Όλες αυτές τις μέρες παρακολουθούμε διάφορες αναφορές ειδικών και μή για την λεγόμενη πρόθεση συμφωνίας μεταξύ της Εκκλησίας και της Πολιτείας και τον περιβόητο διαχωρισμό των δύο κορυφαίων θεσμών.
Αν κατάλαβα καλά δεν είναι διαχωρισμός, αλλά συνεταιρισμός και μάλιστα με οικονομικούς όρους και προϋποθέσεις που στην βάση τους δημιουργούν περισσότερα προβλήματα, διότι δύσκολα το κράτος θα τηρήσει την όποια συμφωνία και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τους όρους αυτού του συμφώνου. Όλο αυτό το πακέτο της εν λόγω συμφωνίας έχει πολλές παραμέτρους και το βασικότερο την ουδετερότητα του νέου Συντάγματος. Επιζητεί λοιπόν η κυβέρνηση να χαρακτηριστεί η πατρίς μας ουδέτερη από κάθε έννοια θρησκείας μακριά από την πίστη των πατέρων μας που έδωσαν το αίμα τους για την εδραίωση και ίδρυση του ελληνικού κράτους. Τουλάχιστον έδωσε την δυνατότητα σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη να ψάξει , να ερευνήσει την υπάρχουσα νομοθεσία που διέπει την σχέση των δύο μεγάλων θεσμών και μέσα από την ιστορική διαδρομή να λύσει της όποιες απορίες έχει. Επειδή όμως με μεγάλη ευκολία διαγράφουμε την ιστορία και τη προσφορά της Εκκλησίας σε αυτόν τον τόπο καλό θα είναι να μην κάνουμε τους έξυπνους χωρίς την ουσιώδη γνώση του μεγάλου αυτού ζητήματος.
Δυστυχώς διαγράφουμε εύκολα ότι η μήτρα που κράτησε το γένος ενωμένο με την έννοια της πατρίδος σε δύσκολες περιόδους και ειδικότερα στα 400 χρόνια της τουρκικής κατοχής ήταν η εκκλησία και ο ταπεινός παπάς όπου με τα ολίγα γράμματα που ήξερε κρατούσε αναμένει την φλόγα του γένους. Ξεχάσαμε τα λόγια του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη και τόσων άλλων που πότισαν το δένδρο της ελευθερίας με το αίμα τους. Ξεχάσαμε ότι μόνο η εκκλησία έδωσε τα πάντα για να γεννηθεί το νέο κράτος και κάθε φορά ήταν εκείνη που το τροφοδοτούσε με γη και ύδωρ! Και τώρα είναι βαρίδι, είναι περιττή για την πρόοδο και τον εκσυχρονισμό της Πολιτείας, διότι αποτελεί για πολλούς αναχρονιστική και μεσαιωνική. Ακούμε μερικούς να ελπίζουν στην αποκαθήλωσή της από την συνείδηση του κάθε πολίτη αυτής της κοινωνίας, αλλά ξεχνούν ότι η εκκλησία είναι το έσχατο σώμα του Χριστού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία και ποτέ δεν θα χαθεί, θα παραμείνει ζωντανή δίδοντας μαρτυρία Χριστού είτε είναι επικρατούσα, είτε ελεύθερη και αδέσμευτη από τους κρατούντες.
Άρα αυτά που διαβάζουμε και ακούμε απλά είναι παραφωνία και ο καθείς από την δική του οπτική τα αναλύει και προσπαθεί να πείσει για την ορθότητα των λεγόμένων του και εμείς σε στάση αναμονής των αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου προσπαθούμε να καταδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, αλλά πολίτες με δικαιώματα που παράγουμε έργο πνευματικό, όχι ως δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά λειτουργοί του Θεού και του Ανθρώπου. Όλο αυτό το διάστημα σήκωσε η εκκλησία τον σταυρό της κρίσης και τώρα ως αντίδωρο το κράτος πετά στον δρόμο τους Σαμαρείτες που έτρεξαν να θεραπεύσουν ανάγκες και προβλήματα χωρίς διακρίσεις , με γνώμονα μόνο την ΑΓΑΠΗ. Μέσα λοιπόν στο πλαίσιο της θρησκευτικής ελευθερίας ο νομοθέτης έδωσε την δυνατότητα σε όλους μας να έχουμε την δυνατότητα να πιστεύουμε όπου θέλουμε (άρθρο 13 ) και σε ειδικές περιπτώσεις όπως στους μουσουλμάνους Έλληνες της Θράκης και στους Εβραίους να έχουν το δικό τους νομικό πλαίσιο από το 1920 και μάλιστα να απολαμβάνουν το καθεστώς των ΝΠΔΔ. όπως και η εκκλησία.
Άρα υφίσταται η θρησκευτική ελευθερία… το ουδέτερο του νέου Συντάγματος ανοίγει νέα κερκόπορτα και οφείλουμε να έχουμε στην σκέψη μας πολλά και επικίνδυνα για την χώρα μας σενάρια. Άρα ότι είμεθα οι Πλειάδες των Ελλήνων ορθόδοξοι δεν σημαίνει ότι έχουμε περισσότερα προνόμια από τους άλλους. Εξάλλου ποια εκκλησία σε άλλο κράτος έχει δώσει τόσα πολλά; Καμία, συνεπώς δεν υπάρχει μοντέλο που πρέπει να εφαρμόσουμε ούτε καν το γερμανικό, διότι εδώ υπάρχει δεσμός αίματος που δεν διαγράφεται με τίποτα και κανείς δεν πρέπει να το ξεχνά, άρα ας προσέξουν καλά αυτοί που θα αποφασίσουν διότι φοβάμαι ότι θα ανοίξουν μεγαλύτερα θέματα και προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Το έθνος μας δεν καταστρέφεται από την εκκλησία, αλλά από τις πολιτικές που εφαρμόζουν και ακολουθούν οι πολιτικοί ταγοί του.
π. Φώτιος Γαβριελάτος
LEAVE A COMMENT