Το φετινό Πάσχα δεν θυμίζει σε τίποτα αυτά που ξέραμε μέχρι σήμερα. Όλη η χώρα είναι σε καραντίνα γιατί ένας ιός απειλεί να χωρίσει τις οικογένειες για πάντα. Μας έχουν περιορίσει στα σπίτια μας για τα κοινό καλό και κάθε μέρα στις 18:00 παρακολουθούμε ένα σήριαλ που λέγεται «ενημέρωση από τη πολιτική προστασία» (τώρα μη με ρωτήσεις αν η πολιτική προστασία σημαίνει προστασία του πολίτη ή των πολιτικών αποφάσεων γιατί αυτό θα το κρίνει η ιστορία).
Φέτος οι φίλοι μου δεν ήρθαν για Πάσχα στο χωριό και όχι απλά δεν ήρθαν αλλά κάποιοι ατυχώς ένιωσαν και ανεπιθύμητοι, δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν την ανάγκη να μείνουμε μακριά. Ελπίζω όμως να έχουμε χρόνο και να περάσουμε πολλές ακόμα γιορτές μαζί. Στην καραντίνα της απομόνωσης έμαθα πολλά ! Έμαθα να μη θεωρώ δεδομένη την ελευθερία μου και να υπακούω σε νόμους που κουβαλούν παράλογα πρόστιμα. Έμαθα να περνάω χρόνο με την οικογένεια μου. Τελικά δεν είμαι σίγουρη ότι γνωριζόμασταν τόσο καλά όσο νόμιζα! Είναι κάτι που θα προσπαθήσω να το κρατήσω όταν περάσει όλο αυτό. Είδα κόσμο να διχάζεται για άλλη μια φορά. Σε αυτούς που πιστεύουν και εκείνους που αμφισβητούν , αλλά αν έχω μάθει κάτι στα χρόνια που ζω, είναι ότι η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση.
Τους τελευταίους μήνες που πέρασαν θυμάμαι τον εαυτό μου να γκρινιάζει επειδή δεν είχε χρόνο , επειδή μετακινούταν πολύ και ασταμάτητα ! Αλήθεια πόσο μου λείπει αυτή η ελεύθερη μετακίνηση και το να φτιάξω τη βαλίτσα μου για νέο προορισμό ! Υπηρεσίες και επιλογές που είχα δεδομένες δεν υφίστανται πια και όταν και αν επανέλθουμε στη κανονικότητα, δεν ξέρω αν θα υπάρχουν ακόμη. Και τι δεν θα έδινα να μπορώ να βγω το βράδυ με φίλους ακούγοντας δυνατά μουσική, διασκεδάζοντας χωρίς άγχος για το αύριο και ανησυχία μήπως άθελα μου μεταφέρω σε κάποιον τον ιό. Δεν ξέρω τι έρχεται , ξέρω μόνο ότι με βεβαιότητα θέλω τη ζωή μου πίσω ! Τη θέλω πίσω ως ήταν, με αυτές τις μικρές προσθήκες που εκτίμησα στη καραντίνα. Ελπίζω αυτό να είναι το τελευταίο μοναχικό Πάσχα και το επόμενο να με βρει με όλους τους αγαπημένους μου γύρω από το τραπέζι. Για ευχή δεν ξέρω πια να τι να λέω. Η παράδοση λέει Καλή Ανάσταση εγώ φέτος μάλλον θα ευχηθώ Καλή Λευτεριά…
Ελένη Λουκέρη
Δημοτική Σύμβουλος Ληξουρίου
LEAVE A COMMENT