Η άνοιξη σταμάτησε στα Τέμπη…

Και έμεινε γονατισμένη μπροστά στα κορμιά των αθώων θυμάτων και άλλοτε έβρεχε, δάκρυα θαρρείς και άλλοτε ξεσπούσε με αέρηδες, θαρρείς γεμάτη θυμό, θυμό για τους εγκληματίες που δεν θα συρθούν σιδηροδέσμιοι σε Δίκη, θυμό για την αδύναμη μνήμη των θνητών, ενώ με τα δάκρυά της θαρρείς και ξεράθηκαν τα άνθη…
Και λένε θα δοθούν στους νέους 150 ευρώ όταν θα γίνονται 18 ετών όσο ίσως ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για κάποια άλλη χώρα και ίσως, το χειρότερο, με το ξεκίνημα της ενήλικης ζωής των να μάθουν να έχουν το χέρι απλωμένο ως επαίτες, να μάθουν να είναι ευχαριστημένοι με τα ψίχουλα που θα πέφτουν από το πλούσιο τραπέζι των ολίγων. Και υποσχέσεις ξανά πολλές και λόγια μεγάλα θα ειπωθούν και θα ξεχαστεί και τούτη η Άνοιξη, που με σκισμένα ρούχα θαρρείς και τρέχει να κρυφτεί σε μια γωνιά και καθώς ξυπόλητη φεύγει, με τρεμάμενο χέρι δείχνει τους ενόχους όλους εμάς, γιατί η ανοχή είναι συνενοχή…

Γεράσιμος Βασ. Θεοδωράτος

Related Posts

LEAVE A COMMENT

Make sure you enter the(*) required information where indicated. HTML code is not allowed