Διακόσια Χρόνια Αγώνων

Φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, της Επανάστασης που σηματοδότησε το πέρασμα της Ελλάδας από το Μεσαίωνα στη Νέα Εποχή και την ευρωπαϊκή πορεία της.
Τεράστιο επίτευγμα μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, τη στιγμή που η Ευρώπη χρειάστηκε αιώνες περάσματος από την Αναγέννηση ως το Διαφωτισμό, τη Βιομηχανική και τη Γαλλική Επανάσταση. Όλα τα ιδεώδη συμπυκνώθηκαν στο απόλυτο σύνθημα «Ελευθέρια ή Θάνατος» και ξεσήκωσαν το έθνος των Ελλήνων σε Αγώνα δημιουργίας του δικού του ανεξάρτητου κράτους, του πρώτου στην Ευρώπη της εποχής εκείνης. Η χρονική συγκυρία υπήρξε κομβική καθώς εκείνη την εποχή μεγάλο μέρος του στρατεύματος του σουλτάνου είχε μετακινηθεί ανατολικά σε πόλεμο με τους Πέρσες, ο Αλή-Πασάς επίσης είχε ανοίξει πόλεμο στην Πύλη και η ίδια η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν σε κόπωση, στασιμότητα και παρακμή της ισχύος της. Από την άλλη πλευρά στην Ευρώπη, μόλις τριάντα χρόνια πριν είχε ξεσπάσει η Γαλλική Επανάσταση, οι ιδέες της διαπότισαν τις κοινωνίες και άρχισε να αναπτύσσεται ο εθνικισμός, ενώ τον 19ο αιώνα, τον αιώνα των εθνών, φάνηκε η τάση της δημιουργίας εθνικών κρατών.
Το ελληνικό ήταν το πρώτο ανεξάρτητο Ευρωπαϊκό εθνικό κράτος που δημιουργήθηκε κατά το πρώτο κύμα δημιουργίας εθνικών κρατών και ακολούθησαν αργότερα τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά, με κορύφωση το 1848 τη χρονιά των επαναστάσεων ή της «Άνοιξης των Εθνών». Την πορεία προς την Ανεξαρτησία ούτε η «Ιερά Συμμαχία» δεν μπόρεσε να ανακόψει, αντιθέτως η Ελληνική Επανάσταση λειτούργησε καταλυτικά στη διάλυσή της. Εμπνευστές οι οικονομικά ισχυρές Ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού, μια ελίτ αστών, εμπόρων, πλοιοκτητών και διανοουμένων, οι οποίοι μέσα από τη σύσταση της πρώτης πολιτικής οργάνωσης, της Φιλικής Εταιρείας, μυστικά κατηύθυναν την επανάσταση σε ιδεολογικό, διπλωματικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, κάνοντάς την πράξη και συγκροτώντας ύστερα την άρχουσα τάξη της Νέας Ελλάδας.
Το τίμημα υπήρξε βαρύ καθώς οι Έλληνες από τον πρώτο έως τον έσχατο, προσέφεραν ό,τι πολυτιμότερο είχε ο καθένας. Τις περιουσίες, το βιός, τους γιούς, τις κόρες, αλλά και την ίδια τους τη ζωή, ως υπέρτατη θυσία στον Αγώνα για την Απελευθέρωση. Η δίψα του ξεσηκωμού που σιγόβραζε στις ψυχές όλων των Ελλήνων έγινε χείμαρρος αίματος που ξεχύθηκε με ορμή από τη Μάνη, το Ζάλογγο και το Σούλι, την Αλαμάνα και το Μεσολόγγι, μέχρι τη Χίο και τα Ψαρά.
Τιμούμε την ανεκτίμητη θυσία του Ρήγα, του Διάκου, του Παπαφλέσσα, του Μπότσαρη, του Καραϊσκάκη, του Υψηλάντη και τόσων άλλων γενναίων αγωνιστών, αλλά και την προσφορά του Κολοκοτρώνη, του Κανάρη, του Μιαούλη, του Καποδίστρια, της Μπουμπουλίνας, της Μαντώς Μαυρογένους. Ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του Αγώνα αποτελεί οπωσδήποτε η συμβολή των γυναικών που με την ίδια γενναιότητα πάλεψαν και κέρδισαν τη θέση τους στο Πάνθεον των Ηρώων, κάθε μια με το δικό της τρόπο με περίσσια αυτοθυσία και υπερηφάνεια, ποτίζοντας με το αίμα τους και το αίμα των παιδιών τους το δέντρο της Ελευθερίας.
Από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα οι Έλληνες δεν σταμάτησαν να αγωνίζονται και να επιδίδονται σε μια αδιάκοπη διεκδίκηση του ρόλου και της θέσης της χώρας μας στη σύγχρονη θεώρηση του Δυτικού Κόσμου. Κρατώντας ζωντανό και αναλλοίωτο το πνεύμα του Ελληνικού πολιτισμού και τις αρχές της Δημοκρατίας, εξακολουθούν να μάχονται για ισότητα, ευημερία και δικαιοσύνη, με τον ίδιο ζήλο, κάθε φορά που αισθάνονται ότι τα ιδανικά από τα οποία εκπορεύονται, απειλούνται. Η Επανάσταση του ΄21 θα αποτελεί πηγή έμπνευσης, δύναμης και παραδείγματος για τις γενιές του αύριο, κάθε φορά που θα χρειαστεί να υπερασπιστούν με «αρετή και τόλμη» την Ελευθερία.

Αλέξανδρος Αλεξάκης

Related Posts

LEAVE A COMMENT

Make sure you enter the(*) required information where indicated. HTML code is not allowed