Έκανα χτες μια βόλτα στο Ληξούρι και τυχαία πέρασα έξω από το χώρο των σφαγείων, και είδα αυτή την κατάσταση. Μία χωματερή, σκουπίδια, σωροί από ξύλα και εγκατελειμένα αυτοκίνητα.
Το δε κτίριο κατεστραμμένο, ένα κτίριο επί Δημαρχίας του Βασίλη Ρουχωτά είχε φτιαχτεί με όλες τις προδιαγραφές που ζητούσαν τότε, μέχρι και κλίβανο είχε φτιάξει, κάτι που έδινε ζωή στον τόπο και στην κτηνοτροφία αυτού του τόπου και αντί να το διατηρήσουν αυτοί αντίθετα επέτρεψαν την καταστροφή του. Θα ήθελα αν μπορεί κάποιος να μου απαντήσει και απευθύνομαι στον νυν Δήμαρχο και χρόνια αντιδήμαρχο Παλλικής, στον Πρόεδρο Ληξουρίου, αλλά και στην αντιπολίτευση τι ενέργειες θα κάνουν για την κατάσταση που επικρατεί εκεί και για την καταστροφή του κτιρίου.
Αγγελική Ιωακείμ Μοσχοπούλου
Η απάντηση του Ανδρέα Γρηγορόπουλου
Αγαπητή Αγγελική Ιωακείμ Μοσχοπούλου, αρχικά θα ήθελα να σου πω ότι με ξάφνιασες με την ανάρτησή σου… Όχι γιατί δεν γνωρίζω αυτή τη κατάσταση, αλλά μέσα από τις αναρτήσεις σου στο διαδίκτυο μας έχεις συνηθίσει σε όμορφες εικόνες και η συγκεκριμένη είναι μια ασχήμια που δεν τιμά κανένα μας. Φυσικά χαίρομαι που επώνυμα αναδεικνύεις ασχήμιες της πόλης μας, αν και είμαι αντίθετος στη διαδικτυακή έκθεση της ”ασχήμιας”. Απαντάω στην ανάρτησή σου, καθώς αναφέρθηκες στη θεσμική μου ιδιότητα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όπως πολύ σωστά αναφέρεις ένα κτήριο που επί Δημαρχίας του κ. Ρουχωτά τηρούσε όλες της προδιαγραφές που τότε ζητούσαν και έδινε προοπτική ανάπτυξης, αλλά και θέσεις εργασίας στο Ληξούρι βρίσκεται σήμερα σε αυτή τη κατάσταση.
Το έργο του κ. Ρουχωτά είναι γνωστό στο Ληξούρι όπως γνωστή είναι και η εκτίμηση των πολιτών προς στο έργο του ακόμα και από ανθρώπους με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι έκανε αλλαγές που κατά τη δική μου γνώμη άλλαξαν το πρόσωπο του Ληξουρίου προς το καλύτερο. Όπως επίσης αξίζει να αναφέρω ότι όταν έκανε αυτές τις αλλαγές δεν υπολόγιζε πολιτικό κόστος και σύγκρουση, πράγμα που πληρώνει ακόμα και σήμερα κατά τη γνώμη μου. Στο δια ταύτα λοιπόν τα σφαγεία στο Ληξούρι έκλεισαν προς το τέλος του 2010 αν δεν απατώμαι. Έκλεισαν διότι δεν τηρούσαν τους όρους υγιεινής, δεν είχαν εκσυγχρονιστεί και γενικά δεν τηρούσαν την κοινοτική και εθνική νομοθεσία λειτουργίας τους. Έκτοτε η Δημοτική Αρχή του Δήμου Κεφαλονιάς δεν έκανε καμία κίνηση για τον εκσυγχρονισμό και επαναλειτουργία των σφαγείων παρά τις συχνές αντιδράσεις των πολιτών και των πολιτικών του Ληξουρίου.
