Αν κάτι είναι άρρηκτα δεμένο με τη Λάρισα, αυτό είναι ο Πηνειός Ποταμός, ο οποίος διασχίζει την πόλη. Ο ποταμός περνάει μόλις λίγα μέτρα από την Κεντρική Πλατεία της πόλης δημιουργώντας μια όαση πράσινου.
Στις δύο όχθες του έχουν δημιουργηθεί διάδρομοι ποδηλασίας και μονοπάτια περίπατου που απολαμβάνουν οι επισκέπτες και φυσικά οι ντόπιοι. Για πρωϊνό πήγαμε στην όμορφη Πλατεία Ταχυδρομείου. Τα καφέ και τα εστιατόρια αμέτρητα και η κίνηση μεγάλη. Ακολούθησε ένας περίπατος στην πόλη που μας έβγαλε σε ένα από τα πολλά σημεία αναψυχής, το Λόφο Φρουρίου, με το παραπλήσιο τεράστιο Καφεστιατόριο. Περάσαμε μερικές ευχάριστες ώρες με τους φίλους μας, το Βασίλη και την Ελένη Γκόλτσιου. Ο Λόφος Φρουρίου, το μοναδικό ύψωμα στην περιοχή, είναι η ακρόπολη της πόλης από την αρχαιότητα μέχρι και τη βυζαντινή περίοδο. Η ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή είναι συνεχής από την αρχαιότητα. Πολύ κοντά βρίσκεται ο επιβλητικός Μητροπολιτικός Ναός της Λάρισας, Άγιος Αχίλλειος, ο οποίος είναι πολιούχος και προστάτης της πόλης. Συνεχίσαμε το σεργιάνισμα στο κέντρο της πόλης και το μεσημέρι μας βρήκε και πάλι στην Πλατεία Ταχυδρομείου. Το «πρόβλημα» σε αυτό το χώρο είναι πού να καθίσεις να φας. Αμέτρητα τα εστιατόρια. Η επιλογή δύσκολη. Τελικά επιλέξαμε ένα στην τύχη και σταθήκαμε τυχεροί. Η θέα στην δενδρόφυτη πλατεία υπέροχη και το φαγητό νοστιμότατο.
Και ενώ απολαμβάναμε το φαγητό μας, από μπροστά μας κόσμος πήγαινε και ερχόταν ενώ τον ουρανό διέσχιζαν πολεμικά αεροσκάφη από τη μεγάλη Αεροπορική Βάση Λάρισας (την επονομαζόμενη 110 Πτέρυγα Μάχης) η οποία αποτελεί το πρώτο οργανωμένο “Πολεμικό Αεροπορικό Συγκρότημα” που λειτούργησε στην Ελλάδα. Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα της Πολεμικής Αεροπορίας «Η ιστορία της αρχίζει με την προσγείωση σε αυτή του πρώτου ελληνικού αεροσκάφους με την επωνυμία “Δαίδαλος” στις 29 Σεπτεμβρίου 1912. Την προσγείωση αυτή λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε η πρώτη αποστολή τακτικής αναγνώρισης στον κόσμο, που πραγματοποιήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1912, στην ευρύτερη περιοχή της Ελασσόνας. Το 1928 συγκροτήθηκε το Β’ Σύνταγμα αεροπλάνων Λάρισας και τέσσερα χρόνια αργότερα συγκροτείται η 2η Σμηναρχία Λάρισας, μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κλάδου της Αεροπορίας…». Στη συνέχεια ο ιστότοπος δίνει λεπτομέρειες της εξέλιξης της αεροπορικής βάσης που σήμερα είναι μια από τις σημαντικότερες του ΝΑΤΟ.
Αργά το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής στην Ελασσόνα περνώντας και πάλι από τις περιοχές που οι φοβερές πλημμύρες είχαν μετατρέψει σε κρανίου τόπο! Η επανόρθωση των απίστευτων σε έκταση ζημιών σε αυτές τις περιοχές θα χρειαστεί χρόνο και τεράστια ποσά. Σε λιγότερο από μία ώρα είχαμε φτάσει στη βάση μας. Λίγη ξεκούραση και ξανά έξοδο για βραδινό. Ο προορισμός μας ήταν ο συνηθισμένος. Το Ψητοπωλείο Ζήκος. Εδώ δεν τρως απλά εξαιρετικό φαγητό. Πρέπει να… υποστείς και τη φιλοξενία του πάντα πρόσχαρου ιδιοκτήτη. Είναι ένας συνδυασμός που «ευφραίνει κοιλίαν και καρδίαν». Επιστρέψαμε στο σπίτι των φίλων σχετικά γρήγορα γιατί την επομένη, νωρίς το πρωί, θα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής.
Ακολουθήσαμε και πάλι τη διαδρομή Σέρβια, τεχνητή Λίμνη Πολυφύτου, Κοζάνη και γύρω στις 8 το πρωί φθάσαμε την Εγνατία. Μπροστά μας είχαμε άλλα 550 χιλιόμετρα. Λίγο μετά τα Ιωάννινα στρίψαμε στην Ιόνιο Οδό και μέσω Πάτρας φθάσαμε στην Κυλλήνη. Ένα ακόμα όμορφο ταξίδι πλησίαζε το τέλος του. Δεν είναι λίγοι αυτοί που νιώθουν άσχημα στο τέλος κάθε ταξιδιού. Εγώ έχω αντίθετα συναισθήματα γιατί πιστεύω ότι το τέλος κάθε ωραίου φουντώνει την προσμονή για την αρχή κάποιου νέου και ίσως ωραιότερου ταξιδιού. Μέχρι λοιπόν το επόμενο ταξίδι, λύστε τις ζώνες, χαλαρώστε και αναμένατε την έναρξή του!
Γιώργος Μεσσάρης
LEAVE A COMMENT