Λίγες μόνο ημέρες μετά από μια πρωτόγνωρη καταστροφή στην Κεφαλονιά και την Ιθάκη, με ανθρώπους να μην έχουν καταφέρει ακόμη να ξεφύγουν από την μάχη με τις λάσπες και τις πέτρες, με οικογένειες και ζωές άστεγες και την φύση πληγωμένη βαθιά και για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πριν καλά-καλά προλάβει να στεγνώσει το μελάνι των ειδικών που έγραψαν για τον κρίσιμο ρόλο των αιολικών πάρκων της Πυλάρου στην επιτάχυνση των δραματικών συνεπειών του Ιανού στην περιοχή αυτή, ένα θεσμικό Όργανο τοπικής διοίκησης, δείχνει να πατά σε άλλον… πλανήτη. Και αποτελεί, χωρίς καμιά αμφιβολία, τουλάχιστον έλλειψη και του στοιχειώδους σεβασμού προς τους κατοίκους των πληττόμενων περιοχών, για να μην μιλήσουμε για πολιτικό πολιτισμό, η εκτός τόπου και χρόνου απόφαση ενός συλλογικού Οργάνου όπως το Λιμενικό Ταμείο Κεφαλονιάς-Ιθάκης και μάλιστα με διαπαραταξιακή (!) πλειοψηφία, με την οποία επιτρέπεται ο (σημερινός 4/10) ελλιμενισμός φορτηγού πλοίου με σκοπό την εκφόρτωση νέων ανεμογεννητριών και μάλιστα στο λιμάνι ενός δήμου, αυτόν της Σάμης, που βρίσκεται ακόμη βουτηγμένος στα λασπωμένα απόνερα ενός πρωτόγνωρου πλημμυρικού φαινομένου.
Πέρα από την ουσία, ακόμη και σε επίπεδο πολιτικού ή κοινωνικού συμβολισμού, η δια… περιφοράς ψήφιση και έγκριση μιας τέτοιας… ενέργειας, είναι από άκρη σε άκρη, λέξη σε λέξη, παντελώς προκλητική, εξοργιστική έως και απαράδεκτη. Ειδικά σε τέτοιες συνθήκες, με μεγάλο τμήμα των τοπικών κοινωνιών πραγματικά “γονατισμένο” από το βάρος αυτής της καταστροφής. Είναι, επιπλέον και υβριστικό, ξεκάθαρα αλαζονικό και με περισσή πολιτική αυθάδεια, συμπολίτες μας να υποφέρουν από τον επιστημονικά και τεχνικά αποδεδειγμένο ρόλο των αιολικών πάρκων στην περιφέρειά μας και τα μέτρα που ποτέ δεν ελήφθησαν και εν μέσω μιας τέτοιας κρίσης, να δίνεται το… ελεύθερο για μεταφορά ακόμη περισσότερου αιολικού… αίσχους. Επαναλαμβάνω, ειδικά αυτή την στιγμή.
Είναι όμως και λυπηρό. Ειδικά για τον δήμο Σάμης, αυτόν που βρίσκεται σήμερα “γυμνός” από εύκολες υπογραφές και ανεκτέλεστα έργα, “ξεσπιτωμένος”, βρώμικος και εξαντλημένος, ακριβώς στο “μάτι ενός διαχρονικού κυκλώνα” που ακόμη και σήμερα δεν του έχει αποδοθεί (άραγε, γιατί) η δέουσα προσοχή, αξία, σημασία και γιατί όχι και ευθύνη. Και που “κρύβεται” πίσω από την διαχρονική απροθυμία ενός συστήματος που ανδρώθηκε με τέτοιες “εύκολες” και κερδοφόρες για κάποιους εκμεταλλεύσεις, που συναλλάσσεται ελεύθερα σε θεσμικά και μη όργανα και που σε αρκετές περιπτώσεις σπεύδει να συνδράμει τους πληγέντες. Και είναι λυπηρό, ακριβώς γιατί μια δημοτική Αρχή ενός κατεστραμμένου από πλημμύρες δήμου που εκλέχτηκε και μάλιστα σχετικά πρόσφατα με κινηματική και περιβαλλοντική ρητορεία, να σπεύδει τώρα όχι απλά να μην αντιδρά, αλλά ακόμη χειρότερα να συμφωνήσει στο απαράδεκτο και ανεπίκαιρο διατακτικό του Λιμενικού Ταμείου, σε μια εντελώς… “λάθος” στιγμή.
