Την εκδήλωση οργάνωσε η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Ιθάκης, η οποία χρηματοδότησε την έκδοση του βιβλίου. Για το βιβλίο μίλησαν ο Γιάννης Καραντζής, η Παντοφίλη Βαρβαρήγου και ο Δημήτρης Σιμήρης.
Η κίνηση της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Ιθάκης θεωρώ ότι είναι ουσιαστικότατη, γιατί το βιβλίο του Δημήτρη θα λειτουργήσει ως ανάχωμα ενάντια στη λήθη, καθώς ο αδυσώπητος χρόνος ξεθωριάζει τις μνήμες για πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις του παρελθόντος. Επίσης, θα εμπλουτίσει την πολιτιστική βιβλιοθήκη του Δήμου μας, μάλιστα σε μια εποχή που οι αξίες βρίσκονται σε κατακόρυφη πτώση και η Χώρα μας πρέπει να προβάλει τα δυνατά της όπλα που δεν είναι άλλα από τέτοιες δραστηριότητες που παράγουν πολιτισμό. Επικροτώ λοιπόν την κίνησή αυτή της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Ιθάκης και συγχαίρω θερμά τον Πρόεδρο της Δήμαρχο Ιθάκης Διονύση Στανίτσα και τα μέλη της και ιδιαίτερα τον κ. Νίκο Ραδίτσα αρμόδιο σε αυτού του είδους τις δραστηριότητες.
Η αναγγελία της παρούσας έκδοσης με γέμισε χαρά τόσο για το πολύ σημαντικό της περιεχόμενο όσο και για το γεγονός ότι ο συγγραφέας είναι ο Δημήτρης Κουτσουβέλης με τον οποίο συνδέομαι φιλικά, οικογενειακά και επαγγελματικά μέσω της συζύγου του αγαπητής Αιμιλίας που μαζί με τη γυναίκα μου και μένα είχαμε δημιουργήσει μια ήρεμη, αγαπημένη και αποτελεσματική εκπαιδευτική γωνιά στο Α΄ Δημοτικό Σχολείο Ιθάκης. Μου έχουν μείνει καλά αποτυπωμένες στη μνήμη αυτές οι ποιοτικές συνεργασίες. Τον Δημήτρη τον γνώρισα από μαθητή της Α΄ τάξης του Γυμνασίου που είμαστε μαζί οικότροφοι στο γνωστό οικογενειακό μαθητικό οικοτροφείο του Τζώρτζη του Κουβαρά – το σχολαρχείο, όπως το ονομάζει ο Δημήτρης.
Ο Δημήτρης αναδείχθηκε γρήγορα σ’ ένα έξυπνο, εργατικό, δημιουργικό και δραστήριο άτομο με ιδιαίτερο χιούμορ γεγονός που δημιουργεί πολύ γρήγορα με τον συνομιλητή του μια αμεσότητα. Γρήγορα όμως μας έδειξε και μια άλλη δεξιότητά του να αποτυπώνει τις σκέψεις του με γλαφυρότατο τρόπο χειριζόμενος με μαεστρία την Θιακιά – Ανωισάνικη ντοπολαλιά. Με συγκινεί ιδιαίτερα το ήθος του, η εντιμότητά του, η εργατικότητά του και η αγάπη του για το χωριό του και τους συγχωριανούς του, την οποία αποδεικνύει ποικιλοτρόπως. Μαζί με άλλους συγχωριανούς του βελτίωσαν την αισθητική όψη της Ανωγής και την προέβαλαν δια μέσου διαφόρων πολιτιστικών δραστηριοτήτων που πραγματοποίησαν και πραγματοποιούν. Επίσης, ο Δημήτρης συνέβαλε τα μέγιστα στο να αλλάξει όψη προς το καλύτερο το Μοναστήρι της Καθαριώτισσας.
