Οι ανεμογεννήτριες του Ξερακιά ξανά στο λιμάνι της Σάμης. Γιατί η “δημοκρατία” τους, όπως και η “ανάπτυξη” τους, δεν προχωρούν χωρίς τα ΜΑΤ των ΑΠΕ.
Στα όρια της αυτογελοιοποίησης, η κυβέρνηση και το κεντρικό κράτος, φοβούμενοι την δυναμική, αλλά και αποτελεσματική κινητοποίηση για 20 ημέρες στο λιμάνι της Σάμης κατά της εκφόρτωσης ενός ακόμη αιολικού εγκλήματος πριν από λίγο μόνο καιρό, κατ’ εντολή των επιχειρηματιών που εμπλέκονται στο έργο του Ξερακιά, στέλνει σε έναν μικρό νησιωτικό νεοσύστατο δήμο, όπως ο δήμος Σάμης, ισχυρές δυνάμεις “τάξης” και “ασφάλειας”. Και είναι ακριβώς πράξη αυτογελοιοποίησης, καθώς η ίδια κυβέρνηση που εν μέσω μιας σοβαρής πανδημίας αφήνει στη μοίρα τους τις δομές υγείας των νησιών μας, αποφασίζει τώρα να “θυμηθεί” το νησί μας και να “συνοδεύσει” τα αιολικά συμφέροντα με ισχυρές κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις, σε έναν μικρό δήμο που πέρα από τα προβλήματα υποστελέχωσης κι έλλειψης κονδυλίων που αντιμετωπίζει, έχει να επουλώσει και τις πληγές του Ιανού. Και που δεν νοιάζεται για τίποτα από αυτά, παρά μόνο πως θα εκφορτωθούν οι ανεμογεννήτριες του Ξερακιά με “τάξη και ασφάλεια”, “πολιορκώντας” την μικρή επαρχία μας.
Υπόλογοι, στην περίπτωση την δική μας των ανεμογεννητριών στην Κεφαλονιά και οι τοπικές/περιφερειακές αρχές. Σε απόλυτη μάλιστα σύμπνοια με μεθόδους που θυμίζουν τις πιο μαύρες περιόδους στη χώρα μας, καθώς πρώτοι φρόντισαν να “μειώσουν”, να προσβάλλουν, να απαξιώσουν και να συκοφαντήσουν τις κινητοποιήσεις των τοπικών κοινωνιών. Το αιολικό αίσχος του Ξερακιά, ακόμη ένα στην Κεφαλονιά, έρχεται για εγκατάσταση. Συνοδεία δυνάμεων καταστολής. “Πατώντας” σε πρόσφατη πλειοψηφική απόφαση του ΔΣ Σάμης που ζητούσε “παραμυθένια” και ανεφάρμοστα ανταποδοτικά για τα μάτια του κόσμου, μόνο και μόνο για να διατυμπανίσει αλλαζονικά τον θεσμικό του ρόλο και επιτρέποντας επιχειρηματικούς “εκβιασμούς και απειλές” να αλώσουν την δημοκρατική διαδικασία. Εξυβρίζοντας ταυτόχρονα (κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι με την ανοχή της προέδρου) το δικό μας συλλογικό κείμενο θέσης-διαμαρτυρίας κι έχοντας πάρει ήδη αποστάσεις από την συμπαγή και τεκμηριωμένη θέση των τοπικών κοινωνιών που αγωνίστηκαν για “Κανένα άλλο αιολικό έγκλημα στην Κεφαλονιά”.
Κι ακόμη, “πατώντας” όλο αυτό το διάστημα σε εκείνη την μεθοδευμένη και στοχευμένη ειρωνεία και απαξίωση εις βάρος μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (από ποιους), από εκείνους που έχουν εργολαβικά ή και πολιτικά συμφέροντα, άμεσα ή και έμμεσα ή και στα ΜΜΕ εκείνα ( όχι όλα φυσικά) που πότε κάνοντας ρεπορτάζ από απόσταση έβλεπαν “επεισόδια” και “κραυγές” και όχι τον δίκαιο αγώνα μας σε μια άνιση μάχη και πότε φιλοξενώντας αδιάκριτα εκφάνσεις “ερευνητικής” κατά παραγγελία προπαγάνδας, επιχείρησαν να αλλάξουν την εκφρασμένη με επιχειρήματα θέση κατά των αιολικών εγκλημάτων στην Κεφαλονιά. Δυστυχώς, οι “πόρτες” του νησιού μας σε ένα ακόμη και πολλά στην πορεία αιολικά εγκλήματα, άνοιξαν διάπλατα. Με ευθύνη και υπογραφή ενός πολύ συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος και προσωπικού. Και φυσικά, την ίδια στιγμή που συνειδητά μέλημα των κατοίκων, των φορέων και των συλλογικοτήτων που βρεθήκαμε στο λιμάνι της Σάμης είναι να διαφυλάξουμε την δημόσια και ατομική υγεία, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι στο νησί μας οι δομές της υγείας παραπαίουν με ευθύνη εκείνων που βρίσκουν πόρους για την καταστολή, όχι όμως και για την υγεία.
