των τειχών τον Δούρειο Ίππο, χρησιμοποιεί όλα εκείνα τα χιλιοειπωμένα και παράλογα “επιχειρήματα”, που “εντελώς συμπτωματικά” μας πονοκεφαλιάζουν στην έναρξη κάθε προεκλογικής περιόδου ήδη από την εποχή του “Καποδίστρια”:
-Ο Δήμος Ληξουρίου (η Κασσάνδρα τον λέει φυσικά “Παλλικής” γιατί το Ληξούρι θεωρείται βρομόλογο που στερεί ψήφους) δεν θα έχει λεφτά μια και η κακή μοίρα τα έφερε έτσι που δεν έχουμε ένα σπήλαιο να το δείχνουμε στους Τουρίστες και να αφοδευτούμε εις το τάλληρον (αγνοεί βεβαίως ότι στο Ληξούρι έχουμε το Μέγα Σπήλαιον της Ασημινούλας, με μεγάλη επισκεψιμότητα).
-Ο Καλλικράτης δεν φταίει σε τίποτε! Αυτό που μας κατέστρεψε ήταν ο… αγώνας κατά του Καλλικράτη, που μας έκανε να ασχολούμαστε με τυπικότητες, όπως αν θα εκλέγουμε οι ίδιοι τους αντιπροσώπους μας στην τοπική αυτοδιοίκηση και μας εμπόδισε να ξεσηκωθούμε μία ωραία πρωία ομοθυμαδόν και να πιάσουμε με το φουντραδόρο (ναι, έτσι ακριβώς το γράφει η μαχητική Κάσση) την Δημοτική Αρχή, να την ταράξουμε στο ξύλο μέχρι που να πει “ήμαρτον, μη βαράτε άλλο, δίνω στο Ληξούρι όλα τα έσοδα από τη Μελισσάνη, τη Δρογκαράτη και το παγκάρι της Παναγίας στη Σάμη”.
-Ο Υπουργός Εσωτερικών την περασμένη εβδομάδα δεν ήθελε να σπάσει ο Δήμος Κεφαλονιάς, ετούτη την βδομάδα όμως θέλει, την Δευτέρα τράβηξε μία γραμμή στο χάρτη που ένωνε το Ληξούρι με το Αιτωλικό και το Αργοστόλι με την Αμφιλοχία, αλλά την Τρίτη την έσβησε και αποφάσισε να κάνει στην Κεφαλονιά τρεις Δήμους, αλλά την Τετάρτη το απόγευμα αποφάσισε κάνει δυόμισι.
Αυτά είναι μερικά από τα επιχειρήματα της Κασσάνδρας και να με συγχωρεί για την διασκευή, αλλά έτσι, τόσο αστεία τα αντιλαμβάνομαι παρά το “επιστημονικοφανές” ύφος του άρθρου της. Κουβέντα δεν λέει η Κασσάνδρα για το γεγονός ότι ο Καλλικράτης ήταν ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποίησε το σύστημα που μας κυβερνά για να μετατρέψει τους Δήμους σε μαγαζάκια που περιμένουν έσοδα από “ιδίους πόρους” και πρέπει να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερα έξοδα. Και δεν λέει κουβέντα γιατί δεν θέλει η νεοφιλελεύθερη Κασσάνδρα να καταλάβει ο Κεφαλονίτης ότι πρέπει να ψηφίσει αυτούς τους συνδυασμούς στις εκλογές που έρχονται, που θα αγωνιστούν για να εξασφαλίσουν πόρους από το κράτος για την τοπική αυτοδιοίκηση, μαχόμενοι ενάντια στις πολιτικές που θέλουν το κράτος απλό “φύλακα νυκτός”.
Κουβέντα δεν λέει η Κασσάνδρα για την επικείμενη παραχώρηση της εκμετάλλευσης σπηλαίων, λιμνών, και λοιπών χρυσοφόρων αξιοθέατων σε ιδιώτες. Μου θυμίζει εδώ κάποιους “συναδέλφους της”, την δεκαετία του 2000, που στήριζαν κάθε ελπίδα ανάκαμψης του Δήμου στην εκμετάλλευση των σκουπιδιών και τώρα με τους ΦΟΔΣΑ και τα άλλα κωμικοτραγικά έχουν βγάλει τη μούγκα.
