Ένας άμορφος χώρος θολός και γλοιώδης γεμάτος από «Δικαιολογίες» των πολιτικών για συμπεριφορές, ενσυνείδητες ή ασυνείδητες, που ροκανίζουν τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας και εξασθενούν τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, που πολεμά και να στέκεται όρθια, απομυζώντας τις δυνάμεις της με τρόπο παρασιτικό και ύπουλο, με ένα σωρό πατέντες και σοφίσματα.
Οικονομικά κυρίως εγκλήματα που έφεραν την πατρίδα μας στο χείλος μιας χρεοκοπίας, ενός οικονομικού αρμαγεδωνα, απ όπου αγωνιούμε να επιβιώσουμε σαν έθνος, ρισκάροντας σαν λαός την αξιοπρέπεια μας και την βαριά κληρονομιά των προγόνων μας. Αντί Δημοκρατίας με νόμους δικαίου και ανθρωπιάς, αλλά και στήριξης των πολιτών οι οποίοι θα επένδυαν στην έρευνα και εξέλιξη, γίναμε ουραγός χώρα, αποκλείοντας τους νέους επιστήμονες από τους σύγχρονους κρατικούς μηχανισμούς ιδέες και αντιλήψεις τους, μεταβάλλοντας τον τόπο μας σε μια έρημο γνώσεων, αναγκάζοντας δε το νέο επιστημονικό αίμα να μεταφέρεται στο εξωτερικό δίνοντας ώθηση στην εξέλιξη ξένων πατρίδων και όχι στην δική μας, που φυλλορροεί μέρα με την μέρα και χρόνο με τον χρόνο, κλείνοντας όλα τα επιστημονικά κέντρα από έλλειψη προσωπικού αλλά και φτωχοποίηση των μισθών των ολίγων που μένουν, για να εργαστούν σε ένα σύστημα που μοιάζει με ένα απύθμενο βάλτο και μια ζούγκλα πολυνομίας, αντιφατικούς νόμους, αβεβαιότητα, πολιτικές σκοπιμότητες απέραντη ηλιθιότητα και αδιαφορία πρωτόγονου χωριάτη.
Βιώνουμε σε μια χώρα κορεσμένη από παντός είδους προβλήματα που δεν μπορούν να βρουν λύση και στερούν το όραμα μιας σωτήριας αλλαγής, που θα μας οδηγήσει στην απόδραση από ένα διεφθαρμένο και φθαρμένο μοντέλο, που με δογματική επιμονη, εχει φθείρει την ζωή των πολιτών, σε βαθμό απόγνωσης, ανέχειας, αλλά και ανασφάλειας και επικινδυνότητα, χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα καμιά χαραμάδα ελπίδας, ότι με την κρατούσα νοοτροπία και κουλτούρα του «αμαρτωλού» παρελθόντος θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε από αυτό τον κινούμενο βάλτο, χωρίς ανατροπές και επαναστατικές αλλαγές. Ήδη όλο και περισσότεροι πολίτες διαβλέπουν ότι χωρίς επαναστατικές αλλαγές, τις οποίες οι ξένοι ονομάζουν «μεταρρυθμίσεις» σε όλο τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό, αλλά και στο πολιτικό κατεστημένο, το μόνο που θα επιτυγχάνουμε διαχρονικά είναι η μεταβίβασης της εξουσίας από κόμμα σε κόμμα, ενώ ουδεμία άλλη μεταρρύθμιση λαβαίνει χώρα και η Ελλάδα μας δεινοπαθεί, από τα μυαλά των, χωρίς μνήμη, Ελλήνων.
Η εξυγίανση του τραπεζικού κατεστημένου, εχει προτεραιότητα. Δεν είναι δυνατό τα χρέη των τραπεζών να γίνονται δια μαγείας χρέη τα όποια καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες δια μέσου δυσβάστακτων και αφόρητων φόρων. Τα χρέη των τραπεζών ένας χώρος άπιαστος σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου, στον οποίο είναι δυνατόν να παίζονται οικονομικά παιχνίδια εμβέλειας πέρα από την διανόηση μας! Από χρηματιστηριακούς τζόγους σε ξένα Funds, μεγάλου ρίσκου, oι τραπεζικές επιλογές είναι επισφαλείς και μόνο δεινά προμηνύουν για το κοινωνικό σύνολο, αφού ενδέχεται να διαμορφωθούν έκρυθμες καταστάσεις οι οποίες σαν μια δαμόκλειος σπάθη θα κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των πολιτών, οι οποίοι αγνοούν τους τρόπους που χρησιμοποιούν οι οικονομικοί εγκέφαλοι για να «επενδύσουν» τα χρήματα σε διάφορα FUNDS, ορεγόμενοι τεράστια ποσά χρημάτων. Όπως και να έχουν τα πράγματα δεν νοείται να συνεχίσουν οι Έλληνες να επωμίζονται τα βάρη από τα ρίσκα των τραπεζών όπως ήθελαν οι προστάτες του κεφαλαίου στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κινδυνεύουν οι Έλληνες να μεταμορφωθούν σε σύγχρονους ραγιάδες υποτελείς στους νεοκοτζαμπάσιδες, φίλους, τους συμμάχους «προστάτες» μιας χώρας που δεν είναι ακόμη σε θέση να επιβιώσει «χωρίς βαρβάρους». Οι ηγέτες των πολιτικών κομμάτων δεν θέλουν η δεν μπορούν να αποτρέψουν αυτή την καταστροφική πορεία της εξάρτησης από τα οικονομικά συμφέροντα που μας κράτησαν και συνεχίζουν να μας κρατούν στην ζωή, κολλημένους σε ένα σύνολο κανόνων και «νόμων» οι οποίοι δεν είναι χρήσιμοι στην κοινωνία ενώ οι ίδιοι διαμορφώνουν ένα απαλό παλτό προστασίας μιας μερίδας ανωνύμων «εκλεκτών» που κινούν τα νήματα της καθημερινότητας, αόρατοι όντες.. ΟΙ πολιτικοί μας, υποσχόμενοι, ανταλλάσοντες τα πάντα για μια γλυκιά εξουσία σε ένα λαό χωρίς εγω και τόλμη, ευνουχισμένο από αγάπη προς την πατρίδα, θα δίνουν όρκο να διατηρούν το κατεστημένο το οποίο παρέλαβαν από τους απερχόμενους.
