Η ναρκοθετημένη δημοκρατία και Dum Spiro Spero

Η χώρα μας ζει ένα πολυτάραχο παρόν σε ένα αμφίβολο κόσμο και μια κοινωνία η οποια αδυνατεί να προσαρμοστεί στις πολιτικές εκείνες που συνεχίζουν να προκαθορίζουν το μέλλον της.
Κι όμως δεν φταίει η ταλαιπωρημένη ελληνική κοινωνία, αλλά οι αλλοπρόσαλλες και διχαστικές πολιτικές που την αναγκάζουν να αποδεχτεί για άλλη μια φορά στην νεότερη ιστορία της, τόσες και τόσες αντιλαϊκές δεσμεύσεις ως «μοναδική λύση» των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων της και ως «απολύτως αναγκαίο» καθ ότι οι τυχόν αντιδράσεις του αγανακτισμένου λαού, «συντελούν» στην περεταίρω καταβύθιση της ελληνικής οικονομίας, καταρράκωση του κοινωνικού κράτους, ευτελισμού της χώρας στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και περιφρόνησης των ξένων για σοβαρά πισωγυρίσματα σε θέματα εθνικής κυριαρχίας. Αυτή η δεξιόστροφη σπείρα του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού, κατοχυρωμένη μονοπωλιακά από συντάγματα και νόμους, εκφράζει και την φιλοσοφία της οικονομικής ελίτ η οποία ελίσσεται διαχρονικά με τέτοιο περίτεχνο τρόπο ώστε να εκδηλώνεται σαν ο εσαεί κληρονόμος της διακυβέρνησης των ευρωπαϊκών κρατών.
Στην χώρα μας, η τωρινή αντιπολίτευση, εκφραστής της οικονομικής ολιγαρχίας, περνά περίοδο ψυχικής κρίσεως γιατί… έχασε τις τελευταίες εκλογές, των οποίων το αποτέλεσμα μη γινόμενο «αποδεκτό», από την ηγεμονική δεξιά και καλεί τον αριστερό νικητή ηγέτη , ούτε λίγο ούτε πολύ, να παραιτηθεί, από την πρώτη κιόλας ημέρα της εκλογείς του, «ως εξαπατήσαντα τον λαό! Από εκείνη την χρονική στιγμή η ηττηθείσα δεξιά έχει αποδυθεί, όχι σε ένα αγώνα έλεγχου κυβερνητικών έργων, αλλά σε ένα ανελέητο σαμποτάζ σε όλους τους τομείς της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας, σε βαθμό που εγγίζει τα όρια της εθνικής προδοσίας, αφού ταυτίζεται, σε εχθρότητα, κατά των συμφερόντων της πατρίδας, με τους πλέον ανθελληνικούς κύκλους έξω και μέσα από τα τείχη. Βέβαια το ΒΒC που σαμποτάρει την Ελλάδα, δεν είναι παρά μια φωλιά φιδιών, τα οποία δαγκώνουν και χύνουν το δηλητήριο τους διαχρονικά. Είναι η αποκορύφωση του ανθελληνισμού.
Τέτοιο ξεθώριασμα η ελληνική αντιπολίτευση, τέτοιο χάλι, τόση εμπάθεια, τέτοιο μίσος και τέτοιου είδους συμπεριφορές λόγων και έργων πεζοδρομίου, καταστρατηγεί τον θεσμικό ρόλο της και δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσεις σε χώρες της ΒΔ Ευρώπης. Δείξαμε στους άλλους λαούς το ποσό ταπεινοί πολιτικάντηδες είμαστε και για άλλη μια φορά ο διχασμός των Ελλήνων απεργάζεται δεινά, για την ταλαιπωρημένη μας χώρα. Έτσι μετρώντας τις πληγές της Ελλάδος που κατακομμάτιασαν τα ξένα συμφέροντα και τα φερέφωνα τους, καταλήγουμε ότι η διακυβέρνηση της Ελλάδας, διαχρονικά από την ολιγαρχία της δεξιάς, μόνο δεινά και συμφορές έχουμε να μετρήσουμε, οπισθοδρόμηση και καθόλου πρόοδο. Ο μεγάλος διχασμός και η μικρασιατική καταστροφή τον περασμένο αιώνα, έργο της δεξιάς, το ίδιο και ο εμφύλιος του 45. Έλληνες ήταν μόνο οι έχοντες «υγιή κοινωνικά φρονήματα» και οι άλλοι Έλληνες, ήταν προδότες και ληστοσυμμορίτες! Αποδεκατίστηκε η Ελλάδα από νέους ανθρώπους και νέες ιδέες. Η χώρα του Περικλή κατέληξε μια χώρα δεξιού ολοκληρωτισμού και μόνο οι σφουγγοκωλάριοι είχαν μέλλον, οι άλλοι δραπέτευσαν εκτός Ελλάδος για να γλυτώσουν.
