Έκκληση προς το υπουργείο Υγείας και τους αρμόδιους φορείς κάνει η μητέρα ενός 22χρονου παιδιού με αυτισμό, προκειμένου να δείξουν τη δέουσα ευαισθησία και να βρεθεί η κατάλληλη στέγη για το παιδί της που βρίσκεται δεμένο χειροπόδαρα σε ένα κρεβάτι του Δρομοκαΐτειου νοσοκομείου, δηλαδή σε ένα εντελώς ακατάλληλο μέρος για την πάθησή του.
Όπως καταγγέλλει η κα Παναγιώτα Λιόλου αρχικά το νοσοκομείο δέχτηκε να φιλοξενήσει προσωρινά το παιδί, ωστόσο αδυνατεί να του παρέχει την κατάλληλη φροντίδα λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού και οι γιατροί της επισημαίνουν ότι «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι χωρίς την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη». Όλα ξεκίνησαν πριν από ενάμιση χρόνο όταν ο νεαρός Βασίλης μεταφέρθηκε στο Δρομοκαΐτειο νοσοκομείο έπειτα από μία οξεία νευρική κρίση που έπαθε και έκτοτε ζει σε αυτό, δεμένος και καθηλωμένος μέρα νύχτα, μαζί με ασθενείς που πάσχουν από άλλες ψυχικές διαταραχές. Τότε η μητέρα του παιδιού, κοιμόταν μαζί του για έξι μήνες, σε ένα στρώμα, προκειμένου να βρίσκεται κοντά στο παιδί της και να βρει λύση για το πρόβλημά του. Πλέον, το επισκέπτεται μια-δυο φορές την εβδομάδα, όπως και ο πατέρας του, καθώς μένουν στο Αίγιο. «Το παιδί μου έχει εγκλωβιστεί σε ένα ξένο περιβάλλον για εκείνον που κάνει κακό στην ψυχική του ηρεμία καθώς θα έπρεπε να βρίσκεται σε ένα χώρο ειδικά διαμορφωμένο για αυτιστικά παιδιά». Παρά τις επίμονες προσπάθειες να βρει λύση, οι αρμόδιοι τις κλείνουν την πόρτα ενώ, όπως καταγγέλλει η ίδια, «τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση όσο και η νέα, υπόσχονται ότι θα βρουν λύση αλλά μένουν μόνο στα λόγια». Σύμφωνα με την ίδια, η νέα ηγεσία του υπουργείου Υγείας, δεσμεύτηκε να μεταφερθεί ο γιος της σε κατάλληλο χώρο, μετά τις γιορτές. Στο πλευρό της βρίσκεται ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΨΝΑ Δρομοκαΐτειου, κ. Μιχάλης Γιαννάκος, ο οποίος ανέδειξε το θέμα.
«Έχει ανάγκη από ένα κατάλληλο περιβάλλον»
Η μητέρα του 22χρονου Βασίλη, εξηγεί πως η ζωή με ένα αυτιστικό παιδί δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται ειδική φροντίδα, φαρμακευτική αγωγή και καλό περιβάλλον. Όπως λέει στο zougla.gr «το παιδί μεγάλωσε με πολλή αγάπη. Πήγαινε στο σχολείο μέχρι τα 15 του χρόνια, γνωρίζει γραφή και ανάγνωση, πράγμα πολύ σημαντικό για τα παιδιά με αυτισμό. Δυστυχώς όμως, τα αυτιστικά παιδιά έχουν τάσεις αυτοκαταστροφής. Σε ηλικία 15 ετών η ζωή του στο σπίτι ήταν πια δύσκολη γιατί δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά του. Φοβόμασταν για τη ζωή του. Εγώ άφησα τη δουλειά μου, στην οποία εργαζόμουν επί 18 συναπτά έτη, για να τον φροντίσω, αλλά ήταν αδύνατο. Αποφασίσαμε να μείνει σε ένα Ίδρυμα, κατάλληλο για αυτιστικά παιδιά. Για το καλό του», λέει η κα Λιόλου. Όπερ και εγένετο. Τότε μεταφέρθηκε στο Ίδρυμα του Σκαραμαγκά όπου έμεινε 5 χρόνια. Όταν όμως αυτό έκλεισε, μεταφέρθηκε σε αντίστοιχο ίδρυμα στην περιοχή της Αγ. Βαρβάρας και από κει στην Αγία Παρασκευή όπου φιλοξενήθηκε για 3 μήνες. Σε αυτό το ίδρυμα, κρίθηκε απαραίτητη η μεταφορά του σε εφημερεύον νοσοκομείο, μετά από οξεία νευρική κρίση. Και κάπως έτσι έπειτα από εισαγγελική παραγγελία, μεταφέρθηκε στο Δρομοκαΐτειο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύεται έως σήμερα. Σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η μητέρα, «Τον φιλοξενούσε ένα ειδικό ίδρυμα για τα αυτιστικά παιδιά στην Αγία Παρασκευή. Εκεί, έμεινε τρεις μήνες και μπορώ να πω πως όλο αυτό το διάστημα ήταν ένα πολύ λειτουργικό παιδί. Μία μέρα, λόγω αλλαγής του προγράμματος, έπαθε μία κρίση και ο διευθυντής του οικοτροφείου με εισαγγελική παραγγελία τον έστειλε στο Δρομοκαΐτειο. Μετά από 15 μέρες βγήκε από το Δρομοκαΐτειο και γύρισε στο οικοτροφείο. Τότε, ο διευθυντής μου είπε ότι αν επαναλάβει την ίδια συμπεριφορά, θα του ξανακάνει εισαγγελική παραγγελία. Τον παρακάλεσα, του είπα αν συμβεί κάτι τέτοιο να με ειδοποιήσει, για να πάω να τον ηρεμήσω, όσο μπορώ, αλλά δεν με άκουσε και μετά από δύο μέρες του έκανε και δεύτερη εισαγγελική παραγγελία. Από τότε έως και σήμερα, από τις 15 Ιουνίου (σ.σ του 2018), ο γιος μου νοσηλεύεται στο Δρομοκαΐτειο, σε έναν χώρο ο οποίος είναι εντελώς ακατάλληλος για την πάθησή του».
ΠΗΓΗ: zougla.gr
LEAVE A COMMENT