Οι «ανώνυμες» καταγγελίες και το κερί στην εκκλησία

Χτες το βράδυ πήγα να πιω καφέ στο καφενείο του χωριού. Και στο πιο κει τραπέζι άκουγα κάποιον να με βρίζει για το πού πάρκαρα το χωρίς πινακίδες αυτοκίνητο μου. “Δεν σέβεται τίποτα. Εμποδίζει το σχολικό, τα παιδιά, τους δασκάλους… “.
Και η ομήγυρις, καφετζού, τοπάρχες, γνωστοί και άγνωστοι μου κλπ συμφωνούσε. Δεν πήρε κανείς το μέρος μου. Δίκιο έχουν. (δεν έχει σημασία, που το καλοκαίρι τα σχολεία είναι κλειστά. Είμαι παράνομος. Κανείς δεν μούδωσε χωράφι να το βάλω. Κάποτε, που έβαλα ένα σε δικό μου χωράφι, που δεν μπορώ να επιτηρώ, μάζεψα παλιοσίδερα αντί για αυτοκίνητο. Τα “παιδιά” το είχαν κάμει. Δεν έχει σημασία. Είμαι παράνομος. Θα περιμένω την ειδοποίηση από το Δήμο). Δίκαιο έχουν. Γι` αυτό και δεν είπα τίποτα. Αύριο θα πάνε να κάμουν το σταυρό τους στον ιερό ναό. Μη τους κακοκαρδίσω. Είναι οι ίδιοι που πριν τις εκλογές έλεγαν κάτι για ψευδείς και ανώνυμες καταγγελίες που είχα κάμει. Δεν έχει σημασία που οι καταγγελίες ήταν ανώνυμες. Κατάλαβαν αμέσως ποιος τις έκαμε. Σε αυτό το συμπέρασμα είχε καταλήξει και τότε η ίδια σύνθεση της καφενόβιας συνέλευσης. Τελικά πρέπει να είμαι πολύ κακός άνθρωπος. Για αυτό σωπαίνω. Πλήρωσα τον καφέ μου κι έφυγα. Στην εκκλησιά πάω, όταν έχω λόγο. Ένα κερί για μια φίλη, που μου ζήτησε να προσευχηθώ γι` αυτή. Τη Δευτέρα μπαίνει νοσοκομείο. Προσεύχομαι, γιατί αγαπώ και νοιάζομαι. Δεν ξέρω πώς είναι να προσεύχεσαι χωρίς να νοιάζεσαι ή/και να αγαπάς. Κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει με το ζόρι. Για αυτό, όπως είπε και ο Χ. Γιανναράς, η Αγάπη είναι Ελευθερία.
Σε όσους δίνουν νομικές μάχες για τη Συναδελφικότητα της εκκλησίας μας. Πριν ξοδευτούν:
-Είμαστε συναδελφοί;
-Είμαστε εκκλησία; (Για το “χριστιανοί” δεν ρωτάω)
Προσεύχομαι. Και εκκλησία δεν υπάρχει.
ΝΑ ΤΗ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ… ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ, ΟΛΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΚΑΚΟΣ…

Γιάννης Κρούσος

Related Posts

LEAVE A COMMENT

Make sure you enter the(*) required information where indicated. HTML code is not allowed