Συριζαίικα, αβάδιστα… vol. 8

Όταν είδα τον Στρατηγό Αλκιβιάδη Στεφανή να δείχνει τον χάρτη μιας βραχονησίδας κάπου στη μέση του πουθενά με σχεδιασμένες επάνω του στρατιωτικές παραστάσεις οι οποίες μάλλον σε Γκουαντανάμο παρέπεμπαν, ξύπνησαν μέσα μου περίεργα συναισθήματα γιατί με γύρισε περίπου 30 χρόνια πίσω όταν ήταν εκπαιδευτής μου στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Εξαιρετικός Αξιωματικός αναμφισβήτητα ο οποίος συν τοις άλλοις λόγω εμφάνισης (είχε μουστάκι τότε) ήταν για όλους μας ο σύγχρονος «Παύλος Μελάς». Η συναισθηματική μου επιπλοκή όταν τον είδα να δείχνει τον χάρτη είχε να κάνει με το αν ένας Μπογδάνος μπορεί να είναι «λαγός» ενός «Παύλου Μελά» ή αν ένας «Παύλος Μελάς» μπορεί να εφαρμόσει στην πράξη ένα σχέδιο που εκπορεύεται από ένα ακροδεξιό κρανίο με το εσωτερικό του σε τρικυμία. Ο «ακομπλεξάριστος» (κατά δήλωση του, αλλά μην ξεχνάμε και αυτό που είπε ο Γιάννης Τσαρούχης πως στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις) Μπογδάνος δεν θεωρεί παράλογο να ξαναζωντανέψουν η Γυάρος και η Μακρόνησος γιατί παρόλο που τώρα πια το ΚΚΕ είναι μέρος του πολιτικού συστήματος, πάντοτε υπάρχουν «κατάλληλοι κάτοικοι» για τα ξερονήσια αρκεί να ξεπεράσουμε και τα τελευταία μας κόμπλεξ. Σε αυτή την ιστορική συγκυρία κατάλληλοι (μάλλον καταλληλότεροι γιατί αν το αφήσουμε στον Βορίδη μπορεί να βρει κι άλλους) είναι οι πρόσφυγες – μετανάστες συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών τους αν έχουν ήδη γεννηθεί. Αν ακόμα βρίσκονται στην κοιλιά των μανάδων τους του θέματος επιλαμβάνεται η Τσιμτσιλή επιρρίπτοντας σε αυτές όλη την ευθύνη του προσφυγικού – μεταναστευτικού τους εγχειρήματος. Πως μπαίνεις καλή μου σε μια βάρκα στην Αλικαρνασσό με την κοιλιά τούμπανο χωρίς να έχεις κλείσει ιστιοπλοϊκό και Airbnb στη Λέβιθα; Την Τσιμτσιλή την ρώτησες; Δεν ξέρω αν ο Μπογδάνος θα επανεκλεγεί ή αν η Τσιμτσιλή θα ανανεώσει το τηλεοπτικό της συμβόλαιο, στον «Παύλο Μελά» πάντως θα πρότεινα να διαβάσει την ιστορία (και κυρίως το τέλος) της Ιφιγένειας.
Μια μέρα πριν, μια μέρα μετά δεν έχει μεγάλη σημασία. Τι ποιο λογικό το τελεσίγραφο του Χρυσοχοίδη για την εκκένωση των καταλήψεων στέγης να λήγει στην επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Αν είσαι επιτελικό κράτος έχεις προβλέψει τα πάντα. Και αν σου ξεφύγει και καμιά λεπτομέρεια είναι πάντα σε ετοιμότητα ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στα πλαίσια του χαρτοφυλακίου του να αποφανθεί πως το ξύλο είναι στοιχείο «αναγκαστικότητας». Γιατί δηλαδή (λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό) αυτή η «αναγκαστικότητα» να αφορά μόνο στο επιτελικό κράτος και όχι σε επιτελικές οικογένειες που ζουν πίσω από «κλειστές πόρτες» με ξυλοφορτωμένες γυναίκες; Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι «κάφροι» επιδοκίμασαν τη δήλωση του. Όχι όμως για την υπόθεση της ΑΣΟΕΕ, αλλά για ιδίαν χρήση. Αυτή η κυβέρνηση πάντως θα μείνει στην ιστορία για το back up των Υπουργών της. Τα ρεπό του Βορίδη τα κάνει ο Άδωνις γιατί ως γνωστόν όταν σπέρνεις τεύτλα επί ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορείς να ζητάς κύριε αγρότη αποζημίωση επί Νέας Δημοκρατίας. Αντίστοιχα ο Χρυσοχοίδης κάνει τα ρεπό του Άδωνι θεωρώντας πως το τσουβάλιασμα στις κλούβες της αστυνομίας προσφυγομάνων με τα παιδιά στην αγκαλιά, είναι αναπτυξιακό μέτρο λόγω της αναβάθμισης του κέντρου της πρωτεύουσας. Ότι μπορεί ο καθένας κάνει. Τις κολλημένες τσίχλες στα πεζοδρόμια τις άφησαν για τον επιτελικό δήμαρχο.
Άφησα για το τέλος το θέμα των εξορύξεων το οποίο συζητήθηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο που έγινε στο Αργοστόλι το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Όση ώρα άκουγα τους εκ δεξιών μου τραγουδούσα (από μέσα μου), φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα. Κατά τ’ άλλα είναι καθαρά θέμα γεωμετρίας. Να ξέρετε πως οι κοντοί θα έχουν πλεονέκτημα γιατί είναι οι μόνοι σίγουροι οι οποίοι δεν θα βλέπουν από την παραλία τις πλατφόρμες εξόρυξης λόγω της καμπυλότητας της γης. Για του ψηλούς δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Μπορεί να βλέπουν και να κανένα φουγάρο. Τέτοιας επιστημονικής ποιότητας και πολιτικής σοβαρότητας ήταν τα επιχειρήματα των υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που ακούστηκαν. Η παρουσία της Κοινωνίας των Πολιτών αναμενόμενη, η επιχειρηματολογία αναμενόμενη, η ψηφοφορία αναμενόμενη, το Κούγκι προσεχώς. 17χρονη ομιλήτρια και πάλι 17χρονη ομιλήτρια. Αυτό κι αν είναι τ(Τ)ζόκερ!

Αριστοτέλης Μπατιστάτος

Related Posts

LEAVE A COMMENT

Make sure you enter the(*) required information where indicated. HTML code is not allowed