Η ισχύς και η πρόοδος βρίσκεται στην ένωση και όχι την διάσπαση δυνάμεων. Στην καθορισμένη αυτοτελή έκταση ενός νησιού αλλά αν το δούμε ακόμη πιο προχωρημένα και του γεωγραφικά και ιστορικά συνδεδεμένου, νησιωτικού ζεύγους Κεφαλονιάς και Ιθάκης, κάποια θέματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με ενιαία οπτική και συντονισμένη δράση.
Για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν να διαχωρίζεται η ιστορική παράδοση σε κατά τόπους Δήμους και να ακολουθείται διαφορετική πολιτική στον πολιτισμό. Ή στις στρατηγικές δημοτικές υποδομές. Ή στην επιχειρηματική και τουριστική ανάπτυξη. Η διαχείριση τουλάχιστον των υδάτων, των ενεργειακών πόρων, των απορριμάτων, του περιβάλλοντος, θα έπρεπε να είναι υπόθεση Υπερδημοτική. Ή η αυτοδιοίκηση να είναι ενιαία. Με την δημιουργία πολλών Δήμων τίθενται θέματα λειτουργικότητας και συντονισμού της διοικητικής διαχείρισης της καθημερινότητας. Ένα πρόβλημα της χώρας που είναι η σε υπερβολικό βαθμό επικάλυψη αρμοδιοτήτων, σε τοπικό επίπεδο μεγεθύνεται. Παρόλο που η ολοένα αυξανόμενη πολυπλοκότητα της ανθρώπινης κοινωνίας πλέον το απαιτεί, στις αρχαίες πόλεις-κράτη δεν υπήρχαν πολλοί βαθμοί αυτοδιοίκησης και επικαλυπτόμενες αρμοδιότητες. Σήμερα ναι, χρειάζεται μια ενιαία νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία, κεντρική εποπτεία σε όλους τους τομείς της οικονομίας, της διοίκησης, των θεμάτων άμυνας και εξωτερικών, της εκπαίδευσης και τόσους άλλους. Όμως στην αυτοδιοίκηση δεν ωφελούν οι πολλές ανούσιες δομές, και χειρότερα οι οικονομικά αδύναμες ή υποστελεχωμένες δομές πολλών ταχυτήτων. Γιατί αυτή είναι η παγίδα, ένας Δήμος να έχει πόρους και οι υπόλοιποι στο ίδιο νησί να μην έχουν, ένας Δήμος να διαθέτει στελεχιακό δυναμικό και οι γειτονικοί να μην έχουν, ένας Δήμος να αναπτύσσεται και οι όμοροι όχι. Επίσης τα στοιχεία πλούτου, όχι μόνο φυσικών πόρων αλλά και πολιτισμού των νησιών μας, δεν είναι δυνατόν να θεωρούνται ιδιοκτησία ενός επιμέρους Δήμου.
Επίσης τίθενται θέματα προτεραιοτήτων και επιδιώξεων στον αναπτυξιακό σχεδιασμό. Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι με τους επιμέρους Δήμους επί της Νήσου η Κεφαλονιά θα προσπαθεί να λειτουργεί και να πορευτεί στο μέλλον τριχοτομημένη, όχι βέβαια με φυσικά σύνορα αλλά διοικητικά, τα οποία θα δημιουργούνται από τους ίδιους τους δημότες και τους αντιπρόσωπους τους, τους δημοτικούς συμβούλους (και κατ’ επέκταση η Ιθάκη, αλλά χάρην ευκολίας αφήγησης ας μιλάμε για την Κεφαλονιά). Το κάθε επιμέρους συμβούλιο θα ασχολείται με την επικράτεια του και όχι με το γενικό συμφέρον του νησιού. Ο κάθε Δήμος θα συντάσσει το δικό του τεχνικό πρόγραμμα. Ο κάθε Δήμος θα προβαίνει στην δική του τουριστική καμπάνια προβολής, συμμετοχή σε εκθέσεις κλπ. Και πάει λέγοντας.. Ο κάθε Δήμος θα αποφασίζει ενδεχομένως διαφορετικά για θέματα που αφορούν όλους τους Κεφαλονίτες και Ιθακήσιους. Τώρα, αν υποθέσουμε ότι οι επιμέρους Δήμοι θα συνεργαστούν ομαλά (πράγμα απίθανο θα έλεγε ένας ρεαλιστής με γνώση της ελληνικής πραγματικότητας), ε τότε θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε όλοι και σε έναν ενιαίο Δήμο
Πολλά μπορούμε να πούμε για την σκοπιμότητα της διάσπασης, αλλά τα περισσότερα είναι αρνητικά. Από την άλλη, για την συνένωση δυνάμεων υπάρχουν διαχρονικά παραδείγματα επιτυχίας. Οι Κεφαλλήνες και Ιθακήσιοι αποτελούσαν υπολογίσιμη δύναμη όταν ήταν ενωμένοι από παλιά, από τα χρόνια του Οδυσσέα ακόμη. Και δεν εννοούμε την εθνική ομοψυχία αλλά την αρραγή διοικητική οργάνωση που προσφέρει μία και μόνη δομή/φορέας διοίκησης. Έχουμε ιστορική υποχρέωση αλλά και υποχρέωση απέναντι στους ευατούς μας και στις επόμενες γενιές να επιδιώκουμε την ολοένα αποτελεσματικότερη συνεργασία και δράση και ο δρόμος για το μέλλον περνά από τον εκμηδενισμό των συνόρων, κυρίως των νοητών: εκείνων που είναι αόρατα και άρα τα πιο επικίνδυνα.
Παρότι φυσικά δεν συνδέεται άμεσα με την «διοικητική χωροταξία» αλλά είναι μάλλον θέμα προσωπικής κοσμοθεωρίας, όταν συστήνομαι και μιλάω με ανθρώπους ανά την Ελλάδα και τον Κόσμο, λέω ότι είμαι Κεφαλονίτης, όχι ότι είμαι από το Αργοστόλι ή από το Ληξούρι ή από την Σάμη. Νιώθω ότι είμαι πολίτης αυτού του νησιωτικού ζεύγους των αγαπημένων σε εμάς και σε όλον τον κόσμο νησιών μας και θα ήθελα να συζητάμε όλοι μας στο ίδιο τραπέζι και όχι σε διαφορετικά. Αλλά όπως και να έχει ας ελπίσουμε, μάλλον όχι, ας προσπαθήσουμε, να λειτουργήσουμε συνεργατικά και αποτελεσματικά για το καλό όλων μας. Γυρίζουμε σελίδα, ας φροντίσουμε να γράψουμε στην επόμενη όλοι μαζί χωρίς μουντζούρες.
Τηλέμαχος Μπεριάτος
MSc, Διπλωματούχος Πολιτικός-Δομοστατικός μηχανικός, μέλος ΤΕΕ
LEAVE A COMMENT