Να μην ευημερούν μόνο οι αριθμοί, αλλά και οι άνθρωποι

Η Ελλάδα της δεκαετίας του 1960 ήταν μια χώρα με σχεδόν εντυπωσιακούς οικονομικούς δείκτες, με μεγάλα όμως τμήματα της κοινωνίας να διαβιούν σε δύσκολες συνθήκες και οι ανισότητες να διευρύνονται.
Σήμερα, 60 χρόνια μετά, η φράση του «Γέρου της Δημοκρατίας» εξακολουθεί να είναι επίκαιρη. Για κάθε λέξη γύρω από αναπτυξιακά επιτεύγματα, επενδυτική βαθμίδα, φορολογικά υπερ-έσοδα που συντηρεί η κυβέρνηση υπάρχει η υποχώρηση του κοινωνικού κράτους και η ακρίβεια που διαπιστώνει και κυρίως βιώνει η κοινωνία. Όπως προκύπτει από την ετήσια έρευνα για το εισόδημα του Ινστιτούτου της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων Ελλάδας (ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ) η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών επιδεινώθηκε κατά το 2023, και τα πράγματα πάνε πολύ χειρότερα για το 2024. Καθώς για πάνω από 1 στα 2 νοικοκυριά (53,7%) εκτιμάται ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει. Η αύξηση στις τιμές όλων των ειδών των σουπερ-μάρκετ και στις τιμές ενέργειας και καυσίμων, αλλά και η άνοδος των ενοικίων επηρεάζει εντονότερα τα φτωχότερα νοικοκυριά, τα οποία βλέπουν ένα σημαντικό ποσοστό του μηνιαίου εισοδήματος να έχει κάνει φτερά. Νοικοκυριά και επιχειρήσεις για να ανταπεξέλθουν στην ακρίβεια και τους φόρους «τρώνε από τα έτοιμα» αν ακόμα υπάρχουν ή υπερχρεώνονται εξαντλώντας τη φοροδοτική τους ικανότητα, δημιουργώντας προϋποθέσεις για μια βραδυφλεγή βόμβα στην ίδια την εθνική οικονομία.
Είναι χαρακτηριστική η τελευταία στατιστική απεικόνιση του ευρωβαρομέτρου, σύμφωνα με την οποία το 50% κατά καιρούς δεν μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς του, το 36% λέει ότι αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές, ενώ μόλις το 14% απαντά ότι δεν συναντά δυσκολίες στην εξόφληση των λογαριασμών του! Στην Ευρώπη η Eurostat έχει εξαγάγει το συμπέρασμα ότι εφτά στους δέκα Έλληνες πολίτες νιώθουν φτωχοί, και κατατασσόμαστε εντός Ευρώπης στις τελευταίες θέσεις κάθε κοινωνικού δείκτη καθότι:
-Διατηρούμε το υψηλότερο ποσοστό ατόμων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (μέχρι απολυτήριο γυμνασίου) στην ΕΕ που αισθάνονται φτωχοί (81,6%), κάτι που σημαίνει ότι τέσσερις στους πέντε Έλληνες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο είναι υποκειμενικά φτωχοί.
-Εμφανίζουμε τα υψηλότερα ποσοστά ανθρώπων εντός της ευρωπαϊκής επικράτειας με μεσαίο και υψηλό μορφωτικό επίπεδο (τουλάχιστον απολυτήριο λυκείου) που θεωρούνται υποκειμενικά φτωχοί, σε ποσοστό 70%.
-Καταγράφουμε τον χαμηλότερο μέσο μηνιαίο μισθό στη χώρα μας για το 2023 με 1.038 ευρώ μεικτά και με καθαρό μισθό που κυμαίνεται στη ζώνη των 800 ευρώ μηνιαίως.
Είμαστε δεύτεροι από το τέλος στην Ευρώπη αναφορικά με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ για το 2023 (μας ξεπερνά μόνο η Βουλγαρία με 38%).
Από το 2019 και μετά για ότι κακό συνέβαινε στη Χώρα έφταιγε η πανδημία, μετά προστέθηκε και ο Πούτιν και μετά από όλα αυτά φτάσαμε στο 2024 για να δηλώσει πρόσφατα ο Πρωθυπουργός, αν και ακραιφνής Νεοφιλελεύθερος, ότι δεν θα ανεχθεί τον πληθωρισμό της απληστίας. Όταν την ίδια ώρα, οι προβλέψεις για τα κέρδη των δύο μεγάλων καθετοποιημένων συγκροτημάτων καυσίμων της ελληνικής αγοράς για τη διετία (2022-2023) υπολογίζονται προ φόρων στα 5,3 δις ευρώ. Όταν στην αντίστοιχη διετία τα κέρδη των τεσσάρων συστημικών τραπεζών ξεπερνούν τα 7 δις ευρώ , και οι πέντε μεγαλύτερες αλυσίδες supper markets ξεπέρασαν σε τζίρο το 2023 τα 12 δις ευρώ με καθαρά κέρδη που ξεπερνούν τα 2,5 δις. Όλα αυτά σημαίνουν ότι μετά από τόσες θυσίες του λαού μας, που τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από «δείκτες», είτε του χρέους είτε των ελλειμμάτων, είτε των ρυθμών ανάπτυξης, ακόμα δεν ήρθε η ώρα για να υπάρξει στροφή προς όφελος των συνανθρώπων μας και της κοινωνίας μας. Μια επιλογή που για να συμβεί, απαιτεί την διατύπωση μιας άλλης αξιόπιστης κυβερνητικής πρότασης. Ώστε να μην ευημερούν μόνο οι αριθμοί, αλλά και οι άνθρωποι.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ Φ. ΜΑΡΚΑΤΟΣ