Η κυβέρνηση εξειδικεύεται, λόγω ανικανότητας και όχι ιδεολογίας, στον κανιβαλισμό μεταξύ των εργαζομένων και συνταξιούχων αγνοώντας την ανθρώπινη συνθήκη.
Το ίδιο ΑΝΗΘΙΚΟ κράτος που δεν τολμά ακόμα να πει στην Μέρκελ να φέρει τις λίστες Χριστοφοράκου, που αναγκάζει όμως τις τράπεζες να «κουρευτούν» για να αποδείξουν τον πατριωτισμό τους, που ληστεύει τα ταμεία των εργαζομένων, για την πατρίδα φυσικά, είναι που βαφτίζει την καταστροφή της Παιδείας «μεταρρύθμιση», «αξιολόγηση», «εκσυγχρονισμό». Ταυτόχρονα, οι φωστήρες των ΜΜΕ αποκαλούν ανεγκέφαλους τους φοιτητές που αγωνίζονται για τη διατήρηση του δημοκρατικού ,δημόσιου Πανεπιστημίου, ενώ οι ίδιοι γράφουν στις οθόνες το Μετσόβιο ως Μετσόβειο! Είναι φανερό ότι η νοοτροπία που διόριζε συνδικαλίστρια νοσοκόμα σε θέση Διοικήτριας Νοσοκομείου και σήμερα διορίζει ιδιοκτήτη βουλκανιζατέρ σε ίδια θέση οδήγησε στο χώρο της Παιδείας σε πληθώρα υπαρκτών και ανύπαρκτων τμημάτων και σχολών, με υπαρκτές και ανύπαρκτες εγκαταστάσεις με υπαρκτούς και ανύπαρκτους καθηγητές, με υπαρκτά και ανύπαρκτα επιστημονικά αντικείμενα ,αλλά και τόσα άλλα εκπαιδευτικά προβλήματα.
Όσοι τα δημιούργησαν, ζουν ανενόχλητοι και ρητορεύουν δήθεν για τη σωτηρία της πατρίδας από αυτά και από όσα άλλα προβλήματα δημιούργησαν με την -στην καλύτερη περίπτωση- ανικανότητά τους. Πώς μπορεί μια εξουσία που διαφημίζει τη λογοδοσία των πανεπιστημίων, να αρνείται η ίδια να λογοδοτήσει; Η απάντηση δεν δίνεται, διότι το ερώτημα δεν τίθεται από τους κατ’ ευφημισμόν δημοσιογράφους. Το γιατί δεν τίθεται, απαντάται εξαιρετικά σε σύνθημα που είδα σε τοίχο: “Το μόνο πράγμα που δεν θα σου στερήσουν ποτέ, είναι η τηλεόραση. Υπάρχει λόγος.”
Ιδίου τύπου άτομα ευρίσκονται σήμερα τόσο εντός των Συμβουλίων Διοίκησης των Πανεπιστημίων όσο και στα Διοικητικά Συμβούλια των ΔΕΚΟ, υποστηρίζουν μέχρι θανάτου τον Νόμο Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου και κόπτονται θρασύτατα για την «αξιολόγηση», όταν αυτοί οι ίδιοι είναι επιστημονικά παγκοσμίως ανύπαρκτοι! Ανήκουν γενικά στο χώρο που θα μπορούσε κανείς να ονομάσει μετα- εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ- ρετάλια της αριστεράς, για όσο τα ονόματα αυτά “πουλάνε” ακόμη, για το μετά υπάρχουν και οι μεταγραφές. Ο νόμος βάζει λοιπόν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά όχι για κάλυψη αναγκών τους αλλά για κάλυψη αναγκών του Ιδρύματος που η αριστερή κυβέρνηση αρνείται να δώσει . Απεχθής αλλαγή που συγκρούεται με το συνταγματικά κατοχυρωμένο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου.
Θα συσταθούν, λέει το υπουργείο, Ακαδημαϊκά Συμβούλια ανά περιφέρεια, τα οποία θα αξιολογούν τις ανάγκες της περιοχής σε έρευνα, πατέντες, θέσεις εργασίας η ακόμα και υποδομές και θα ορίζουν πως αυτές μπορεί να συνδεθούν με τα πανεπιστήμια. Ωραία ιδέα, πράγματι ,μόνο που αυτά τα συμβούλια θα διοικούνται από επιχειρήσεις και υπαλλήλους του υπουργείου! Με άλλα λόγια , ας μη κοροϊδευόμαστε οι επιχειρήσεις και μόνο θα έχουν λόγο για το ποιά έρευνα θα γίνεται, όχι ασφαλώς αυτή που κάνει τη ζωή μας πιο άνετη αλλά αυτή που προσδίδει μέγιστη κερδοφορία .Με το άνοιγμα που γίνεται στους ειδικούς λογαριασμούς έρευνας ο καθένας μπορεί να επενδύει στην Πανεπιστημιακή έρευνα, αναμείνατε λοιπόν μεγαλύτερη εκμετάλλευση των υποψηφίων διδακτόρων.
Οι ανάγκες της σπουδάζουσας νεολαίας περνούν σε δεύτερη μοίρα. Παραλίγο να μη δοθούν συγγράμματα ενώ η Λέσχη των εστιών δεν παρέχει φαγητό στους οικότροφους μέχρι να έρθει το κονδύλι από το Ίδρυμα. Με το σύνθημα “λεφτά δεν υπάρχουν”, μια και το πλεόνασμα θα κατασπαταληθεί ψηφοθηρικά, τη μέριμνα θα πρέπει να αναλάβει ιδιώτης. Τα κέντρα διά βίου μάθησης θα προσφέρουν Σεμινάρια που θα πληρώνονται .Στόχος η συνεχής αναζήτηση νέων δεξιοτήτων, εξειδίκευση σύμφωνα με πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς εργασίας , δηλαδή οι φοιτητές αναγκάζονται να είναι «κινητικοί» και “ευέλικτοι” και όχι να ενδιαφέρονται για κάποιο αντικείμενο της επιστήμης ( που ποσώς φαίνεται να ενδιαφέρει το θλιβερό υπουργό).Αυτό έχει φυσικά άμεση αρνητική επίδραση στα προγράμματα σπουδών με ένταση στις κατευθύνσεις και στην εξειδίκευση.
