Είναι απολύτως απαράδεκτη και ανεφάρμοστη η διάταξη με την οποία αποκλείονται οι συμμετέχοντες στην κατάληψη μαθητές από τις διαδικασίες της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Δεν πιστεύω ότι κανένας συνάδελφος θα την εφαρμόσει ή θα αποκλείσει μαθητή που επιθυμεί να παρακολουθήσει το εξ αποστάσεως μάθημα.
Ατυχέστατη και εμφαίνουσα ρεβανσισμό διάταξη που είναι απολύτως περιττή. Δεν διαχειρίζεσαι μια κρίση κοντράροντας τα παιδιά, διότι έχεις χάσει από χέρι. Συζητάς, δεν φοβερίζεις. Η ίδια η εξ αποστάσεως εκπαίδευση όταν το σχολείο παραμένει κλειστό για πολλές μέρες για οποιονδήποτε λόγο είναι μία λύση ανάγκης και καλό είναι να εφαρμόζεται, για όσα παιδιά έχουν την επιθυμία και τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν. (Διότι για εκείνων το δικαίωμα στην εκπαίδευση δεν είδα να κόπτονται πολλοί). Δεν είναι “απεργοσπαστικός μηχανισμός” διότι η κατάληψη δεν είναι απεργία, δεν είναι συνταγματικό δικαίωμα, είναι πράξη πέρα από τη νομιμότητα την οποία οφείλουμε να διαχειριζόμαστε παιδαγωγικά και όχι με μεθόδους καταστολής.
Η αναπλήρωση των ωρών που χάνονται είναι ένα μέτρο που ισχύει εδώ και χρόνια, και μάλιστα η προηγούμενη κυβέρνηση είχε θεσμοθετήσει ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο: Όλες οι μέρες αναπληρώνονται. Δεν το εφάρμοζαν όλα τα σχολεία, το δικό μας το εφάρμοζε και δεχόμασταν κατηγορίες ότι “τιμωρούμε τα παιδιά”. Ανέξοδος πατριωτισμός πάντοτε η φιλοσοφία των κατ’ επάγγελμα αγωνιστών. Αυτά μέχρι να έρθει ο σοσιαλισμός, διότι τότε δεν θα χρειάζεται να διαμαρτύρεσαι, όλα θα είναι τέλεια (κι αν έχεις άλλη άποψη, υπάρχουν και τα γκούλαγκ).
Το επιχειρούμενο καπέλωμα των κινητοποιήσεων είναι και πάλι εδώ. Και φέτος μάλιστα έχουμε ενδιαφέροντα ανταγωνισμό. Επί της προηγούμενης κυβέρνησης, ενθουσιωδώς υποστήριζαν τις καταλήψεις οι εξ ευωνύμων της αντιπολιτευόμενοι ενώ και η ακροδεξιά έβαζε το χεράκι της. Η τότε μείζων αντιπολίτευση (που τώρα ως κυβέρνηση ξιφουλκεί κατά των covid καταλήψεων, ενώ στήριζε ανοιχτά ή μουλωχτά τις μακεδονομαχικές ή προσφυγοφαγικές καταλήψεις) ήσυχη παρακολουθούσε άλλους να κάνουν τη δουλειά (και) επ’ ωφελεία της.. Πέρυσι που άλλαξαν τα πράγματα, περιέργως, οι πατερούληδες εξαφανίστηκαν, παρόλο που έγιναν παντού καταλήψεις. Αντιθέτως, φέτος, μείζων και ελάσσων αριστερή αντιπολίτευση είδαν φως και μπήκαν, διαγκωνιζόμενοι ποιος θα προσεταιριστεί πρώτος τα παιδιά. Έχω ένα νέο για σας. Τα παιδιά σας έχουν πάρει χαμπάρι και δεν μασάνε πλέον κουτόχορτο. Μην εργαλειοποιείτε τους αγώνες και τα δίκαια αιτήματά τους.
Γιατί, το ξαναλέω, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ. Απλώς η κατάληψη (των σχολείων), από τη στιγμή που “θεσμοποιήθηκε” έγινε η ίδια “κανονικότητα” εκφυλίστηκε σε μια τυποποιημένη εθιμική διαδικασία, αντικείμενο καπηλείας, και απολύτως αναποτελεσματική. Και δεν καταλαβαίνω γιατί κανείς δεν μου απαντάει όταν ρωτάω: Γιατί οι αγώνες δεν μπορούν γίνονται με τα σχολεία ανοιχτά και μετά τα μαθήματα; Έχει ωράριο δημοσίου και ο αγώνας; Γιατί το απόγευμα αδιαμαρτύρητα, συντεταγμένα και πειθαρχημένα πάμε στα αγγλικά, στο φροντιστήριο, στο ποδόσφαιρο; Ας θυσιάσουμε τις απογευματινές μας δράσεις και όχι το σχολείο. (Το επιχείρημα ότι δεν βρίσκουμε τους αρμόδιους στα γραφεία τους αν κάνουμε πορεία το μεσημέρι και το απόγευμα είναι αστείο… Όταν θες τους βρίσκεις, δεν κρύβονται κάτω από τη γη). Είχαμε το παράδειγμα επιτυχημένων απογευματινών εκδηλώσεων από την Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στις εξορύξεις. Γιατί δεν μπορούμε και για τα σχολεία;
Λοιπόν, εγώ προτείνω… Να ανοίξουν όλα τα σχολεία, να συνεχιστεί η εκπαιδευτική διαδικασία, και τα μεσημέρια και τα απογεύματα να κάνουμε πορείες, συνελεύσεις, διάλογο με τις αρχές, ακτιβιστικές δράσεις ΟΛΟΙ μαζί. Μαθητές, Γονείς, καθηγητές, ενεργοί πολίτες. Ο αγώνας μπορεί να γίνει ΚΑΙ με ανοιχτά σχολεία.
Ηλίας Τουμασάτος
LEAVE A COMMENT