‘Η δεν καταλαβαίνουμε ή δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε

Μετά τη λήξη του Β παγκοσμίου πολέμου, που εξαπέλυσε στην Ευρώπη ο Γερμανικός μεγαλοϊδεατισμός και το δόγμα του Χιτλερικού Ναζισμού, απαγορεύτηκε δια νόμου, παγκοσμίως η σύστασης νεοναζιστικού κόμματος οιασδήποτε μορφής φανερής ή λανθάνουσας, καθώς και η ανάρτησης ναζιστικών συμβόλων.
Στο πρόσωπο του Γερμανού παρανοϊκού δικτάτορα έβλεπαν τα μέλη, το ίνδαλμά τους, τον εκφραστή της καθαρότητας της «Αρειανής φυλής» τον υπεράνθρωπο και κατακτητή του κόσμου, που θα έσωζε τον πλανήτη από τους «ακάθαρτους» και τους «υπανθρώπους». Η ήττα της Γερμανίας στον Α παγκόσμιο πόλεμο, το βαρύ πρόστιμο που της επέβαλαν οι νικητές, το χάσιμο της Αλσατίας και Λορένης, η μεγάλη οικονομική κρίση που ακλούθησε και η αδυναμία της Δημοκρατίας από ανίκανους ηγέτες, έφεραν τον Χίτλερ, στην εξουσία, να «Σώσει την χώρα» του. Πέρασαν πάνω από 70 χρόνια από την λήξη του καταστροφικού πολέμου και ο Χίτλερ πέρασε στην ιστορία σαν δολοφόνος πάνω από 50 εκατομμύρια αθώων ανθρώπων. Και όμως στην χώρα μας και σε πολλά άλλα κράτη ο Ναζισμός μπήκε στην βουλή με μανδύα εθνικού κόμματος ποζάροντας σαν προστάτης του έθνους.
Τα εθνικιστικά κινήματα στις Ευρωπαϊκές χώρες ισχυροποιούνταν συνεχώς. Στη χώρα μας, η «Χρυσή Αυγή», μέσα σε συνθήκες ελλείμματος δημοκρατίας και νόμους αλά Καρτ, ενός διαβρωμένου πολιτικού συστήματος πλιατσικολόγων πολιτικών, κατάφερε όχι μόνο να αποκτήσει οντότητα και νομιμότητα με την είσοδο της στην Ελληνική βουλή, άλλα και να γίνει τρίτο κόμμα στο κοινοβούλιο. Το πελατειακό κράτος, οι κοινωνικές ανισότητες, η Διαφθορά του ελληνικού δημοσίου, οι ανεξέλεγκτες σπατάλες, η καταληστεψης των δημοσίων ταμείων και η αδυναμία λειτουργίας του κράτους, είχαν καταστροφικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, προξενώντας μια αρνητική, σαρωτική «χιονοστιβάδα», σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, αντανακλώντας δυσπιστία και απογοήτευση για την κρατική εξουσία, η οποία πανικόβλητη έτρεξε να ζητήσει σωσίβιο από τον εξωτερικό παράγοντα, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας και περιορίζοντας την εθνική κυριαρχία στα όρια που υπαγόρευαν τα ξένα συμφέροντα.
Και ενώ οι Έλληνες πολιτικοί των δυο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, στήριζαν μεροληπτικά τα μεγάλα συμφέροντα, με την αλόγιστη πολιτική τους, έβαζαν τους ξένους, αφεντικά στο σπίτι μας, ο κύκλος των ιδίων, θησαύριζε εις βάρος της πατρίδας μας, επιδιδόμενοι σε ένα κρεσέντο ανήθικης οικονομικής και κοινωνικής απάτης, ατασθαλιών και εξαγοράς συνειδήσεων, καταστρατηγώντας την νομοθεσία και παραβιάζοντας το αγαθοεργό ελληνικό σύνταγμα. Έτσι τα μεταπολεμικά χρόνια διδόντουσαν χρυσές ευκαιρίες στους διαχειριστές του δημοσίου χρήματος, να το διαθέτουν κατα το δοκούν προς «όφελος των συμφερόντων της Ελλάδος», όπως διέδιδαν ψευδόμενοι. Οι συντονισμένες ενέργειες και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ των επίορκων πολιτικών με παράγοντες του εξωτερικού, είχαν σαν αποτέλεσμα την συντριβή της ελληνικής οικονομίας, την χρεοκοπία και την σχεδιασμένη εξάρτηση των εθνικών συμφερόντων από τους κύκλους της ΕΕ και Η.Π.Α. Η εξαπάτηση του λαού με τις κομματικές αλλαγές βάρδιας στην διακυβέρνηση της χώρας, εγκαθίδρυσαν την μονοπώληση εξουσίας, καθεστωτικής αντίληψης, διαχρονικής ισχύος.
Έτσι για 60 ολόκληρη χρόνια, το πολιτικό σύστημα, εξουσίαζε κατά την απόλυτη πλειοψηφία, την οποία φρόντιζε να συντηρεί με διαφόρους μεθόδους, απομακρυνόμενο από την «Απλή αναλογική», η οποία θα ανεδείκνυε λαοπρόβλητη ηγεσία. Ήθελαν απλά να διαιωνίσουν την πολιτική του «Μπάρμπα στο παλάτι», την ευνοιοκρατία και τους κολλητούς, μέλη του κομματικού στρατού του εκαστοτε κυβερνώντος κόμματος. Η καθίζηση της ελληνικής οικονομίας και οι ευρισκόμενες σε στάδιο συνεχούς απαξίωσης των κοινωνικών θεσμών, συμπεριφορές του διαβρωμένου πλέον πολίτικου κόσμου, κατρακύλησαν την πατρίδα μας «σε βάραθρο που κανένας λαός δεν έπεσε ως τώρα» (Κ. Παλαμάς). Με αδιαμφισβήτητους εξωτερικούς «Φίλους « και πολιτικές του ανηκωμεν στην Δύσιν» υποθηκεύσαμε για καλά το μέλλον των παιδιών μας, για τις επόμενες γενιές. Απομακρυνομενοι συνεχώς από τους εθνικούς στόχους, αποδεχτήκαμε την δουλικότητα μας, στους Μαsters της Δύσης, των οποίων τις οποιεσδήποτε ορέξεις τρέχαμε πάντα πρώτοι να εκπληρώσουμε.