Δεν χωρά λοιπόν καμία αμφιβολία ότι η ευθύνη για την εγκατάλειψη του κτηρίου βαρύνει το πρώην Δήμο Κεφαλονιάς και φυσικά μερίδα της ευθύνης φέρουν όσοι είχαν λόγο και ασκούσαν διοίκηση στο τότε Δήμο. Πάμε τώρα στη σημερινή κατάσταση που φωτογράφισες. Στο ξεκίνημα του νέου Δήμου Ληξουρίου ένα σοβαρό πρόβλημα ήταν και εξακολουθεί να είναι, αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα, η εναπόθεση μπαζών, σκουπιδιών, άχρηστων επίπλων, συσκευών κλπ σε διάφορα σημεία της πόλης και μάλιστα σε κεντρικά σημεία. Δυστυχώς αυτή την εικόνα που φωτογράφισες στα πρώην σφαγεία βάλε την στο μυαλό σου σαν εικόνα, ότι υπήρχε μέσα στο Ληξούρι. Ο νέος Δήμος έκανε και κάνει μια μεγάλη προσπάθεια να το αλλάξει αυτό και μάλιστα με πενιχρά μέσα. Σε καμία περίπτωση δε λέω ότι δικαιολογώ τη παρούσα εικόνα. Έγινε και γίνεται προσπάθεια λοιπόν ενημέρωσης των πολιτών για τους χώρους εναπόθεσης των υλικών που δεν μπορούν να μπουν στους κάδους των σκουπιδιών και μάλιστα με διαχωρισμό (αλλού τα ξύλα αλλού οι συσκευές κλπ) με σκοπό ότι είναι ανακυκλώσιμο να βρεθεί στην ανακύκλωση αλλά και τα προϊόντα βιοδιάσπασης (χόρτα, κλαδιά κλπ) να γίνουν λίπασμα και να μπορούν οι πολίτες να το χρησιμοποιούν για τις καλλιέργειες.
Δυστυχώς κανένας Δήμος δε μπορεί να παριστάνει τον αστυνόμο. Άλλωστε όπως όλες οι παρατάξεις του Δήμου μας δηλώνουν, κανείς δε θέλει να επιβληθούν “τιμωρίες” πρόστιμα στους πολίτες, αλλά όλοι έχουν τη γνώμη ότι οι πολίτες πρέπει με δράσεις και εκδηλώσεις να “εκπαιδευτούν”. Οι παραπάνω εικόνες λοιπόν, είναι εικόνες που δυστυχώς κάποιοι ασυνείδητοι συμπολίτες μας δημιουργούν και μάλιστα επαναλαμβανόμενα χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν τη πραγματικότητα όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει. Η πόρτα των σφαγείων είναι κλειστή και κλειδωμένη. Η εναπόθεση δεν γινόταν και δεν γίνετε όλες τις ώρες. Ωστόσο όταν δεν έχεις συνείδηση, πόσο μάλλον περιβαλλοντολογική συνείδηση δεν σε ενδιαφέρει αν θα κλείσεις πίσω σου μια πόρτα ποσώς δε αν θα την ανοίξεις. Ισχύει δε η γνωστή λαϊκή ρήση: “Σε βάρκα γεννήθηκες;” Σαφώς και η Δημοτική Αρχή έχει την ευθύνη για την εικόνα. Εγώ προσωπικά θέλω να είμαι λιγάκι επιεικής διότι στο θέμα της καθαριότητας βλέπω μια τεράστια προσπάθεια με πολύ λίγο προσωπικό και πάρα πολλά μέτωπα ανοικτά.
Πιστεύω ότι κανείς δε πρέπει να κάνει πολιτικές ενέργειες για τα αυτονόητα όπως πιστεύω ότι και μια βόλτα τις πρώτες μέρες της ερχόμενης εβδομάδας στην ίδια περιοχή θα σε πείσει για την αλλαγή της εικόνας. Επίσης πιστεύω βαθιά στη συζήτηση μεταξύ Δήμου-Κοινότητας και πολιτών πράγμα που θα διαπιστώσεις στους επόμενους μήνες με αυτά που ως Κοινότητα Ληξουρίου έχουμε στο μυαλό μας να κάνουμε. Άλλωστε σε αυτή τη πόλη ζουν οι πολίτες της και πρέπει οι ίδιοι να έχουν λόγο και απόφαση στο εάν και κατά πόσο τους εκφράζει η εκάστοτε κατάσταση μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες όπως ο διάλογος. Θα είναι μεγάλη μου χαρά την επόμενη φορά που θα φωτογραφήσεις μια “ασχήμια” της πόλης μας να με ενημερώσεις προσωπικά. Είναι στην αρμοδιότητα μου η έκθεση, η επισήμανση και η επιμονή για την επίλυση του εκάστοτε προβλήματος της πόλης μας στο Δήμο Ληξουρίου. Η δημόσια έκθεση μιας ασχήμιας πάντοτε ζημιώνει το σύνολο και υπονομεύει έστω και ακούσια τις προσπάθειες που γίνονται στο μικρό μας Δήμο για επανασύσταση και σταθερό ξεκίνημα.
Γρηγορόπουλος Κυρ. Ανδρέας
Πρ. Δημοτικής Κοινότητας Ληξουρίου
LEAVE A COMMENT