Κουβέντα δεν λέει και για τον μεγάλο κίνδυνο πραγματικής αντιπάθειας και διαμάχης που θα ξεσπάσει μεταξύ των κατοίκων της Κεφαλονιάς, αφού μέσα στον μεγάλο ενιαίο Δήμο – Μπακάλικο, ο ένας θα προσπαθεί να “φάει” από τα έσοδα του άλλου (π.χ. οι Σαμικοί από το δικό μας σπήλαιο της Ασημινούλας).
Εκεί όμως που η Κασσάνδρα ξεπερνά κάθε όριο υποκρισίας είναι όταν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της, για τα λεφτά που ΔΕΝ ήλθαν στο Ληξούρι, στα οκτώ χρόνια ύπαρξης του αγαπημένου της Καλλικράτη. Γι αυτό, λέει η Κάσση, φταίει που δεν ψηφίσαμε τους σωστούς ανθρώπους! Άλλο και τούτο! Φτάσαμε πλέον δηλαδή στην κλασσική αμερικανιά, που θέλει το μόνο που να απασχολεί τον εκλογέα να είναι αν ο υποψήφιος είναι “καλός άνθρωπος”; Πώς, Κασσάνδρα μου, να ψηφίσει σωστά ο δύσμοιρος Ληξουριώτης, όταν ξέρει ότι Δήμαρχός του θα είναι αυτός που θέλει η υπόλοιπη Κεφαλονιά; Πώς θα ταυτιστεί με τους υπόλοιπους Κεφαλονίτες, αφού γεωγραφικά είναι απομονωμένος και όποιο έργο γίνει (λέμε τώρα!) από τον Μεγάλο Ενιαίο Δήμο στο Ληξούρι ωφελεί την περιοχή του και μόνο;
Και τέλος, για στάσου μωρή Κασσάνδρα, αν εσύ ήσουν Δήμαρχος του Μεγάλου Δήμου σου και έπρεπε να φτιάξεις το λιμάνι του Ληξουριού ή του Αργοστολιού ποιο θα προτιμούσες; Το λιμάνι του Ληξουριού που θα σου έφερνε μόνο τους ψήφους της Πάλης ή το λιμάνι του Αργοστολιού που θα σου έφερνε τους ψήφους της Κραναίας της Λειβαθούς, της Πυλάρου και άλλους ων ουκ έστι αριθμός; Άρα, για να το πω απλά, με Καλλικράτη στο Ληξούρι λεφτά γιοκ. Έτσι δεν είναι Κασσάνδρα μου; Για να τελειώνουμε όμως, αφήνοντας την Κασσάνδρα στις σκέψεις της, έχω να (ξανα)πω τα εξής:
Ο Καποδίστριας, ο Καλλικράτης, ο Κλεισθένης και ότι άλλο κατεβάσει η γκλάβα των σύγχρονων νομοθετών, δεν είναι παρά εργαλεία για να διαλυθεί κάθε τοπική κοινωνία και να καταργηθεί η ίδια η Δημοκρατία. Εκπορεύονται και θεσπίζονται από το κυβερνών σύστημα που δεν θέλει ο άνθρωπος να έχει πατρίδα, οικογένεια, φύλο, φίλους, κοινωνία για να ζει. Θέλουν τον άνθρωπο ένα απομονωμένο”φυτό” που να παράγει χρήμα για τους λίγους. Στον αντίποδα, όσο και να μην το θέλουν ορισμένοι, το Ληξούρι είναι μια πόλη, μια περιοχή, που από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του αναπτύσσει την ιδιοπροσωπία της, μαχόμενη για αυτήν. Μπορεί να το έχουμε καταντήσει “φολκλόρ”, αλλά οι πρόγονοί μας έφτασαν στην ακρότητα του πολέμου για την αυτοδιοίκησή τους.
Το Ληξούρι είναι προορισμένο για να παλεύει για την αυτοδιοίκησή του, για την διατήρηση και την ανάπτυξη της δικής του, μοναδικής προσωπικότητας. Χρειαζόμαστε αυτόν τον αγώνα, ακόμα και αν είναι μάταιος. Χωρίς αυτόν, το Ληξούρι θα καταρρεύσει, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά. Προτρέπω τους συμπολίτες μου αντί για την Κασσάνδρα να ακούσουν ένα άλλον Τρώα. Εκείνον τον Μεγάλο Ηττημένο του μύθου, που παρόλο που βρέθηκε να τον σέρνει μια υστερικιά αδέρφω, έμεινε στην Ιστορία ως μια από τις γοητευτικότερες μορφές. Ας ακούσουμε τον Έκτορα: “Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Ληξουρίου!”
Ιωσήφ Λουκέρης