Από όσα πόστα πέρασε, ως αξιωματικός του Εμπορικού Ναυτικού και ως Γραμματέας του Δήμου, μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις για τις γνώσεις του, την αμεσότητά του και την άμεση εξυπηρέτηση του κοινού. Τον εκτιμώ, τον αγαπώ και χαίρομαι όταν τον συναντώ και συζητούμε. Θα μπορούσα να πω κι άλλα όμως θα ήθελα να αναφερθώ και λίγο για τη σπουδαιότητα του έργου του παρόλο που πολλές σκέψεις μου τις συμπεριέλαβα στον πρόλογο του βιβλίου του.
Η γλώσσα αποτελεί μια μεγάλη κατάκτηση του ανθρώπινου γένους και κατά τον καθηγητή Γ.Μπαμπινιώτη δεν είναι μόνο ένα απλό επικοινωνιακό εργαλείο, αλλά πρώτα και πάνω από όλα είναι μία αξία. Αυτή η αξιακή αντίληψη για τη γλώσσα την καθιστά ένα σπουδαίο στοιχείο του πολιτισμού, της ιστορίας, της νοοτροπίας, της ψυχοσύνθεσης, της ταυτότητας ενός λαού αλλά και της διαλεκτολογίας, δηλαδή της επιστήμης που ασχολείται με την μελέτη των διαλέκτων και των ιδιωμάτων, προσδίδοντας έτσι στη γλώσσα τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας, της διαλεκτικής αλλά και της διαχρονικότητας. Τη συνδέουν όμως και με την επιστήμη της Λαογραφίας, γιατί μέσα από τις διαλέκτους και τα ιδιώματά της αποκαλύπτονται οι ρίζες του πολιτισμού ενός λαού, τα ήθη, τα έθιμα και η παράδοσή του για να μην κινδυνεύσει το άτομο να χαθεί μέσα σε ένα υπαρξιακό λαβύρινθο.
Ευτυχώς, όμως για καλή μας τύχη υπάρχουν άτομα που με τη γραφίδα τους στέκονται εμπόδιο, στους κινδύνους που ελλοχεύουν να αποσυνδέσουν το παρόν από το παρελθόν. Ένας από αυτούς είναι και ο αγαπητός φίλος Δημήτρης Κουτσουβέλης, που με το παρόν πόνημά του με τίτλο «Ανωησάνικα Νιτερέσα ΙΙ» αλλά και με το «Ανωησάνικα Νιτερέσα Ι», συμβάλλει τα μέγιστα στη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Το περιεχόμενο του βιβλίου του Δημήτρη συντίθεται από ένα κράμα κειμένων, ποιημάτων, τραγουδιών και λαϊκών αποφθεγμάτων που ακούστηκαν στην τοπική κοινωνία, αλλά και φωτογραφιών με διάφορα τοπία της Ανωγής και χαρακτηριστικών πορτραίτων παλιών κατοίκων του χωριού του, που σφράγισαν με την παρουσία τους την τοπική κοινωνία. Χρησιμοποιώντας την Ανωισάνικη ντοπολαλιά σε διάφορες ιστορίες του συμβάλλει στη διατήρηση του σπουδαίου στοιχείου της γλώσσα, τη διαχρονικότητα, αλλά ταυτόχρονα έμμεσα δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να διακρίνει τον τρόπο ζωής των προγόνων μας. Το βιβλίο του αυτό και τα άλλα δύο είναι μια πνευματική κληρονομιά για τους Θιακούς που έρχονται, αλλά και μια γλυκιά ανάμνηση για όλους εμάς. Για τον αναγνώστη είναι ταυτόχρονα πηγή γνώσης και πηγή έμπνευσης.
Συγχαίρω τον αγαπητό φίλο Δημήτρη για το αξιόλογο έργο του και του εύχομαι εγκαρδίως να συνεχίσει να γεμίζει τον πίνακα της ζωής μας με τέτοιες λαογραφικές πινελιές.
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΚΑΡΑΝΤΖΗΣ
