Στα δύσκολα είμαστε πάντα μόνοι

Διαβάζω και χαίρομαι ότι σύμφωνα με τη λίστα Lloyd’s, 15 Έλληνες εφοπλιστές κατατάσσονται μεταξύ των 100 ισχυρότερων της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας. Μάλιστα οι Έλληνες αποτελούν την πολυπληθέστερη ομάδα στην εν λόγω λίστα.
Αυτό βέβαια δεν το παρουσιάζω ως κάτι νέο, αλλά ως ένα γεγονός που μου δημιουργεί μία απορία. Διερωτήθηκαν άραγε οι Έλληνες πολιτικοί πως είναι δυνατόν η Ελλάδα με βάση τα κριτήρια που χαρακτηρίζουν τις ανεπτυγμένες χώρες να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των ανεπτυγμένων και υπό ανάπτυξη χωρών και στη ναυτιλία να φιγουράρει πάντα πρώτη ως ναυτιλιακή δύναμη; Προσπάθησαν ποτέ να μάθουν ή και να αντιγράψουν τη φόρμουλα επιτυχίας τους; Αν το είχαν προσπαθήσει θα διαπίστωναν ότι η επιτυχία τους βασίζεται στο γεγονός ότι έχουν ελάχιστη σχέση ή και καθόλου με το ελληνικό δημόσιο. (Φυσικά δεν αναφέρομαι στην ελληνική ακτοπλοΐα η οποία ακολουθεί κατά γράμμα τις άλλες ελληνικές επιχειρήσεις). Και όμως η Ελλάδα, η χώρα των εφοπλιστών, ουσιαστικά δεν έχει ούτε ένα ναυπηγείο. Το 1985 το ΠΑΣΟΚ, που ήταν στις δόξες του, ανάγκασε τον Νιάρχο να χαρίσει τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά στο κράτος του ΠΑΣΟΚ γιατί έτσι πρόσταζαν οι συνδικαλιστές και οι χιλιάδες εργαζόμενοι τους. Και έτσι τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της Μεσογείου, αντί να κατασκευάζουν πλοία –ποιος εφοπλιστής θα τους εμπιστευόταν- το κράτος τους ανέθεσε την κατασκευή βαγονιών τραίνων για να περνούν οι «εργαζόμενοι» την ώρα τους!
To 1992 ο εφοπλιστής Περατικός έκανε το μέγα λάθος και αγόρασε τα ναυπηγεία της Ελευσίνας, χωρίς την προηγούμενη έγκριση της 17ης Νοέμβρη!Το αποτέλεσμα; Tο 1997 η οργάνωση δολοφόνησε τον Κωστή Περατικό ώστε να επιβάλει την εγκληματική της «δικαιοσύνη». Δυστυχώς το 2018 μάς αποχαιρετά αλλά δεν μας χαμογελά. Σε λίγες ημέρες μπαίνουμε στο 2019 αλλά με πολλά ανοιχτά μέτωπα. Η συμφωνία των Σκοπίων περισσότερες πληγές ανοίγει παρά κλείνει – αν φυσικά κλείσει. Την Τρίτη στις 18.12.2018 κλείνει οριστικά η Χαλυβουργική, το σύμβολο της βαριάς μας βιομηχανίας χρόνια τώρα, και τη θέση των βιομηχανικών καμινάδων παίρνουν καφενέδες και σουβλατζίδικα. Οι τράπεζες της χώρας μας κάθε άλλο παρά ασκούν τα τραπεζικά τους καθήκοντα. Ο χρηματιστηριακός δείκτης που προβλέπει έξι μήνες πριν τα μελλούμενα, προβλέπει μεγάλη κρίση και ευρωπαϊκό δίχτυ ασφαλείας σίγουρα δεν θα υπάρχει. Στο Αιγαίο οι Τούρκοι καθορίζουν τα δικά τους σύνορα και ως συνήθως στα δύσκολα είμαστε πάντα μόνοι.
Σημείωση: Προσφάτως κάποια νέα, δύστυχα φασιστοειδή ξεφύτρωσαν «βομβαρδίζοντας» τηλεοπτικούς σταθμούς γιατί δεν κάνουν την ενημέρωση όπως επιτάσσει η κοινωνική και πολιτική αγωγή τους, η ανατροφή τους και φυσικά η δολοφονική τους διάθεση.

Παύλος Παπαδάτος