Αν όμως οι Έλληνες πολιτικοί ανήκαν στο έθνος και μόνο, ίσως να ευρισκόμαστε αντί στο έλεος των μνημονίων, σε τροχιά ανάπτυξης όπως οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν τσίπα και αξιοπρέπεια. Το χειρότερο όμως και τραγικότερο είναι ότι, αν και την Ελλάδα βοήθησαν άλλες χώρες (Γαλλία) να βρούμε μια άκρη στο «πλιάτσικο» για να επιστραφούν στην Ελλάδα οι πακτωλοί των χρημάτων που έχουν διαρρεύσει στο εξωτερικό, είτε σε τραπεζικούς λογαριασμούς, είτε μέσω των κομπιναδόρων Off shore, δεν θελήσαμε η δεν μπορούσαμε να «βάλουμε το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο» για να σπάσει επί τέλους το απόστημα της ποικιλόμορφης εθνικής μειοδοσίας, υποχρεώνοντας τους «άπατρις» εγκληματίες να φέρουν πίσω τα κλεμμένα που στέρησαν από την ελληνική οικογένεια. Η αγανάκτηση και δικαιολογημένος θυμός των πολιτών, οι οποίοι καλούνται συνεχώς από το ανερυθρίαστο κράτος, με μνημονικές ρήτρες να πληρώσουν το μεγάλο φαγοπότι των ελλήνων πολιτικών, γέννησε ποικίλες αντιδράσεις τόσο ψυχικές όσο και σχεδιασμούς εκδίκησης.
Η «Χρυσή Αυγή» είναι μια μείζον αντίδραση και ένα μέρος αυτής της εκδίκησης των ελλήνων και θα αυξάνεται όσο απομακρύνεται η κοινωνική πολιτική από τις βάσεις της δημοκρατίας και ευημερίας. Όσοι πιστεύουν ότι θα μπορέσουν ετσιθελικά και θεσμικά εν ονόματι της «δημοκρατίας», την οποία οι ίδιοι κουρέλιασαν, καταληστεύοντας και φτωχαίνοντας τον λαό, (το ένα τρίτο του πληθυσμού πεινά και άλλο ένα τρίτο θολοπλέει και στερεί την οικογένεια του από παιδεία και υγεία)να περιορίσουν, η εξαλείψουν τέτοιου είδους μορφώματα εκδίκησης και λαϊκής αγανάκτησης, πλανώνται πλάνην οικτράν. Ποια ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, αφού μέχρι στιγμής, προχωραμε στα αχνάρια του καταστρεπτικού ΧΘΕΣ, της πτώχευσης των ελλήνων, διάλυσης του επαγγελματικού κόσμου, γιγάντωση της ανεργίας και επομένως στην συρρίκνωση των δημοσίων εσόδων. Το κράτος, περνώντας τα όρια της αναξιοπιστίας και ανυποληψίας, μηχανεύεται τρόπους υφαρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών, με την μέθοδο των κατασχέσεων, στην περίπτωση όπου οι πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τους επιβαλλόμενους φόρους!
Η καλπάζουσα ανεργία, η ακρίβεια, το κούρεμα των μισθών και συντάξεων των εργαζομένων, η ψυχική κόπωσης, η έλλειψης εμπιστοσύνης προς τους πολιτικούς ηγέτες, μηδενίζουν το ΜOMENTUM για ιδιωτικές επενδύσεις και καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες. Τι εμπιστοσύνη να έχει ο πολίτης σε μια αγορά της νοοτροπίας του ΧΤΕΣ, αφού δεν υπάρχει όρεξη για αλλαγή στο πολιτικό σύστημα, το οποίο ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ να εξελίσσεται αρνητικά και για την «σωτηρία της χώρας» μηχανεύεται την… πτώχευση των πολιτών και υφαρπαγή των περιουσιών τους, έντεχνα, ύπουλα και «Ωραία». Γιατί δεν τολμούν να δημοσιεύσουν τον οδικό χάρτη της ανάκαμψης που αυτό είναι το μείζον θέμα και όχι σε ποιο κελί θα μπουν οι αρχηγοί της «Χρυσής Αυγής»; Από πού θα έλθει αυτή η αισιοδοξία που επικαλούνται οι κυβερνώντες, αφού τελικά ξεπουλήσαμε και τα «ασημικά» του σπιτιού; Η ελληνική πραγματικότητα δεν προοιωνίζει καθόλου ομαλές εξελίξεις για την πατρίδα μας και η ευθύνη των πολιτικών είναι τεράστια, αφού αυτοί δίνουν τη εντύπωση ότι «δεν καταλαβαίνουν» ή ότι «δεν θέλουν» ή ότι «δεν μπορούν», ανίκανοι όντες και όχι μόνο. Το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται!

Γιάννης Ζερβός

Related Posts