Διανύουμε τις τελευταίες ώρες μιας προεκλογικής μάχης που αντικειμενικά χαρακτηρίζεται από πολιτικό «ήθος» και «ευπρέπεια». Κόντρα στην ιδιοσυγκρασία του Ληξουριώτη που έχει στο αίμα τον αυθορμητισμό και έμφυτο τον σαρκασμό, την ατάκα, και την «παρόλα» μπαίνουμε στην τελική ευθεία και μετράμε προβατάκια με σκοπό να αποκοιμηθούμε για να ξυπνήσουμε την Δευτέρα το πρωί στην «χώρα του ποτέ»…
Ένα παιχνίδι τακτικής που ευνοεί τον νυν Δήμαρχο και την ομάδα του, προκειμένου να κρύψει την ανεπάρκεια και την αναποτελεσματικότητα που απροκάλυπτα επέδειξε κατά την διάρκεια της θητεία του. Κρυμμένος πίσω από την ταμπέλα «Είναι καλό παιδί ο Γιώργος» προσπαθεί να περάσουν οι μέρες και να συνεχίσει την «μη παραγωγή» έργου στο τόπο πας. Το χτύπημα στην πλάτη και το χαμήλωμα του κεφαλιού ενισχύουν την εικόνα του «καλού παιδιού», του «προσιτού», του «φίλου» και κρύβουν τις αδυναμίες που έχει να διεκδικήσει, να υλοποιήσει, να διοικήσει και να σχεδιάσει το κάτι παραπάνω. Οι καλές προθέσεις και οι χαμηλοί τόνοι δεν αρκούν μιας και οι προκλήσεις του αύριο είναι πολλές και δεν υπάρχει περιθώριο αναβολής. Τροχοπέδη στον σχεδιασμό του αποτελεί η εκλογή των συμβούλων του την προηγούμενη Κυριακή. Παράλο την «φιλότιμη» προσπάθεια που έκανε ο ίδιος για να απεμπλακεί από τα «βαρίδια» του παρελθόντος, δεν τα κατάφερε.
Το δίδυμο Μοσχονάς-Μαρκέτος επανεκλέγεται όπως ήταν αναμενόμενο, αφού το κοινό που στήριζε τον «εν ενεργεία εντολοδόχο του Παρίση» στήριζε και τα «εξαπτέρυγα» του. Ο κόσμος που έχει μάθει να βολεύεται και όλα τα άλλα «κομμάτια ας γίνουν» τους ακολουθεί πιστά και ευελπιστεί να ανανεώσει την εντολή των «απευθείας αναθέσεων» για άλλα τέσσερα χρόνια και βλέπουμε. Η ομάδα έχει αποδείξει περίτρανα ότι μπορεί να μην είναι χρήσιμη και εποικοδομητική για τον τόπο, αλλά έχει «χάρισμα» στο να μοιράζει την πίτα στους «δικούς» της. Η τριάδα Κατσιβέλης-Μοσχονάς-Μαρκέτος από θέση ευθύνης όπως έσκυβαν το κεφάλι στους οπλαρχηγούς του Μεγάρου, το ίδιο θα συνεχίσουν να πράττουν. Όπως εκκωφαντικά σιωπούσαν στα δημοτικά συμβούλια του ενωμένου Δήμου αδυνατώντας να ορθώσουν ανάστημα, θα συνεχίσουν απλά να παρατηρούν αμήχανα τις εξελίξεις να τους προσπερνούν με γοργούς ρυθμούς.
Κρυμμένοι στα τελευταία έδρανα σαν μονίμως αδιάβαστοι μαθητές, δεν αποφάσιζαν, αλλά ψήφιζαν, δεν σχεδίαζαν, αλλά ακολουθούσαν ασθμαίνοντας και τώρα με περισσό θράσος ζητούν μια ακόμη ευκαιρία να μας αποτελειώσουν. Δεν τους αρκεί ότι κατάντησαν την Παλική «φτωχό συγγενή και επαίτη», ουραγό των εξελίξεων, αλλά ζητούν την συγκατάθεση μας προκειμένου με σιγουριά να μας οδηγήσουν στην ολοκληρωτική απαξίωση. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης δεν μας ταιριάζει. Ο Ληξουριώτης και ο Παλικισιάνος είναι περήφανος και την Κυριακή θα δώσει την απάντηση που πρέπει. Η Δευτέρα θα είναι διαφορετική για τον τόπο μας. Θα έχουν σπάσει επιτέλους τα «δεσμά» που μας κρατούν αγκυλωμένους στο χθες και θα μπορούμε να αισιοδοξούμε για το μέλλον μας.
Ληξούρι-Παλική Δράση Προοπτική
LEAVE A COMMENT