«Αλίμονο αν άνθρωποι χωρίς ήθος εξευτελίζουν σύμβολα και αξίες»

θεωρώ ότι το να είμαστε ελεύθεροι, να λέμε την γνώμη μας ειρηνικά και με σεβασμό, να μην μας απασχολεί, το ποιοι ενδεχομένως βρίσκονται γύρω μας υποστηρίζοντας και αυτοί, μία ιδέα που έχουμε και εμείς, αλλά να λειτουργούμε με γνώμονα αυτό που κάθε φορά εμείς πιστεύουμε, δεν υπάγεται σε καμία ακροδεξιά ή φασιστική έννοια, το εντελώς αντίθετο θα έλεγα.
Οι χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες που αβίαστα προσδίδονται σε ανθρώπους απλούς καθημερινούς, συχνά μιας κάποιας ηλικίας, που αγαπούν την πατρίδα, που πιθανά πολέμησαν για αυτήν, που γαλουχήθηκαν με αξίες και ιδανικά που αφορούν την αγάπη στην γη και ίσως και το όνομα του τόπου που μεγάλωσαν, είναι μία ατυχής, υπερβολική και εντελώς επιφανειακή προσέγγιση. Αλίμονο αν το να μάχεσαι για την ιστορία, έστω την δική σου ιστορία, για την μνήμη και την παράδοσή σου είναι φασισμός. Αλίμονο αν η σημαία είναι φασισμός, αν η πατρίδα είναι φασισμός, αν η θρησκεία κι ο εθνικός ύμνος είναι φασισμός. Αδιάφορο μου είναι αν και οι ακροδεξιές παρατάξεις χρησιμοποιούν κάποια στοιχεία της ταυτότητάς μας, με ανίερο τρόπο. Αλίμονο αν άνθρωποι χωρίς ήθος εξευτελίζουν σύμβολα και αξίες προσαρτώντας τα εμβληματικά, στις όποιες παρανοϊκές ιδεολογίες τους. Αυτό δεν αμαυρώνει την αξία των συμβόλων και των αξιών, δεν ακυρώνει τον ρόλο τους στην ψυχή μας, στην ψυχή των απλών καθημερινών ανθρώπων. Το να χρεώνεις μία διοργάνωση σε φασίστες επειδή έτυχε και οι όποιοι ακροδεξιοί να είναι εκεί, είναι σχεδόν προβοκάτσια.
Είναι από μόνο του ακραία αντιμετώπιση. Το ότι οι ακροδεξιές παρατάξεις δίνουν το παρόν σε συγκεντρώσεις που αφορούν στοιχεία της ταυτότητας και της φυσιογνωμίας της χώρας μας ή της οποίας χώρας, δεν καθιστά όλους τους ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους φασίστες, ούτε δικαιώνει όσους θεωρούν πχ την σημαία φασιστικό σύμβολο. Ελευθερία είναι να είσαι παρέα με ακροαριστερούς, παρέα με ακροδεξιούς, με την γιαγιά και το παιδί, με ειρηνιστές, με ακτιβιστές, με φιλελευθερους όταν μάχεσαι για μία ιδέα. Την ιδέα που πιστεύεις. Είναι εγκληματικό, σχεδόν από μόνο του φασιστικό, να στοχοποιείς ή να περιθωριοποιείς νέα παιδιά, ανθρώπους, ηλικιωμένους, του μεροκάματου, της βιοπάλης, που με συγκίνηση και περηφάνια, μιλούν για την πατρίδα που τους έθρεψε, κρατούν με συγκίνηση το σύμβολο που ενδεχομένως μιλά για το χώμα που καλλιεργούν, εκεί που έφτιαξαν το σπίτι τους αποκαλώντας τους φασίστες. Άνθρωποι που ειρηνικά και ίσως με δάκρυα μίλησαν για τον τόπο τους, βρέθηκαν σε μία συυγκεντρωση για την πατρίδα τους θεωρούνται και αποκαλούνται εμφατικά φασίστες; Μήπως φασιστικός είναι από μόνος του αυτός ο χαρακτηρισμός; Που είναι βρε παιδιά η ελευθερία της έκφρασης, της όμορφης ειρηνικής έκφρασης που τόσο ευλαβικά όλοι οι άνθρωποι της δημοκρατίας υπερασπιζόμαστε;

Ευαγγελία Σαμόλη

Related Posts