Οι μέχρι τώρα αγοραπωλησίες ακίνητων και απόκτηση τίτλων κυριότητος, σύμφωνα με τα συνταγματικά δικαιώματα των Ελλήνων, προέβλεπαν τη διαδικασία συμβολαιογραφικών πράξεων και ακολούθως την εγγραφή του ακινήτου στο υποθηκοφυλακείο του τόπου.
Ακόμη ο νόμος προέβλεπε την αποτύπωση του εν λόγω ακινήτου επί χάρτου (τοπογραφικού) το οποίο εδώ και μερικά χρόνια καθιερώνεται με τη λήψη συντεταγμένων από τον τοπογράφο με την χρήση GPS. Η εμφάνιση του «εθνικού κτηματολογίου» πρέπει να αποτελέσει μια πρόσθετη πράξη και όχι επανάληψη των διαδικασιών απόκτησης και νομιμοποίησης του περιουσιακού τούτου στοιχείου, πράγμα που έχει ήδη συντελεστεί σύμφωνα με τον νόμο. Ο τρόπος όμως όπως παρουσιάζεται στους Έλληνες πολίτες δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια εισπρακτική επιβολή νέων φόρων και μιας εξουθενωτικής δια αυτούς περιπέτεια, οι οποίοι δεν καλούνται μόνο να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά να υποστούν όλη εκείνη τη διαδικασία της ταυτοποίησης ενός ακίνητου, το οποίο έχει ήδη αποκτηθεί, αφού σύμφωνα πάνα με το νόμο έχουν πληρωθεί όλες οι προβλεπόμενες εισφορές.
Η χοντροκοπιά του δημόσιου να εισπράξει και άλλους φόρους από τους ταχτοποιημένους ήδη πολίτες και να δώσει ξανά δουλεία στους «ανέργους» τοπογράφους, οι οποίοι θα τυπώσουν ξανά νέα τοπογραφικά, ενώ τα ακίνητα παραμένουν σιωπηλά και αναλλοίωτα, αποδεικνύει την πλήρη αναλγησία του κράτους και ασέβειας του προς τους πολίτες.
1. που θα βρεθούν τα χρήματα δια τα παράβολα, άλλα και για την πληρωμή των τοπογράφων μηχανικών (έως και 350 κατά μέσον όρο) ανά τοπογραφικό.
2. για κάθε περιπτώσει ακίνητο, γη ή κτίσμα καταβάλλεται παράβολο 35 Ευρώ.
3. Αλίμονο στους ξενιτεμένους που δεν δύνανται να έλθουν και να διεκδικήσουν την πατρογονική τους γη και τρεις αλίμονο για τους κληρονόμους το τι έχουν να τραβήξουν!
4. Αλίμονο στους ξένους που ενώ ξόδεψαν τόσα στο αχόρταγο κράτος για να αποκτήσουν ένα ακίνητο στην όμορφη Ελλάδα και όλες οι νόμιμες διαδικασίες τηρήθηκαν με κάθε λεπτομέρεια, τώρα το ελληνικό δημόσιο φαίνεται αφερέγγυο και ακυρώνει τον εαυτό του, λέγοντας του ότι ο σημερινός νόμος καταργεί την ισχύ του προηγούμενου νόμου (τον θεωρεί ανεπαρκή,) τότε που τα συμβόλαια και το τοπογραφικό ήταν άκρως επαρκή για την κατοχύρωση της κυριότητας. Η αναγραφή στο υποθηκοφυλακείο επισφράγιζε το απαραβίαστο των νέων τίτλων κυριότητας.
Το απεχθέστερο όμως όλων είναι όταν η δορυφορική πιστοποίησης του ακίνητου, διαφοροποιείται και δεν συμφωνεί, άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο, με την ιδιοκτησία που καλύπτεται από τα συμβόλαια. Με άλλα λόγια οι Έλληνες ή παραιτούνται από την διαδικασία αυτή ή ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ σε δικηγόρους, τοπογράφους (Τα παλιά τοπογραφικά δεν τους κάνουν) συμβολαιογράφους επειδή το κτηματολόγιο σκέφτηκε το πώς θα αφαιμάξει τους ήδη ταχτοποιημένους πολίτες. Πολίτες που κοιμόνταν ήσυχοι ότι η περιουσία τους ήταν ασφαλής, τώρα νοιώθουν ότι με τον τρόπο που απαιτεί το «εθνικό κτηματολόγιο» χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους διότι απλά δεν έχουν τα χρήματα για να ξαναρχίσουν από την αρχή την διαδικασία. Με αυτούς τους αλλοπρόσαλλους και ασταθείς νόμους η Ελλάδα παύει να ζει και να αναπτύσσεται. Απλώς υπάρχει. Και οι Έλληνες παλεύουν ανάμεσα σε εκκρεμότητες και αβεβαιότητες που τους απορροφούν κάθε ενέργεια και όρεξη για να κατακτήσει κατή το οποίο εν συνεχεία το κράτος με ένα «ΝΟΜΟ» μπορεί να του το αφαιρέσει μέσα από τα χέρια, εν δικαιώματι του ξίφους.
