Εν μέσω αξιολογήσεων, εξελίξεων στο θέμα της ονοματολογίας της ΠΓΔΜ, των γενικότερων πολιτικών δραστηριοτήτων των κομμάτων πού κάμπτουν την εθνική συνοχή και συννενόηση, της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα πού ουσιαστικά παραμένει προβληματική και των εξωτερικών κινδύνων πού απειλούν τη χώρα, εύλογα αναρωτιέται ο κάθε πολίτης ποιά θα είναι η πολιτική κατάσταση στο άμεσο μέλλον.
Το ερώτημα αυτό γίνεται ακόμα πιό έντονο αν αναλογισθεί κανείς ότι το πολιτικό προσωπικό πού αστόχως ανέδειξε κι επιμένει να επιλέγει ο λαός είναι παντελώς ανεπαρκές να χειρισθεί όλα τα ανωτέρω θέματα πού συνολικά αποτελούν μέγιστο εθνικό κίνδυνο. Χωρίς να υπεισέλθω στην ουσία τού καθενός από τα ανωτέρω προβλήματα, θα περιορισθώ στις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις, μεγαλώνοντας, φοβούμαι, το γενικότερο πρόβλημα και καθιστώντας το ανωτέρω ερώτημα δραματικό κι αναπάντητο. Η παρούσα κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία (καλώς ή κακώς) είτε το θέλει ο λαός είτε όχι. Συνεπώς το πρόβλημα θα συνεχίζεται μέχρι τις εκλογές τού 2019. Στις ερχόμενες εκλογές πρώτο κόμμα θα αναδειχθεί η Νέα Δημοκρατία χωρίς όμως αυτοδυναμία με ποσοστό πού δεν θα ξεπερνάει το 37% αφού πεισματικά κινείται ήδη δημοσκοπικά πολύ χαμηλότερα έχοντας επιτύχει το μέγιστο της συσπείρωσης των οπαδών της. Συνεπώς θα έχει ανάγκη κοινοβουλευτικής συνεργασίας ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση.
Δεύτερο κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τρίτο είτε της Φώφης (συγχωρέστε με πού δεν θυμάμαι καν το όνομά του) είτε της Χρυσής Αυγής. Με το κόμμα της Φώφης η Νέα Δημοκρατία δεν θα έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία οπότε θα παραδώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος στη συνέχεια θα την δώσει στο δεύτερο κόμμα πού κι αυτό (ακόμα περισσότερο) δεν θα μπορέσει να αποκτήσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οπότε θα πάμε είτε στον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας είτε σε νέες εκλογές με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται μια πολιτική κρίση και η χώρα να βρίσκεται σε ουσιαστική ακυβερνησία με προβλέψιμες συνέπειες στην οικονομία και στις διεθνείς μας υποχρεώσεις. Αν υπολογίσουμε τον χρόνο πού θα απαιτηθεί για να λάβουν χώρα όλα τα ανωτέρω θα πέσουμε σε βαθιά μελαγχολία. Νομοτελειακά όμως αυτή θα είναι η εξέλιξη πρώτον γιατί αυτό το πολιτικό προσωπικό των ολίγων (σε αντιδιαστολή με των μεγίστων), συμπλεκόμενο όπως πάντα με τα ΜΜΕ πού διαμορφώνουν και κατευθύνουν πολιτικές συμπεριφορές, δεν θα επιτρέπει την ανανέωσή του και κυρίως δεύτερον γιατί ο ελληνικός λαός δεν έχει την κρίση για να αλλάξει δραστικά την πολιτική του συμπεριφορά. Λυπάμαι γιατί είμαι βέβαιος ότι θα επαληθευτώ. Καλημέρα σας!
Γιάννος Γραμματίδης
