Θυμήθηκα εφέτος στο γιορτάσι τση Κεχριωνιώτισσας τις δυο κυράδες που τη φρόντιζαν και έχουν φύγει από τη ζωή. Ας είναι μνημόσυνο τούτη η λαογραφική αναφορά. Η πρώτη ήταν η Κυριακούλα Βουτσινά-Ρουμελώτη που έστεκε και φρόντιζε τα κεριά της στα μεγάλα μανουάλια, με μια καλοσύνη και ένα χαμόγελο, έτοιμη πάντα να σου δωρίσει τον καλό λόγο και την εορταστική ευχή.
Η δεύτερη γυναίκα ήταν η Κασσιανή Κυριακάτου από το χωριό του Αγίου Δημητρίου Παλικής. Κάθε που ήταν το πανηγύρι της Κεχριωνιώτισσας, ερχόταν με ένα μεγάλο πανέρι γεμάτο δάφνες και μυρσίνες και στόλιζε το αύλειο χώρο του ναού. Είχε και ένα άλλο μεγάλο πανέρι που το τοποθετούσε πίσω από το μνημείο των τριών σκλάβων, και πριν φτάσει η λιτανική πομπή έστρωνε όλο το δρόμο με μυρσίνες και δεντρολίβανα. Επίσης, είχε αρωματικό ανθόνερο, πραγματικά ευωδιαστό και αρωμάτιζε το χώρο έως και τους ανθρώπους, για να δώσει χαρά στην Παναγιά…
Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
