Απλόχερα μοιράζονται υποσχέσεις και λόγια μεγάλα και συγκρούονται και τάχα μαλώνουν, όχι για το ποίος είναι ο τίμιος, αλλά ποίος ο “λιγότερο κλέφτης” … όχι ποιος λέγει την αλήθεια, αλλά ποιος λέγει τα λιγότερα ψέματα.
Και ξεχάστε ότι το Νοσοκομείο είναι με λιγοστούς γιατρούς ότι με το νοσηλευτικό προσωπικό πασχίζουν μέσα σε στολές και ωράρια εξουθενωτικά, ξεχάστε τα περί ΜΕΘ και ξεχάστε ότι διανύουμε μια εποχή βαθιάς αβεβαιότητας. Ξεχάστε ότι με άδικους Νόμους τα εργασιακά δικαιώματα περιορίζονται αισθητά, ξεχάστε ότι η Παιδεία ναυαγεί σε ξέρες ανευθυνότητας, ξεχάστε τους “ανθρώπους ερείπια”, που ολοένα και πληθαίνουν. Ξεχάστε ότι αυτοί που θέλουν να σε σώσουν, στην πραγματικότητα αδιαφορούν. Και δεν είναι ο λόγος μου αντιπολιτευτικός, ούτε κομματικός, είναι ο λόγος ενός ανθρώπου που απλά ανησυχεί και απλά οι συνειδήσεις πρέπει να αφυπνισθούν, οι πολίτες να γίνουν Πολίτες. Η πανδημία, ακόμη και με επιτυχή τον εμβολιασμό, δεν θα παρέλθει “εν μία νυχτί”, οι δε συνέπειές της θα αφήσουν βαθιές πληγές σε πάμπολλους τομείς και το ζήτημα είναι να μην γίνει η ίαση αυτών των πληγών αντικείμενο εκμετάλλευσης. Να μην επαναληφθεί το φαινόμενο της Κατοχής, όπου πάνω από τα βασανισμένα κορμιά συνανθρώπων τους, σήκωσαν το, ανύπαρκτο ηθικά, ανάστημά των οι μαυραγορίτες και οι ρουφιάνοι. Αυτοί που με ένα ή για ένα ντενεκέ λάδι σου έπαιρναν το χωράφι, την αξιοπρέπεια, την ύπαρξή σου. Είναι πια ώρα βαθιάς περισυλλογής και αποφάσεων γιατί η κανονικότητα που περιμένουμε και υποκριτικά τινές υπόσχονται και θα αργήσει να έλθει, αλλά και θα είναι μια διαφορετική “κανονικότητα”…
Γεράσιμος Βασ. Θεοδωράτος
LEAVE A COMMENT