Εγκαίνια στην Έκθεση του Κώστα Ευαγγελάτου

Την Πέμπτη 28 Μαρτίου, ώρα 7.30 μμ, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια ατομικής έκθεσης εικαστικών έργων του ζωγράφου, λογοτέχνη, θεωρητικού τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου στις Αίθουσες της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά, Φίλωνος 29 (Κτίριο Παλαιού Ταχυδρομείου) με τίτλο: “Εξεικονίσεις Art- Est”.
Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο εικαστικό φάσμα με 162 επιλεγμένα χαρακτηριστικά έργα του καλλιτέχνη από το 1976 μέχρι και το 2018 που παρουσιάζονται σε τρείς ενότητες. Η πρώτη ενότητα, περιλαμβάνει έργα που εκτέθηκαν τον Νοέμβριο του 2017 στο Espace Jano, Le Centre de Sevres στο Παρίσι και τον Νοέμβριο του 2018 στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών- Ίδρυμα Βούρου- Ευταξία. Η δεύτερη ενότητα περιλαμβάνει διαχρονική παρουσίαση προσωπογραφιών και σωματογραφιών που έχουν φιλοτεχνηθεί εκ του φυσικού και η τρίτη ενότητα πρόσφατες ανέκθετες ζωγραφικές συνθέσεις του με εννοιολογικά στοιχεία και ανθέμια. Η έκθεση θα λειτουργεί για τους φιλότεχνους από την Κυριακή 24 Μαρτίου και θα διαρκέσει μέχρι την 1η Απριλίου 2019. Την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019, ώρα 7 μ.μ. και το Σάββατο 30 Μαρτίου, ώρα 12 το μεσημέρι ο Κώστας Ευαγγελάτος θα μιλήσει για θεωρητικά θέματα της σύγχρονης τέχνης και θα συνομιλήσει με καλλιτέχνες, ιστορικούς τέχνης, συγγραφείς και λογοτέχνες.

Απόσπασμα αισθητικής προσέγγισης της Ιστορικού τέχνης Ευαγγελίας Νάκα. Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne, με τίτλο: «Πρόσωπα από τα υλικά του κόσμου…».
Σε ποιους ορίζοντες ανοίγεται το ζωγραφικό έργο όταν ανοικειώνει τις οπτικές μας προσδοκίες; Αυτό το θεμελιακό όσο και ανεξάντλητο ζήτημα φαίνεται να συνιστά έναν από τους κύριους άξονες της ατομικής έκθεσης του Κώστα Ευαγγελάτου στο Centre De Sevres στο Παρίσι, τον Νοέμβριο του 2017 και στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών τον Νοέμβριο του 2018. Στην έκθεση του στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά συναρθρώνονται έργα των τελευταίων ετών του καλλιτέχνη, έργα αφαιρετικά σε καμβά και σε άλλα υλικά με την τεχνική της επίθεσης χρώματος απευθείας από το σωληνάριο. Η θεματική των πινάκων είναι κυρίως η προσωπογραφία, μία ιδιότυπη μορφή της, η οποία αποδίδει την πιο κυριολεκτική έννοια του όρου. Το πρόσωπο στοιχειοθετείται περισσότερο ως μια βασική δομή, αρχετυπική όσο και σύγχρονη, προερχόμενη από ένα υπερχρονικό, ανιστορικό ορίζοντα. Ακόμη και τα σύμβολα που συνοδεύουν την εκάστοτε φυσιoγνωμία, όπως τα κιονόκρανα, φαίνεται περισσότερο να συντονίζονται με την αρχαιοπρέπεια των μορφών και να υπερτονίζουν την εμβέλεια τους στο χρόνο και στο χώρο, χωρίς να επιδιώκουν απαραίτητα την παραπομπή στην αντίστοιχη ιστορική περίοδο. Η επιλογή του ιωνικού στοιχείου με τις καμπύλες γραμμές εξυπηρετεί, μάλλον, αποτελεσματικότερα την απόδοση μιας κομψής, αενάως κινούμενης ατμόσφαιρας. Ο καλλιτέχνης υπερβαίνει, με την διάσταση που δίνει σε αυτές τις προσωπογραφίες, την απόδοση ενός μονοδιάστατου υποκειμενισμού και την έμφαση στην ατομικότητα. Απεναντίας, οι υπαινικτικές, γραμμικές προσωπογραφίες του εναγκαλίζουν και δύνανται να εμπεριέξουν ταυτιστικά το πρόσωπο κάθε θεατή με τρόπο που τις καθιστά διαχρονικά ενεργές, αλλά και μόνιμα παρούσες, εφόσον δεν απολιθώνονται στους κόλπους ενός σαφώς προσδιορισμένου χώρου. Πρόκειται για διαυγή πρόσωπα τα οποία διαφαίνονται μέσα από ένα πυκνό πλέγμα συμβόλων ή αφαιρετικών διάσπαρτων μορφών διατηρώντας άρρηκτη συμφυΐα μαζί τους. Είναι πρόσωπα κατασκευασμένα από το υλικό του κόσμου, του αχανούς, και αστείρευτου σε πλούτο σύμπαντος, το οποίο φαίνεται ταυτόχρονα να ενοικούν, ενώ φέρουν μία έκφραση κατάφωρης αρμονίας.

Ευαγγελία Νάκα
Ιστορικός Τέχνης

Related Posts

LEAVE A COMMENT

Make sure you enter the(*) required information where indicated. HTML code is not allowed