Συμμορία του παρεϊσμού και του λομπισμού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

Προερχόμενος από την ανανεωτική αριστερά, θυμάμαι ότι αυτή στην δεκαετία του 80 είχε ως κύριο αίτημα, διαμέσου του Λεωνίδα, το ήθος και το ύφος. Δεν θα μπω τώρα στο αν αυτό ήταν σωστό η τι αντιπροσώπευε.
Ακόμη και ο Συνασπισμός, στον οποίο ποτέ δεν ανήκα και πάντοτε απεχθανόμουν, υποτίθεται ότι πρέσβευε τον μη αυριανισμό, την ποιότητα στον διάλογο και τα επιχειρήματα κλπ. Το πως έφτασαν στις πρακτικές του κ. Πολλάκη είναι λοιπόν ένα ζήτημα που αποδεικνύει ότι απορρόφησαν ο,τι χειρότερο είχε ο πασοκισμός και ο αυριανισμός συσσωρεύσει στην ελληνική κοινωνία επί δεκαετίες. Δεν εκπλήσσομαι πια. Θυμάμαι το πρώτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το 13, όταν οι “οπαδοί” του Τσίπρα γιουχάιζαν τον Λαφαζάνη. Αυριανοτομπρισμός με εσάνς καθεστωτικής ανανεωτικής αριστεράς. Όταν είχα ρωτήσει κάποιους από αυτούς γιατί το κάνουν, μου είχαν πει ότι καλά έκαναν γιατί του… άξιζε. Εκπλήσσεστε τώρα για τον κ. Πολάκη;
Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, η θεωρία της “προδοσίας” των ηγετών της Αριστεράς- εν προκειμένω της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ισχύει και γενικότερα- είναι ένας μύθος. Ισχύει μεν ότι ένα πράγμα μπορεί να τραπεί εξελικτικά στο αντίθετο του, σε κάθε όμως περίπτωση αυτό το πράγμα πρέπει να ενέχει εξ αρχής το στοιχείο της άρνησης του και η τάση να γίνει αυτό το στοιχείο δεσπόζον να είναι ισχυρή. Οι άνθρωποι και οι ομάδες δεν αλλάζουν ούτε μεταλλάσσονται δήθεν στον δρόμο προς την Δαμασκό, αν δεν έχουν την εσωτερική τάση να αλλάξουν. Στην περίπτωση ειδικά της σημερινής πολύμορφης ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ επρόκειτο για ανθρώπους κατά κανόνα με συστημικές συνδέσεις, με μια ιδεολογία soft μεταβολών του συστήματος και σε κάθε περίπτωση με μια αλαζονεία και αρχομανία, ακόμη κι εκεί που δεν υπήρχαν συστημικές διασυνδέσεις, με μια λογική ότι η κοινωνία τους χρεώσταγε για τις πολύχρονες προσπάθειες τους. Τέτοια στοιχεία αλαζονείας υπάρχουν και στις οργανώσεις στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και σήμερα, για όποιον έχει αυξημένη παρατηρητικότητα.
Για να επιστρέψουμε όμως στον ΣΥΡΙΖΑ: Τα περισσότερα στοιχεία προοιώνιζαν την αρνητική έκβαση, πέραν κάθε καλοπροαίρετου ενθουσιασμού. Κάποιοι δεν τα δείξαμε αρκετά για να μην ανακόψουμε τον γενικό θετικό παλμό, ενώ υπάρχουν και αυτοί που δεν τα έδειξαν γιατί απλώς ήταν επαγγελματίες πολιτικοί, αν και διαφωνούντες. Ιδίως πάντως, το κομμάτι εκείνο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που προέκυψε από την νεολαία του συνασπισμού, όπως και ο σημερινός πρωθυπουργός, ήταν η επιτομή της οίησης, της αμόρφωτης αλαζονείας, του παρεϊσμού και του λομπισμού. Αυτή η συμμορία πρέπει να φύγει από την διακυβέρνηση με κάθε κόστος. Και η συζήτηση περί “κυβέρνησης της Αριστεράς” στα πλαίσια του αστικού συστήματος να τελειώσει εδώ.

Δημήτρης Μπελαντής

Related Posts

LEAVE A COMMENT

Make sure you enter the(*) required information where indicated. HTML code is not allowed