Πριν τρία χρόνια, όλοι σχεδόν οι ηγέτες παγκοσμίως και οι σύμβουλοί τους, δάκρυζαν μπροστά στο δράμα ηλικιωμένοι και όχι μόνο να πεθαίνουν απομονωμένοι από τους δικούς τους ανθρώπους, χτυπημένοι από τον κορωνοιό.
Πριν τρία χρόνια πολιτικοί και οι σύμβουλοι τους μέτραγαν καθημερινά νεκρούς και κρούσματα από την πανδημία και μας προέτρεπαν σε ατομική ευθύνη. Να πλένετε καλά τα χέρια σας μας έλεγαν. Ο ανθρωπισμός σε όλο του το μεγαλείο. Τρία χρόνια μετά, αφού και οι ίδιοι ένιψαν καλά τα χέρια τους, είπαν να ασχοληθούν με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία των λαών επί γης. Έτσι αποφάσισαν να απονείμουν δικαιοσύνη ανά τον κόσμο πουλώντας όπλα σε διάφορες εμπόλεμες ζώνες και με αυτά τα όπλα να σκοτώνονται νέοι, γέροι, παιδιά, γυναίκες, άμαχοι όπως λέγονται, αλλά χωρίς να τους μετράμε κάθε μέρα. Τελευταία μάλιστα με τα όπλα αυτά βομβάρδισαν κι ένα νοσοκομείο σε εμπόλεμη ζώνη (όποιοι κι αν ήταν δεν με ενδιαφέρει) γιατί απλά για κάποιους στον πόλεμο δεν γίνονται διακρίσεις. Τα τελευταία τρία χρόνια λοιπόν ζούμε σε ένα τραγικό θέατρο του παραλόγου όπου οι σκηνοθέτες έχουν γράψει το σενάριο, οι ηθοποιοί παίζουν περίτεχνα το ρόλο τους και οι θεατές, που πληρώνουμε ακριβά το εισιτήριο, ζούμε τόσο έντονα αυτό το δράμα που όχι μόνο συμμετέχουμε, αλλά και με φανατισμό τασσόμαστε είτε από δω είτε από εκεί κάθε φορά, δίνοντας στους σκηνοθέτες ώθηση για νέα σενάρια και νέες παραστάσεις.
Ο δραματικός κατήφορος της ανθρωπότητας έχει ξεκινήσει προ πολλού. Τα μηνύματα είναι απανωτά και οδυνηρά. Φαίνεται δυστυχώς, ότι από τώρα και στο εξής η ιστορία του πλανήτη θα γράφεται μεταξύ πανδημιών και πολέμων. Οι αχόρταγοι κάποιοι θα πουλούν τη μία όπλα και την άλλη φάρμακα και όλα αυτά θα γίνονται φυσικά κάτω από τον πλήρη τεχνολογικό-ψηφιακό έλεγχο στον οποίο περίτεχνα κι όχι τυχαία χρόνια τώρα όλο και πιο πολύ έχουμε εγκλωβιστεί-εξαρτηθεί. Βέβαια, ανάμεσα σε πανδημίες και πολέμους θα έχουμε και θεομηνίες, αφού και η φύση πλέον μάς σιχάθηκε και μας το δείχνει ξεκάθαρα. Δυστυχώς η ώρα της αποπληρωμής έφτασε. Πληρώνουμε την απληστία μας και την απόλυτη και ανεξέλεγκτη εξάρτησή μας από την ύλη. Οδεύοντας προς το χάος απλά η κτηνωδία θα περισσεύει…
Φώτης Αυγουστάτος
LEAVE A COMMENT