Δηλαδή μεγαλύτερη κρατική βλακεία και οξύμωρο δεν υπάρχει από τον τρόπο που επιθυμεί την «εγγραφή» των ακίνητων των Ελλήνων στο «εθνικό» κτηματολόγιο, αφού τούτο δεν είναι απλή εγγραφή, χωρίς κόστος, άλλα ολόκληρη διαδικασία ή εκ νέου νομιμοποίηση περιουσιακών στοιχείων, πράγμα που έχει ήδη συμβεί σύμφωνα με την νομοθεσία και επομένως είναι περιττό και πολυέξοδο. Έτσι ο πολίτης ανυποψίαστα ρίχνεται σε μια ζούγκλα και με έξοδα πολλές φορές χιλιάδες ευρώ που ασφαλώς δεν έχει. Αποτέλεσμα το ακίνητο καταλήγει στο ελληνικό δημόσιο!
Ενώ θα έπρεπε:
Για τις έγραφες των ακίνητων που καλύπτονται από συμβολαιογραφικές μεταβιβάσεις και εγγραφές στα υποθηκοφυλακεία των περιοχών, να απαιτείται μόνο η εγγραφή στο κτηματολόγιο και όχι ξανά-μανά η διαδικασία πιστοποιήσεις.
Είναι ο μοναδικός τρόπος να μη γίνουμε ρεζίλι στον έξω κόσμο για την επιπολαιότητα μας και αναξιοπιστία μας, διότι αυτά που βλέπουν οι ξένοι είναι πολύ αμφίβολο αν θα αποφασίσουν να έλθουν και να επενδύσουν στον τόπο μας.
Κανένας σοβαρός πολίτης δεν θα ανεχτεί την αμφισβήτηση της περιουσίας του από ένα κράτος που συνεχώς εφευρίσκει πατέντες για να καρπωθεί την ιδιωτική περιουσία των υπηκόων του, έτσι ωμα και ανελέητα.
Αν το κράτος απαιτεί την κτηματολογική ταυτοποίηση των περιουσιών των Ελλήνων, ας το κάνει απλά, χωρίς την οικονομική επιβάρυνση του πολίτη και χωρίς την αμφισβήτηση των παλιών και σύμφωνα με τον νόμο αποκτηθέντων περιουσιακών στοιχείων. Ο μέσος Έλληνας είναι οικονομικά χρεοκοπημένος ιδίως μάλιστα, μετά από τις αλλεπάλληλες καταστροφές που άφησαν πίσω τους τα ακραία φαινόμενα όπως σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες και η συνεχής αντιμετώπιση μιας θυμωμένης και ανηλεούς φύσης που τον περιβάλει.
Δεν είναι δυνατό, ο πολίτης να βρίσκεται, αντί προστατευόμενος από το νόμο,, κάτω από την απειλή απώλειας της περιουσίας του αντιμετωπίζοντας ένα αλαλούμ , νόμων, αναιρέσεις, καταργήσεις, επαναφορά σε ισχύ, ένα δηλαδή Φρανκενστάιν νόμων ,που μόνο μια προνομιούχα τάξης μπορεί να αντέξει και να αντιμετωπίσει. Αντίθετα, ο αγώνας ,της επιβίωσης και προστασίες της μικρής περιουσίας που κληρονόμησε, ο μέσος Έλληνας, από τους γονιούς του, παρουσιάζεται αδυσώπητος, ενώ η πολιτεία «σφυρίζει κλέφτικα» και απαιτεί από τους ήδη φτωχοποιημενους Έλληνες, «περισσότερο αίμα», οι οποίοι ολοένα και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι έχουν να κάνουν με ένα Κρόνιο κράτος. Όχι κύριοι το πατρογονικό καλύβι και σπιτάκι του πατέρα και του πάππου είναι ήδη κατοχυρωμένης κυριότητος. Και όλες οι αγοραπωλησίες που έχουν γίνει σύμφωνα με την ισχύουσα της εποχής νομοθεσία, είναι επίσης αδιαμφισβήτητης ισχύος. Με λίγα λόγια μια απλή δήλωση της στο εθνικό κτηματολόγιο αρκεί. Άρα λοιπόν το κτηματολόγιο οφείλει να αποδεχτεί τις, νόμιμα κατοχυρωμένες ιδιοκτησίες των πολιτών Ως έχουν και όχι να απαιτείται η αλλαγή της γεωγραφίας της χώρας.
Ούτε οι Έλληνες οφείλουν να «κόψουν το σβέρκο τους» να βρουν τα χρήματα για αυτήν την διαδικασία εγγραφής στο κτηματολόγιο, το οποίο δήθεν κατοχυρώνει τα ήδη κατοχυρωμένα από τον νόμο δικαιώματα τους. Όχι κάθε τρείς και δυο αλλαγές νόμων. Είναι επικίνδυνο να τινάξουμε την ελληνική οικογένεια στον αέρα, αποσταθεροποιώντας την, ρίχνοντας την σε ένα κύκλο αβεβαιότητας και σε μια καθημερινότητα αμφίβολη σαν κινούμενη άμμο. Μην επιτρέψετε σε μερικούς ηλίθιους γραφειοκράτες να ερημώσουν αυτή την όμορφη χώρα που έχουμε κληρονομήσει από εκείνους του ξεχασμένους ήρωες, που την κράτησαν ελεύθερη χύνοντας τόσο αίμα.
Γιάννης Ζερβός
LEAVE A COMMENT