Το συγκεκριμένο θέμα που ανέδειξε το μέλος του Λιμενικού Ταμείου της Λαϊκής Συσπείρωσης Ιθάκης το οποίο και μόνο του καταψήφισε, καθώς και η αναφορά χωρίς κανείς να δώσει την παραμικρή σημασία στο πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο Σάμης για τις πλημμύρες από τον δημοτικό σύμβουλο και πάλι της ίδιας παράταξης, δεν είναι ένα-όπως πιθανόν να επιχειρηθεί να παρουσιαστεί-απλό ΟΧΙ και μάλιστα εξ αριστερών, ούτε φυσικά πρόκειται για μια τυπική διαδικασία αδειοδότησης στο γράμμα του Νόμου. Είναι πολλά περισσότερα. Είναι όπως αναφέρεται στην συγκεκριμένη απόφαση από τον σύμβουλο που δεν υπερψήφισε: “…τουλάχιστον ύβρις προς τους κατοίκους της Αγίας Ευφημίας, οι οποίοι είδαν πριν από 15 μέρες τις περιουσίες τους να καταστρέφονται για μια ακόμα φορά από τις πλημμύρες που προκάλεσε η άναρχη τοποθέτηση των ανεμογεννητριών πάνω από τον οικισμό, να καλούνται τα μέλη του ΔΣ του Λιμενικού Ταμείου Κεφαλληνίας και Ιθάκης να δεχτούν τον ελλιμενισμό πλοίου το οποίο μεταφέρει και άλλες ανεμογεννήτριες…”.
Και μόνο αυτό φτάνει για να καταδείξει πολλά περισσότερα από όσα “επιτρέπει” η συγκεκριμένη απόφαση. Μια απόφαση πολιτική με στίγμα βαθύτατα κοινωνικό και περιβαλλοντικό. Κι όσο κι αν σπεύσουν οι συνήθεις υποστηρικτές και για τους δικούς τους λόγους να ξεκινήσουν μια συζήτηση για τις μύριες άλλες αιτίες των πλημμυρικών φαινομένων πλην των αιολικών, οι απαντήσεις τόσο των ειδικών, όσο και των ίδιων των κατοίκων, αυτών που ουδέποτε συναλλάχθηκαν ή ωφελήθηκαν, δεν χωρούν καμιά αμφισβήτηση για τον βαθμό συμμετοχής τους στις καταστροφές που συντελούνται και στις βαθιές πληγές που αφήνει μια συχνά άστοχη, πρόχειρη, βιαστική και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο εγκατάστασή τους στο ίδιο το περιβάλλον. Όπως και η συνολική εμπειρία στην χώρα μας για την χωροθέτηση τους, σε βάρος της ίδιας της φύσης και των τοπικών κοινωνιών.
Δυστυχώς, πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης που το ανέδειξε στα αρμόδια Όργανα, το κρίσιμο αυτό ζήτημα βρήκε τις τοπικές κοινωνίες να παλεύουν με τις λάσπες, χωρίς την δυνατότητα ενημέρωσης, αλλά και το περιβαλλοντικό κίνημα ανυποψίαστο. Και ασχέτως ποιος ο τελικός προορισμός του συγκεκριμένου φορτίου, ακόμη και η παραμονή του για λίγες ημέρες, πόσο μάλλον ο προορισμός τους για εγκατάσταση στα όρια ενός “πληγωμένου” δήμου είναι απαράδεκτη, προκλητική και υβριστική. Ειδικά για τους δημότες Σάμης που ζουν με τους κατοίκους της Αγίας Ευφημίας και συνολικά της Πυλάρου τόσο συχνά έναν τόσο τραγικό εφιάλτη. Γι αυτό και η παρούσα δημοτική Αρχή της περιοχής, όπως και οι σύμβουλοι που υπερψήφισαν δεν οφείλουν στις τοπικές κοινωνίες απλά μια εξήγηση έστω και αυτήν την στιγμή του ελλιμενισμού στο λιμάνι της Σάμης με τραγικό φόντο την κατεστραμμένη Αγία Ευφημία, αλλά πολλά περισσότερα. Οφείλουν να το σταματήσουν…
Οφείλουν ακόμη, την επόμενη φορά να ρωτήσουν και τις ίδιες τις κοινωνίες. Εκτός κι αν όπου δεν πίπτει σεβασμός, πίπτουν ανεμογεννήτριες. Και μπορεί αυτές τις στιγμές εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούν να μην προετοιμάστηκε μια… υποδοχή στο νέο φορτίο (στις πλάτες κάποιας άμοιρης κοινωνίας κι όπως ακούγεται στην περιοχή της Σάμης), την επόμενη φορά όμως η κοινωνίας μας μαζικά και δυναμικά θα είναι εκεί, όπως ακριβώς με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, για να φωνάξει “ΟΧΙ άλλα περιβαλλοντικά και κοινωνικά εγκλήματα”. “ΟΧΙ άλλα συμφέροντα που καταστρέφουν τους τόπους και τις ζωές μας”, “ΟΧΙ άλλες τέτοιες υπογραφές, σιωπές και ανοχές”.
Σταύρος Αντύπας
LEAVE A COMMENT