Και τα νέα ζευγάρια κάτω από αυτό μόρφωμα, θα γεννούν μωρά και εκείνα θα μεγαλώνουν κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνουν όλοι αυτοί οι «δημοκρατικοί» νόμοι, θα γίνονται φοιτητές και θα ματώνουν στις απεργίες σε συγκρούσεις με το «δίκαιο» και καθ υπαγόρευση κράτος του οποίου οι υποσχέσεις θα εξανεμίζονται ως δια μαγείας. Ποιο κόμμα και ποιοι νόμοι. Ω γαθοί συνέλληνες πιστέψατε ότι θα σώσει τούτη την ναρκοθετημένη χώρα; Και ενώ η πατρίδα, φθίνει από μέσα, αποδυναμώνεται στα μάτια των εξωτερικών κινδύνων και αδυνατεί να βρει συμμάχους, άνευ των οποίων η επιβίωσης μας είναι αδύνατη διότι έχουμε στο υπέδαφος τεράστιο ορυκτό πλούτο τον οποίο οι δυνατοί είναι αδύνατο να αγνοήσουν και οι φιλίες μπροστά στο συμφέρον εξατμίζονται. Είναι ουτοπία και κρατική βλακεία να εγκαταλείπουμε την τύχη μας στα χεριά των «συμμάχων» εκείνων, οι οποίοι τόσο πολύ μας «εκτιμούν» για την δημοκρατία μας και κοινούς αγώνες, ώστε ανεχτήκαμε ένα Κίσινγερ να μισεί θανάσιμα την Ελλάδα, να οργανώνει και να παροτρύνει για την αναγκαιότητα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Μα καλά. Είμαστε τόσο ηλίθιοι; Τόσο άπατρις; Τόσο προδότες; Έχουμε πράγματι μεταμορφωθεί σε ένα έθνος χαζών, κερδοσκόπων και απατρίδων, που κάνουμε πράγματι ορισμένους να γελούν με την αφέλεια μας; Και οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις; Τι απέγιναν; Βάλτωσαν και ξεθώριασαν και ο λαός κατάλαβε αν κατάλαβε ότι η μοναδική μεταρρύθμιση στην χώρα μας είναι η κατακρεούργηση των μισθών και των συντάξεων και διαιώνιση μιας άρρωστης κατάστασης υπερφορολόγησης των ασθενέστερων τάξεων της κοινωνίας, ενώ η ζούγκλα της πολυνομίας στον κολοφώνα της ασυναρτησίας της, καλά κρατεί. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΜΕΝΤΟΥΝ ΓΙΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ και συνεχίζουμε την φθορά κοινωνικά οικονομικά και εθνικά. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται το ρίχνει στις αρλούμπες και στην κατανάλωση σάλιου υπέρ των ανύπαρκτων κομματικών συνταγών σωτηρίας της πατρίδας μας. Ε ρε Ελλαδιτσα μου. Πως σε κατάντησαν! Είμαστε σαν λαός ψυχικά άρρωστοι. Έτσι έγινε στις προάλλες απεργία των ΜΜΕ. Αλήθεια πόσοι διάβασαν τα αιτήματα των απεργών; Είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι για να ικανοποιήσει το κράτος τα αιτήματα τους πρέπει να έχει τα έσοδα δυο φορές της… Κίνας!
Να τι εντύπωση δίνουμε στο εξωτερικό. Δεν είμαστε στα καλά μας. Κύριοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και της πολιτικής των καναλιών, δεν λέτε τίποτε; Εγώ όμως ταπεινά αλλά αμετανόητα σας λέγω ότι… «Φιλοσοφείτε μετά μεγάλης Μαλακίας…». Επίσης όσο αφορά στην αγάπη προς την πατρίδα μας, σας υπενθυμίζω χωρίς έκπτωση καμιά ότι: Ο Πλάτων στην απολογία του Σωκράτη διακηρύσσει: «Πατρός τε και μητρός τε και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιότερο εστί Πατρίς και σεμνότερο και αγιότερο και παρά Θεοίς και παρά ανθρώποις τοις νουν έχουσι».
Γιάννης Ζερβός
LEAVE A COMMENT