Οσμή σκανδάλου αναφορικά με τις ψηφιακές ταυτότητες

Οι «νέες ταυτότητες» ή καλύτερα οι ψηφιακές ταυτότητες, το καινούργιο αυτό «παιγνιδάκι» των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων πρέπει να είναι από τις σημαντικότερες μπίζνες των τελευταίων ετών σε πανευρωπαϊκό και βεβαίως σε ελληνικό επίπεδο.
Οι θεωρίες, συνομωσίας ή όχι, που συνοδεύουν αυτήν την υπόθεση, απλά επαυξάνουν το μυστήριο και καλύπτουν όσο το δυνατόν καλύτερα την ουσία των πραγμάτων. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα νέων τεχνολογιών, οι οποίες θα λύσουν μία σειρά από σημαντικά προβλήματα των κατά τόπους εξουσιών, κυβερνητικών και οικονομικών σε κάθε μία από τις χώρες της ΕΕ, εντός και εκτός Σένγκεν καθώς και ακόμη τριών χωρών που συμπεριλαμβάνονται σε αυτόν τον ευρωπαϊκό ψηφιακό χάρτη. Την Ισλανδία, την Νορβηγία και την Ελβετία. Ανεξάρτητα με το τι ακριβώς ισχύει θεσμικά ως προς την υποχρεωτικότητα απόκτησης δελτίου ταυτότητας στις χώρες μέλη της ΕΕ, στο άμεσο μέλλον ένας Ευρωπαίος πολίτης προκειμένου να ταξιδέψει εντός περιβάλλοντος Σένγκεν, θα οφείλει να παρουσιάζει όποτε του ζητηθεί από αρχές ασφαλείας, είτε ψηφιακή ταυτότητα που θα τον ταυτοποιεί σύμφωνα με τα καινούργια στάνταρ της ΕΕ, είτε διαβατήριο στο οποίο είναι καταχωρημένα ψηφιακά τα στοιχεία που η ΕΕ απαιτεί για ταυτοποίηση.
Παράλληλα, τα νέα ψηφιακά ντοκουμέντα για ταυτοποίηση θα χρησιμοποιούνται για on line πληρωμές σε όλο το περιβάλλον Σένγκεν, ενώ σύμφωνα με τους σχεδιασμούς θα αποτελούν τα βασικά μέσα ταυτοποίησης ως προς τις υπηρεσίες Υγείας σε όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ εντός Σέγκεν και τις συνεργαζόμενες Νορβηγία, Ελβετία και Ισλανδία. Αντιλαμβάνεται και ο πλέον αφελής πως εδώ έχουμε να κάνουμε με την εφαρμογή ενός ψηφιακού προγραμματισμού, που απευθύνεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες. Η ίδια η εφαρμογή είναι επί της ουσίας μία βεντάλια ενδεχόμενων εφαρμογών, που θα μπορούσε δυνητικά να καλύπτει τους τομείς της Δημόσιας Ασφάλειας κατά προτεραιότητα βεβαίως, αλλά ενδεχομένως και της ευρωπαϊκής δημογραφικής κατάστασης, της Δημόσιας Υγείας, καθώς και της οικονομικής καθημερινότητας από την στιγμή που ψηφιακά θα μπορούν να αποτυπώνονται στοιχεία όπως το ΑΜΚΑ ή το ΑΦΜ φερ’ ειπείν που θα δίνει την δυνατότητα άμεσης παραπομπής στην καθημερινή οικονομική δραστηριότητα, πληρωμές, αναλήψεις, καταθέσεις κ.λπ.
Θεωρητικά πάντα είναι εφικτή η ψηφιακή κάλυψη όλων αυτών των τομέων ανθρώπινής δραστηριότητας μέσω αρχειοθέτησης βασικών πληροφοριών επί των προσωπικών δεδομένων των πολιτών. Μέχρι στιγμής ουδείς είναι σε θέση να δηλώσει με βεβαιότητα πως γνωρίζει το περιεχόμενο των ψηφιακά προς αρχειοθέτηση πληροφοριών που θα εμπεριέχονται στις νέες ταυτότητες. Αν ωστόσο οι πληροφορίες αυτές επεκταθούν στους προαναφερθέντες τομείς ανθρώπινης δραστηριότητας τότε το μέλλον προσλαμβάνει προδιαγραφές εφιάλτη. Ήδη το θέμα των on line πληρωμών καθώς και της διαχείρισης ατομικών ζητημάτων υγείας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο δια μέσου των ψηφιακών ταυτοτήτων συζητείται σοβαρά ως προοπτική. Ήδη ως γνωστόν, μέσω των πιστωτικών και των χρεωστικών καρτών είναι εφικτή η παρακολούθηση της οικονομικής δραστηριότητας ενός πολίτη. Μέσω των ψηφιακών ταυτοτήτων αυτή η δυνατότητα θα είναι εφικτή σε κεντρικό επίπεδο από τις Αρχές Ασφαλείας κάθε χώρα και σε ακόμη κεντρικότερο επίπεδο, στο περιβάλλον Σένγκεν δηλαδή.