Το κομμάτι του Ασύλου είναι το πιο υποκριτικό , που χαιρετίζω θετικά μεν , όμως δεν ξεχνώ ότι επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η αστυνομία έχει εισβάλλει στο άσυλο περισσότερες φορές από ότι τα τελευταία δέκα χρόνια. Δυστυχώς όλες οι αναδιαρθρώσεις είναι ίδιες για κάθε κυβέρνηση ,χωρίς φαντασία και ενάντια στη σπουδάζουσα Νεολαία. Το ποιόν των αλλαγών φαίνεται στο πως σχεδιάζεται να συγχωνευτούν τα ΤΕΙ Αθηνών, Πειραιώς και ΠΑΠΕΙ για να γίνουν Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής , όπου για παράδειγμα το τμήμα Λογοθεραπείας γίνεται ένα με το τμήμα Φυσικοθεραπείας! Το υπουργείο βέβαια εδώ και χρόνια υποβαθμίζει συνειδητά τα ΤΕΙ με υποστελέχωση και υποχρηματοδοτησή ενώ τους δίνει άχρηστους τίτλους “Πανεπιστημίων”. Θα απολύσει εργαζόμενους, επακόλουθο της συγχώνευσης , θα δίνει λιγότερα χρήματα και θα μειώσει το συνολικό αριθμό εισακτέων. Τα ΤΕΙ θα αντικατασταθούν από διετή προγράμματα κατάρτισης που θα εκπονούν τα πανεπιστήμια κυρίως για αποφοίτους ΕΠΑΛ. Καμία σχέση με ποιοτικές σπουδές για αξιοπρεπή εργασία, απλά ικανοποίηση αναγκών για επάρκεια εξαιρετικά χαμηλόμισθων νέων.
Όσο αφορά στο διάλογο, η Πολιτική στη Χώρα μας παραδοσιακά δεν ευνοεί διαλόγους. Το Υπουργείο Παιδείας ουδέποτε έκανε διάλογο από το 1990 και μετά ,περίοδο που γνωρίζω. Απλά πραγματοποιεί την μηχανική διαδικασία ώστε να την διαφημίζει κατάλληλα, εφ’ όσον οι καλούμενοι (ΠΑΝΤΟΤΕ) στο διάλογο είναι τα «δικά μας» παιδιά, ή οι ανταλλάσοντες απόψεις με «θεσούλες»!. Το Υπουργείο Παιδείας ποτέ δεν λογοδότησε το ίδιο. Όπως ποτέ δεν λογοδότησε κανείς από όσους σχεδίασαν την κατασπατάληση εκατομμυρίων στα διάφορα “στρατηγικά, επιχειρησιακά, και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις” προγράμματα, συμπεριλαμβανομένων ασφαλώς και εκείνων που χωρίς αιδώ τα αποκάλεσαν “επένδυση στην παιδεία”, “παιδεία για όλους” και άλλα τέτοια. Σήμερα, αντί αυτοί που έστησαν όλο αυτό το πανηγύρι να λογοδοτήσουν δημόσια και να τιμωρηθούν, αν μη τι άλλο στις πολιτικές συνειδήσεις, έρχονται ως “σιδηρές κυρίες/κύριοι “ να επιβάλλουν με τα ίδια σάπια μικροπολιτικά κριτήρια, με την ίδια ανικανότητα και αναλγησία, μια δήθεν εξορθολογισμένη κατάσταση, που μόνο τέτοια δεν είναι. Νόμος-αχταρμας από υπουργείο-παντοπωλείο με πολλά ράφια!
Η αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης είναι λοιπόν , κατά τη γνώμη μου, αναμφίβολα αναγκαία ,αλλά η παρούσα πρόταση του Υπουργείου ,παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις ,έγινε με κριτήρια κάθε άλλο παρά Ακαδημαϊκά και φαίνεται να εξυπηρετεί άλλου είδους σκοπιμότητες , όπως εξάλλου πάντα γινόταν. Το μόνο που μένει σε εμένα είναι να ζητήσω συγνώμη από τα νέα παιδιά για την αναξιοκρατική, αναποτελεσματική, αφόρητα βαρετή και συντηρητική κοινωνία που συμβάλαμε να φτιαχτεί, τόσο γκρίζα που διώχνει το χαμόγελό και το χρώμα από τα μάγουλά τους. Κατά τα άλλα, εμβριθείς καλοπληρωμένοι αναλυτές στα ΜΜΕ θα εξακολουθούν να εκτοξεύουν ηλιθιότητες. Δεν υπάρχει αντίδοτο στην ηλιθιότητα. Φυλαχθείτε, όσο μπορείτε.
Αφιερωμένο στα παιδιά μας που πραγματοποιούν το Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο (αλλά και στο θλιβερό υπουργό αντι-Παιδείας!)
Νίκος Μαρκάτος
Ομοτ. Καθηγητής ΕΜΠ, π. Πρύτανης ΕΜΠ
Επισκέπτης Καθηγητής Πανεπιστημίου Texas A@M
LEAVE A COMMENT