Ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να προέρχεται από το χώρο του Πολιτισμού. Αυτό επιζητά η γενιά των σημερινών 30άρηδων, η λεγόμενη γενιά της κρίσης.
Οι νέοι που αγωνίζονται σε δύο ή τρεις θέσεις απασχόλησης συγχρόνως έναντι πενιχρών αποδοχών, οι τεχνίτες, οι νέοι που γύρισαν στις πόλεις και στα χωριά της ελληνικής επικράτειας για να αναλάβουν τις επιχειρήσεις των γονέων τους, οι επιστήμονες και ερευνητές, οι πτυχιούχοι που γέννησε η ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα τη τελευταία δεκαετία, καλλιεργημένα μυαλά στις πανεπιστημιακές αίθουσες, στα φυτώρια ιδεών.
Τα παιδιά που ανέθρεψαν οι παθιασμένοι υποστηρικτές των κομμάτων εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Τα παιδιά των αριστερών, που γνώριζαν πάντα καλά την ιστορία τους γιατί ήταν πάντα το πιο δυνατό τους όπλο. Τα παιδιά που προδόθηκαν από την ίδια τους τη μήτρα κι εκείνα που ονειρεύονται ακόμη. Οι apolitique νέοι που ασπάζονται την αποστασιοποίηση, φαινόμενο βεβαίως άκρως πολιτικό. Η γενιά του brain drain που μαθαίνει να πίνει τσάι, να τρώει στρούντελ και να χρησιμοποιεί το skype.
Όλοι εμείς που ξέρουμε να πενθούμε μεγάλους καλλιτέχνες όταν φεύγουν, και η αλήθεια είναι ότι μας στέρησε πολλούς η δεκαετία που έκλεισε, επιθυμούμε ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη τους, έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας από το χώρο του Πολιτισμού.
Οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων, ως οφείλουν, συσπειρώνουν τα κόμματα, τους μηχανισμούς των οποίων ηγούνται και ο εκάστοτε Πρωθυπουργός επιζητά συναινέσεις για να ικανοποιηθεί η πολιτική διαδικασία, ως βέλτιστη πρακτική. Αποδεκτό. Υπάρχει μια πολιτική παράδοση πίσω από την απόφαση του ονόματος. Ωστόσο, οι παραδόσεις όπως χτίζονται, έτσι κι όταν είναι για καλό- και στη πολιτική καλό είναι μόνο το δημόσιο συμφέρον- πρέπει να γκρεμίζονται.
Ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιβάλλεται να είναι από το χώρο του Πολιτισμού, του Πολιτισμού ως επιστημονική γνώση, αλλά κυρίως ως μετουσιωμένη θεωρητική αντίληψη μιας πλούσιας ιστορίας και παράδοσης. Έχει εντυπωθεί στην ελληνική πολιτική κουλτούρα ότι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι περισσότερο συμβολικός. Για πρώτη φορά, αποτελεί επιτακτική ανάγκη να εστιάσουμε σε αυτόν ακριβώς το συμβολισμό κι αυτόν να πετύχουμε.
Ένας άνθρωπος που θα συσπειρώσει, όχι απλά μια ομάδα Ελλήνων, αλλά όλους τους Έλληνες. Κάποιος που δεν έχει ταχθεί στο παρελθόν στη πολιτική μάχη της εκλογικής νίκης μιας πολιτικής παράταξης (το κόμμα εν γένει διαχωρίζει), που δεν θα έχει συνδέσει το όνομά του με τους κατά κοινή ομολογία υπεύθυνους της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής κρίσης, ειδικά τώρα που καλλιεργείται ή μας καλλιεργούν τη πεποίθηση ότι ξεπερνάμε αυτή τη κρίση.
Κάποιος που σε όποια θέση κι αν βρέθηκε, είτε με το λόγο, είτε με τα έργα, αγωνίστηκε για την Ελλάδα και την πραγματικά «μεγάλη ιδέα» πίσω από αυτή, το Πολιτισμό της. Όχι μόνο το λαμπρό παρελθόν, τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά και το σύνολο της σύγχρονης δημιουργίας. Κάποιος που θα είναι -γιατί όχι- κομμάτι της ανωτέρω ιδέας. Κάποιος που θα μπορεί να αγωνιστεί, έστω και με το συμβολισμό του, για να επιστρέψει στην Ελλάδα καθετί κλεμμένο δικό της. Η κλεμμένη περιουσία της, η χαμένη αξιοπρέπειά της και κυρίως οι χιλιάδες νέοι, το παραγωγικό δυναμικό της χώρας(brain gain).
Ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να συμβάλλει, στη πραγμάτωση ενός σχεδίου να συνδεθεί η επίπονη έξοδός μας από τη κρίση, με την αξιοποίηση του πολιτιστικού πλούτου της χώρας μας, υλικού και άυλου. Σε βάθος χρόνου θα αντιληφθούμε το πραγματικό όφελος, ενώ θα ισχυροποιείται σταδιακά το ρεύμα σκέψης το προερχόμενο από ανθρώπους του γραμμάτων, των τεχνών, πανεπιστημιακούς καθηγητές, επιχειρηματίες, μη κερδοσκοπικές οργανώσεις και συλλόγους σε κάθε περιοχή της χώρας, καθώς και από τεχνοκράτες Υπουργείων, Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Επιμελητηρίων και λοιπών δημοσίων φορέων, να καταστεί ο Πολιτισμός καθοριστικός μοχλός ανάπτυξης και αυτό το ρεύμα θα υλοποιείται πια ως πρόγραμμα δράσης.
Τότε θα είμαστε σε θέση να μιλάμε πλέον για ουσιαστικό «social gain» που στο ξεκίνημα της πραγμάτωσής του χρήζει να του αποδοθεί η πρέπουσα σημασία, έστω και σε συμβολικό επίπεδο. Ο συμβολισμός θα γεννήσει πρακτικές και η επιλογή- εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας που θα έχει σχέση με το Πολιτισμό, δεν θα είναι απλά μια καλή αρχή αλλά μια βαρύνουσας σημασίας εξέλιξη και απόφαση.
Δέσποινα Λάσκαρη
LEAVE A COMMENT