Στην Ελλάδα και όπως αποκαλύπτει ο ερευνητής Κωνσταντίνος Φαρσαλινός, η ελληνική κυβέρνηση θεώρησε, πως όλο αυτό το πακέτο που το αποκαλεί «στοιχεία ψηφιακής διακυβέρνησης», πρέπει να νομοθετηθεί ξεχωριστά και ως εκ τούτου προσέθεσε ξεχωριστά ειδικό εδάφιο στο σχετικό Φύλλο της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) ως προς την δυνατότητα των νέων ταυτοτήτων να εμπεριέχουν μία γκάμα πληροφοριών, οι οποίες ωστόσο δεν εξειδικεύονται. Για την ακρίβεια όπως προκύπτει και από τα επίσημα έγγραφα άλλαξε η πρώτη υπουργική απόφαση και προσετέθη νέο εδάφιο σύμφωνα με το οποίο πρέπει να είναι δυνατή η αποθήκευση στις νέες ταυτότητες δεδομένων που είναι χρήσιμα για την ψηφιακή διακυβέρνηση. Βεβαίως στο εδάφιο αυτό δεν αναφέρεται ούτε λέξη για το «είδος» των πληροφοριών που ενδεχομένως να αποθηκεύονται στην ψηφιακή ταυτότητα.
Πέρα από τα στοιχεία που φανταζόμαστε και αναφέραμε παραπάνω, είναι άγνωστο το τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους οι «αρχιτέκτονες» του νέου νομικού πλαισίου για τις ταυτότητες. Το γεγονός και μόνον ότι έκριναν πως είναι απαραίτητη η πρόσθεση ειδικού εδαφίου στο οποίο να αναφέρεται ρητά η πρόθεση αποθήκευσης στοιχείων χρησίμων στην ψηφιακή διακυβέρνηση, προκαλεί από μόνο του ερωτήματα και ενισχύει την καχυποψία. Δεν πρόκειται δηλαδή, για καμία σατανική συνομωσία τύπου 666 κατά της χριστιανικής πίστης και της ελληνικότητας μας. Πρόκειται για κάτι εξαιρετικά σοβαρό. Για μία νόμιμη ψηφιακή εφαρμογή, η οποία είναι δυνατόν να αποτυπώνει στο ψηφιακό αρχείο της όλες τις πληροφορίες περί των προσωπικών δεδομένων που στοιχειοθετούν την ζωή και την οικονομική δραστηριότητα. Ήδη ως γνωστόν συμβαίνει κάτι το ανάλογο με τις εφαρμογές Social Media στα smartphones.
Προσοχή. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, οι ψηφιακές δεν θα είναι σε θέση να προσφέρουν και υπηρεσίες γεωεντοπισμού για ένα και απλό λόγο. Δεν θα διαθέτουν ανεξάρτητη και ανανεώσιμη πηγή ενέργειας που χρειάζεται για να λειτουργήσει το GPS. Τον γεωεντοπισμό τον έχουν αναλάβει άλλες συσκευές και μέσα, όπως τα κινητά τηλέφωνα, τα tablets και βεβαίως τα σύγχρονα οχήματα μας. Ο ερευνητής Κωνσταντίνος Φαρσαλινός περιγράφει όλο το νομικό και διοικητικό σύμπλεγμα που καθορίζει το νέο σύστημα ταυτοποίησης των Ευρωπαίων πολιτών μέσω των νέων ταυτοτήτων ενώ αποκαλύπτει τους κινδύνους που απορρέουν από αυτήν την Οργουελική και πανευρωπαϊκή ψηφιακή εφαρμογή. Σύμφωνα με πιο εξειδικευμένα στοιχεία τα αναμενόμενα κέρδη για τις εταιρείες Bigtech, που έχουν αναλάβει την κατασκευή του λογισμικού και των ιδιαίτερων υπηρεσιών εκτύπωσης των ψηφιακών ταυτοτήτων ξεπερνούν τα 50 δις ευρώ σε χρονικό ορίζοντα μέχρι και το 2026.