Μπορεί αυτά να πέρασαν και ποιος δεν εύχεται να ανήκουν σε ένα τρισάθλιο παρελθόν, αλλά ακόμη και σήμερα ο νεοφιλελευθερισμό και η παγκόσμια οικονομική ελίτ, δεν είναι Δημοκρατία. Δεν αναγνωρίζει κανένα σοσιαλιστικό δικαίωμα και δημοκρατικές ελευθερίες ενός αγωνιζόμενου προς επιβίωση λαού του οποίου τα εισοδήματα όλων μαζί δεν ξεπερνούν το 2% του παραγόμενου πλούτου , ενώ το 98% τούτου παραμένει ως ιδιοκτησία και διαχείριση στους κύκλους της Δεξιάς και των δεξιών κυβερνήσεων. Τώρα ποιος ηλίθιος μπορεί να βάζει στοιχήματα ότι χώρες σαν την Ελλάδα που ανήκουν ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ από παράδοση, μπορούν να καθορίζουν το μέλλον τους με γνώμονα τα συμφέροντα του λαού; Η Δημοκρατία στην Ελλάδα είναι ναρκοθετημένη από εκείνους των οποίων το DNA είναι εντεταγμένο στην «His master’s voice”, ενώ ξεδιάντροπα εξαγγέλλουν στον αποχαυνωμένο και βραχυκυκλωμένο λαό, ότι θα του φτιάξουν ένα λαμπρό μέλλον, στην ουσία όμως καλλιεργούν τον νεοραγιαδισμό για να παραμείνουν πιστοί «εις την Δύσιν» στην οποία «ανήκωμεν»!
Μονίμως, κάτω από τον ουρανό του νεοφιλελευθερισμού και αλυσοδεμένη με κάθε είδους νόμους, η άτυχη μικρή Ελλάδα μας, είναι ελεύθερη μόνο να κινείται εκεί που της υπαγορεύουν τα πολλαπλά ξένα συμφέροντα, δημιουργήματα αυτού του κοινωνικού μοντέλου που οι δυνατοί έχουν επιλέξει γύρω από τον ελληνικό κοινωνικό περίγυρο. Μα αφού έχουμε νόμους! Αφού έχουμε σύνταγμα! Και βέβαια μόνο που όλα αυτά είναι συλλήψεις της νεοφιλελεύθερης αντίληψης του 18ου αιώνα τα οποία επεβλήθησαν στους λαούς οι οποίοι αναγκάστηκαν υπό τις κρατούσες συνθήκες να αποδεχτούν τα ποσοστά ελευθερίας που παρείχαν τα καθεστώτα της εποχής, τότε που οι δημοκρατικές αντιλήψεις δεν ήταν τίποτε λιγότερο από «ανταρσία και τρομοκρατία» κατά της έννομης τάξης και των «φιλήσυχων πολιτών». Και ασφαλώς η Ελλάδα του 1800, μπολιασμένη από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της Ευρώπης, φτωχή και αλωμένη στην αμάθεια και αγραμματοσύνη, δεν είχε το δικαίωμα να μιλά για δημοκρατικές ελευθερίες, ούτε να χαράξει άλλο δρόμο, από το να ζει, να συμπεριφέρεται και να εργάζεται αδιαμαρτύρητα, υπάκουος στους νόμους του νεοφιλελευθερισμού.
Οι τράπεζες ευθύς εξ αρχής δημιουργήματα ξένων κεφαλαίων εντέλλονται να υπηρετούν τις δραστηριότητες εκείνων που διαχειρίζονται το εμπόριο των αγαθών κάθε προέλευσης και εν συνεχεία των βιομηχανικών αγαθών, εκεί που οι δημοκρατικές κυβερνήσεις της χώρας μετά το καταλάγιασμα των παγκοσμίων πολέμων, ακολουθώντας τις ανακατατάξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, προσπάθησαν, αφού πέρασαν από 40 κύματα, να εκδημοκρατικοποιησουν τους νόμους και να αναδείξουν τον απόντα παράγοντα του κοινωνικού κράτους, που πρόβαλε δειλά δειλά να δικαιώσει την αγωνιζόμενη κοινωνία και την επί ξύλου κρεμάμενη ελληνική οικογένεια. Δυστυχώς για την χώρα μας ευθύς εξ αρχής εμφανίστηκε ενας αδυσώπητος εχθρός της συναίνεσης και ομοψυχίας των Ελλήνων, ο εμφύλιος διχασμός ο οποίος τα τελευταία εκατό χρόνια φαίνεται ο απόλυτος κυρίαρχος όλων σχεδόν των εξελίξεων, φρενάροντας κάθε προσπάθεια που γίνεται από την ελληνική κοινωνία για προόδου, αλλά και συνέχεια του ελληνικού πολιτισμοί που καθυστερεί να εμφανιστεί για να ανεβάσει ξανά τους Έλληνες στο βαθμό που τους άφησε όταν ο Μέγας Αλέξανδρος χανόταν από το προσκήνιο την πιο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον του ελληνισμού.
Τώρα είναι ανάγκη να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να πιστέψουμε ότι και αυτοί οι κρουνοί της δύναμης του νεοφιλελευθερισμού που τόσο αποκλίνει από τις αρχες του δικαίου και της δημοκρατίας, κάποτε θα διαρραγούν και θα σπάσουν. Μήπως άραγε έχουμε ανάγκη από ένα παγκόσμιο πόλεμο για να πάρουν φωτιά οι μεγάλες αλλαγές που εγκυμονούνται από καιρό;. Ελπίζουμε να μην αργεί η μεγάλη αυτή επανάσταση. DUM SPIRO SPERO.

Γιάννης Ζερβός

Related Posts

LEAVE A COMMENT

Make sure you enter the(*) required information where indicated. HTML code is not allowed