Έχουν περάσει σχεδόν 36 ώρες από τον θάνατο, που αποδόθηκε σε αυτοκτονία του συμπολίτη μας από τα Ραζάτα και ακόμη πάνω από το κεφάλι μας περνούν σκέψεις και ερωτήματα για τυχόν ευθύνες κάποιων, που θα μπορούσαν να είχαν προλάβει τα χειρότερα ή να ερευνήσουν περισσότερο τα τρέχοντα.
Ο 62χρονος υπάλληλος του δημοσίου, είχε σταματήσει με ειδική άδεια από την εργασία του πριν από ενάμισι περίπου χρόνο, αφού είχε διαγνωστεί από ειδικούς με βαριά κατάθλιψη και ψυχολογικά προβλήματα. Η διάγνωση αυτή είχε οδηγήσει τον αυτόχειρα για μεγάλο χρονικό διάστημα στο ψυχιατρείο της Τρίπολης, όπου του δόθηκε ειδική αγωγή, κάτι που τον βοήθησε να επανέλθει σιγά-σιγά και να πάρει εξητήριο από την Τρίπολη, χωρίς ωστόσο να σταματήσει την φαρμακευτική αγωγή. Ο συμπατριώτης μας επέστρεψε στο σπίτι του στα Ραζάτα και συνέχισε τη ζωή του, με την αγαπημένη του συνήθεια (για πάθος μιλούν οι περισσότεροι) να είναι το κυνήγι. Πριν αρρωστήσει είχε άδεια κατοχής κυνηγετικού όπλου. Το ερώτημα είναι αν αυτή η άδεια ανακλήθηκε από την στιγμή που διαγνώστηκε με βαριά κατάθλιψη και οδηγήθηκε στην Τρίπολη; Αν ανακλήθηκε πως βρέθηκε να έχει όπλο στα χέρια του και να συνεχίζει να κυνηγά χωρίς να συμβαίνει τίποτε; Δεν είχαν καταλάβει κάτι οι συγχωριανοί του; Αν είχε ανακληθεί η άδεια πως βρέθηκε να έχει όπλο στο σπίτι; Ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν από τους υπεύθυνους και ίσως ο Εισαγγελέας θα πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία να ψάξει σε βάθος αυτή την υπόθεση. Ένας συνάνθρωπός μας μόλις 62 ετών άφησε την τελευταία του πνοή και κανένας δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα: Αν δεν είχε το όπλο στο σπίτι θα ζούσε σήμερα;
Ρεπορτάζ Ξενοφώντας Ευαγγελάτος
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ
LEAVE A COMMENT