Είναι οι ίδιες “πόρτες” που για 20 ολόκληρες μέρες στο λιμάνι της Σάμης, μέρα νύχτα, “σφραγίστηκαν” από ένα μεγάλο κομμάτι των τοπικών κοινωνιών μας. Αγωνιστικά, αδιαπραγμάτευτα, ενωτικά και αποτελεσματικά. Στέλνοντας μήνυμα σε όλη τη χώρα που πασχίζει να αντισταθεί σε “αναπτυξιακούς” οδοστρωτήρες. Και χωρίς να φοβηθούμε -ούτε τότε- τις δυνάμεις καταστολής που έστειλαν να μας χτυπήσουν. Όλοι εμείς, θεωρούμε, πως νιώθουμε περήφανοι για τον αγώνα μας. Έναν αγώνα επίμονο που κατάφερε να αναδείξει στον δημόσιο διάλογο για τα αιολικά, όσα για χρόνια στον τόπο μας έμεναν σκόπιμα στο παρασκήνιο. Κι αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για επόμενες μάχες, ειδικά όταν μετά τον Ξερακιά, έρχονται και νέα αιολικά, όπως και βιομηχανικού τύπου υδατοκαλλιέργειες, για να μην ξεχνάμε και τις εξορύξεις υδρογονανθράκων που έχουν… αναβληθεί αλλά δεν έχουν ακυρωθεί. Μάχες αναγκαίες για να διασωθεί ο περιβαλλοντικός, φυσικός και παραγωγικός μας πλούτος, για να μην καταντήσει το νησί μας “αναπτυξιακός” βόθρος δυσωδίας και καταστροφής.
Εμείς, ανυποχώρητα, δείξαμε τι μπορούμε. Και τα καταφέραμε. Τώρα ήρθε η ώρα να δείξουν τι μπορούν κι όλοι εκείνοι που βλέπουν στην καταστροφή, ανάπτυξη. Και θα ναι υπόλογοι για αυτό. Ήρθε η ώρα για το πολιτικό εκείνο προσωπικό που ξεπούλησε τον αγώνα μας, αποκαλώντας εμάς “τσάμπα” μάγκες. Και θα είναι υπόλογοι για αυτό. Ήρθε η ώρα για την πλειοψηφία εκείνη που πείστηκε όχι στο δίκιο των τόπων αλλά στην παραπλανητική υποκρισία των συμφερόντων. Και θα είναι υπόλογοι για αυτό. Ήρθε η ώρα για τις θεσμικές θέσεις “ευθύνης” και όχι για τους “ακραίους”, “γραφικούς”, “ανώνυμους,” “επεισοδιακούς” να δείξουν πόσο εξίσου αποτελεσματικοί μπορεί να γίνουν. Και θα ναι υπόλογοι γι αυτό. Ήρθε η ώρα τους, λοιπόν. Εμείς, με αίσθημα ευθύνης και με πίστη στα όσα πετύχαμε και όσα μπορούμε να καταφέρουμε και στην πορεία, με το βλέμμα στραμμένο στο παρόν και το μέλλον των νησιών μας που δεν βρίσκεται σε αναπτυξιακούς ολέθρους αλλά στον μοναδικό φυσικό και περιβαλλοντικό πλούτο τους, στις αναγνωρισμένες διεθνώς παραγωγικές και κοινωνικές αξίες μας, παραμένουμε σταθεροί κι ανυποχώρητοι. Συνεχίζουμε στο δρόμο που με πάθος και αξιοπρέπεια ανοίξαμε.
Συλλογικότητες και κινήσεις “ ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ”
LEAVE A COMMENT