Πρόεδροι, ηγέτες, πλανητάρχες και ο Ελ Πέπε

Ο κύριος της φωτογραφίας έζησε όλη του τη ζωή στο σπίτι από το οποίο τον βλέπετε να βγαίνει μαζί με τον σκύλο του την Εμμανουέλλα. Μιας και μπήκε και η Εμμανουέλλα στη συζήτηση να σας πω πως εξαιτίας της, απέρριψε προσφορά ενός εκ. δολαρίων που του προσέφεραν για να πουλήσει τον γαλάζιο σκαραβαίο τον οποίο οδηγούσε (και οδηγεί – 85 ετών είναι σήμερα) πάλι σε όλη του τη ζωή, απλώς για να μη νιώσει άσχημα η Εμμανουέλλα η οποία χαιρόταν όταν πηδούσε στα πίσω καθίσματα.
Λόγω του προχωρημένου της ηλικίας, αλλά και της δύσκολης ζωής που είχε (δεκατέσσερα χρόνια στη φυλακή εκ των οποίων τα δύο στην απομόνωση), η υγεία του είναι αρκετά εύθραυστη, παρόλα αυτά στήνεται μέχρι και σήμερα στις ουρές για μια ιατρική εξέταση ή για να αγοράσει τα φάρμακα του. Εννοείται πως το ίδιο έκανε σε όλη του τη ζωή. Πως βιοπορίζεται; Καλλιεργούσε, καλλιεργεί και ελπίζω να καλλιεργεί στο αγρόκτημα του για αρκετά ακόμα χρόνια χρυσάνθεμα. Ποτέ στη ζωή του δεν άλλαξε συμπεριφορά, εμφάνιση, συνήθειες, λεξιλόγιο, φίλους, τρόπο ζωής, οτιδήποτε θα μπορούσε να αλλοιώσει την εικόνα του Χοσέ που όλοι ήξεραν, αλλά κυρίως τον ίδιο τον Χοσέ. Ο κύριος Χοσέ Μουχίκα όλα αυτά τα έκανε και ενώ ήταν Πρόεδρος της Ουρουγουάης από το 2010 μέχρι το 2015 (πρόσφατα δηλαδή) και επιπλέον είχε απαρνηθεί τον προεδρικό μισθό, δεν είχε προσωπική φρουρά και σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις πήγαινε με τον γνωστό γαλάζιο σκαραβαίο (ενίοτε και με την Εμμανουέλλα). Έπαιρνε αν δεν κάνω λάθος περίπου 700 δολάρια τον μήνα, όσα χρειαζόταν και ο μέσος Ουρουγουανός για να ζήσει.
Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντα του έκανε αύξηση στον κατώτατο μισθό 250% και είπε στον αντίστοιχο ΣΕΒ πως «θα στηρίξω όλες τις επενδύσεις, αλλά αν δω απλήρωτο εργαζόμενο θα σας θάψω κάτω απ’ τα χρυσάνθεμα». Λίγα λόγια, «αγροτικά» και σταράτα. Τον πίστεψαν γιατί στα νιάτα του ήταν ο ηγέτης του κινήματος των Τουπαμάρος (εξ ου και η φυλακή για τον κύριο Μουχίκα – για την ιστορία οι δε Τουπαμάρος πήραν το όνομα τους από τον επαναστάτη αυτοκράτορα των Ίνκας Τούπακ Αμάρου), οπότε όλα για μια πενταετία δούλεψαν σαν Ελβετικό ρολόι. Στα χρόνια της προεδρίας του η ανεργία μειώθηκε σε ιστορικό χαμηλό για την χώρα του, το δε ΑΕΠ εκτινάχθηκε. Σήμερα η Ουρουγουάη έχει τέσσερα εκ. κατοίκους, οχτώ εκ. αγελάδες και δικαίως αποκαλείται η Ελβετία της Λατινικής Αμερικής. Και επειδή «δεν είναι όλα χρήμα», ο κύριος Μουχίκα επέτρεψε (στην Καθολική) Ουρουγουάη τις αμβλώσεις, τους γάμους ομοφυλόφιλων και αποποινικοποίησε την κάνναβη (δίνεται πλέον με ιατρική συνταγή). Μετά την Προεδρική του θητεία εκλέχθηκε βουλευτής, αλλά το 2018 παραιτήθηκε λέγοντας… «νιώθω κουρασμένος οπότε είναι πιο σωστό να αποσυρθώ για να έρθει κάποιος ο οποίος θα προσφέρει περισσότερα από εμένα». Εκτιμώ πως είναι περιττό να αναφέρω πως αρνήθηκε τη βουλευτική σύνταξη.
Αυτά τα ολίγα για τον «Ελ Πέπε». Οι κοινωνίες για να προοδεύσουν χρειάζονται αξίες και πρότυπα. Όχι τίποτα άλλο, επειδή αυτές τις μέρες μιλάμε για πλανητάρχες, για προέδρους, για ηγέτες και πράσινα άλογα…

Αριστοτέλης Μπατιστάτος

Related Posts

LEAVE A COMMENT

Make sure you enter the(*) required information where indicated. HTML code is not allowed